Een ontevreden Eric Cleymans gaat op zoek naar eerherstel bij het Franse Evreux én bij de Belgian Lions.
Behalve drie teams verliest de Belgische eerste klasse ook enkele smaakmakers onder de spelers. Thomas Van den Spiegel trekt de grens over en ook Eric Cleymans doet dat. Richting Frankrijk, richting Evreux, een tweedeklasser. Gedwongen, want de halve Waal, halve Vlaming wilde eigenlijk niet weg bij Charleroi. Alleen zagen coach Giovanni Bozzi noch Cleymans zelf een verlengde samenwerking langer zitten. Scheiding van tafel en bed na elf jaar. Alstublieft ! En dat met nog een vierjarig contract bij Les Spirous op zak.
“Ik kom nog terug. Als Bozzi er weg is. Lang duurt dat niet meer.” Eric Cleymans staat al vroeg op scherp. Fysiek, maar ook verbaal. Hij traint al een tijdje als bezeten. Gedreven door revanchegevoelens jegens Bozzi. Het zit diep, heel diep. Maar, een goed seizoen in Frankrijk kan veel rechttrekken. “Evreux is pas gezakt uit de Franse topklasse Pro A naar Pro B. De ploeg bereidt een snelle come-back voor en die ambitie wil ik wel helpen invullen. Coach Olivier Veyrat ( ex-Nancy, nvdr) is gekomen en wilde me heel graag bij de ploeg. Evreux is een godsgeschenk voor mij. Iets helemaal anders, basketten in het buitenland en dat op mijn éénendertigste.
“En toch knaagt er iets. Door de manier waarop ik, na al die dienstjaren, in Charleroi behandeld werd. Bozzi wilde me niet meer en maakte dat al vroeg in het seizoen duidelijk. Nieuwkomer Wouter De Wilde kreeg zijn stek in de basisvijf gewoon cadeau. Hij is jong en heeft vertrouwen nodig, heette het toen. Allemaal larie, je moet je maar bewijzen. Maar ik bleef keihard werken en De Wilde, een knappe speler overigens, viel jammerlijk weg met een serieuze rugblessure. Ja, en dan kwamen ze weer bij Cleymans terecht natuurlijk. Ik geef grif toe, het was niet mijn beste seizoen, ver van zelfs. Maar de omstandigheden waren dan ook navenant. Bozzi heeft er echt alles aan gedaan om me te kraken. Gemene streken, achter de rug. En toen ik openlijk te kennen gaf weg te willen, draaide hij de dolk nog wat dieper. Smerig gewoon.
“Zelfs mijn transfer naar Leuven, die omzeggens rond was, hebben ze vanuit Charleroi verhinderd. De clubs waren zogenaamd rond, ik had een overeenkomst met Leuven en plots kon het allemaal niet meer. Bij een budgetcontrole had de Leuvense beheerraad ontdekt dat Cleymans een te dure optie zou zijn. Twee dagen later neemt Leuven dan twee jonge spelers van Ieper over : Bwatu en Vermeiren. Geen van beiden heeft al iets bewezen, maar Cleymans staat daardoor wel aan de kant.”
Was Leuven voor jou wel een ernstige optie ? Ook daar is het bezuinigen geblazen en jij staat niet bepaald bekend als de goedkoopste jongen.
Cleymans : Och, dat is allemaal heel relatief. Welke ploeg heeft vandaag centen over om te investeren ? Niemand toch. Je moet ook zien wat de speler bij brengt. Kijk, Leuven wilde ook Thomas Van de Vondel van Aalst. Rookie van het jaar vorig seizoen en een stevig seizoen gespeeld bij Aalst. Precies dat laatste is geen onbelangrijke factor. Die jongen mocht, of liever moest vorig jaar spelen in Aalst omdat er niks anders was. Geen slechte speler, verre van, maar al bij al nog niets bewezen. En dan komt Charleroi ook hem voor de neus van Leuven wegplukken. Nog een frustratiekoop van Bozzi, zoals hij al jaren bezig is. Ik zeg je nu, Van de Vondel kan bij Charleroi, op dat niveau, weinig of niets gaan verrichten. Het was veel verstandiger geweest had hij voor Leuven geopteerd. Nu heeft Bozzi er een goede sparring-speler bij en Leuven heeft een waardevolle speler minder. Ook een manier om de andere teams onderuit te halen natuurlijk.
