Wat vooraf gevreesd mocht worden, werd woensdag waarheid. De 123ste derby der lage landen zal niet lang in ons geheugen blijven hangen.
Niks is relatiever dan de waarde van een voetballer. Grappig om zien was het, hoe in de aanloop naar de interland tegen Nederland een poging werd gedaan om