Voor mij was Leuven absoluut een goede zaak geweest. We bouwen momenteel in Hingeon bij Namen en ik woon vandaag in Tienen. Die bouwplannen stonden helemaal in functie van een leven bij Charleroi. En nu is het dus Evreux. Een uurtje rijden voorbij Parijs. Ik zal er eerst een half jaar alleen kamperen, want mijn vrouw moet bevallen in de herfst. Na Nieuwjaar komt ze in principe over naar Frankrijk. Ondertussen zal ik dikwijls pendelen zeker ?
En dan passeer je telkens weer in Charleroi. Je voelt nu al dat je polsslag er elke keer weer de hoogte in zal schieten. En je zal nochtans vier jaar lang, na elke competitie, aan de deur van Eric Somme moeten staan om weer een jaartje weg te kunnen.
Met Somme heb ik geen enkel probleem, integendeel. Hij heeft me nu al op het hart gedrukt dat hij me de laatste twee jaren van mijn contract graag bij Charleroi wil terugzien als oude wijze. Somme weet na meer dan tien jaar wel wat hij aan me heeft. En ik wil dat ook echt voor hem doen. Tegen die tijd is Bozzi er wel weg. Zijn faalmarge is heel klein geworden. Binnen de spelersgroep wordt gemord, de sponsors zijn ontevreden omdat er weer geen prijs behaald werd en vooral de supporters eisen meer en steeds geregelder zijn kop. Maar wat veel erger is, is dat hier en daar in bestuurskringen ook vies in zijn richting gekeken wordt. Basketbal wint nog aan populariteit in Charleroi, maar het kost de laatste jaren heel veel geld en er staat niks op de erelijst van de club. Ook het transferbeleid getuigt van heel weinig inzicht.
Ik had voor mezelf een tijd geleden uitgemaakt nooit meer weg te gaan uit La Coupole. En ik denk dat Daniël Goethals en Jacques Stas er net zo over dachten. Voor mij loopt het nu anders en ook die andere jongens weten vandaag nog altijd niet waar ze volgend seizoen aan de slag zijn. Maar neem van mij aan, waar we ook terecht komen, de respectievelijke coaches krijgen supergemotiveerde spelers over de vloer. Geen oudjes die nog vlug wat centen komen scharrelen. Ik wil revanche op elk gebied. Een half jaar geleden nam ik afscheid van de Belgian Lions om me nog zorgvuldiger aan mijn job bij Charleroi te kunnen wijden. Wel, de bondscoach weet dat ik weer ter beschikking sta.
Pardon ? Na je laatste Lions-wedstrijd in februari had je het er zelf over dat het genoeg was geweest met al dat internationale gedoe. Te vermoeiend, zegde je toen, je werd te oud. En nu solliciteer je zelf opnieuw naar een stek bij de Lions ?
Er zit een meervoudige reden achter. Bij Charleroi werkten we elk seizoen een serie Europese wedstrijden af. Voeg daarbij nog de interlands en je ziet meteen dat ik heel geregeld de hort op was. Het leuke gevoel dat bij zo’n Europese wedstrijden hoort zal ik toch erg missen. Een topsporter heeft dat nodig. Daarbij komt uiteraard die hele Bozzi-affaire. Ik gebruikte zijn woorden bij mijn afscheid van de nationale ploeg. Hij noemde me te oud voor de Belgian Lions en wilde me exclusief voor Charleroi. Zelfs toen ik dan, op zijn vraag nota bene, die keuze maakte, bleef hij me onderdrukken.
Heel even was er sprake van dat Antwerpen in mij geïnteresseerd was. Ik heb toen zelf naar Tony Van den Bosch gebeld om hem te vragen naar de ernst van die interesse. Tijdens dat zelfde gesprek heb ik VdB ook gemeld dat ik opnieuw beschikbaar was voor de Lions. Als hij denkt me te kunnen gebruiken kan hij altijd beroep op me doen. Hetzij als depanneur voor één keer, hetzij als volwaardig lid van de selectie. Van den Bosch heeft me altijd heel correct behandeld, voor hem sta ik klaar. Ik zal dan wel laten zien of ik echt te oud ben.
En weg is hij. Eric Cleymans, tijdens de Tour de France haast elke dag urenlang op de fiets, werkend aan zijn conditie. Zo op weg naar zijn eigen Ronde van Frankrijk met Evreux. Op 20 augustus wordt hij er verwacht. Wie zijn ploegmaats zullen zijn, is nog onduidelijk. Maar er van wakker liggen doet Cleymans ook niet meer. Basket was zijn hobby en passie in Charleroi. Nu wordt het een job, net geen karwei. Al hoopt de Turnhoutenaar dat hij over twee seizoenen zijn basketpensioen toch weer in Henegouwen kan binnenhalen. Tenzij hij dan weer op Bozzi botst.
door Dirk Jacobs
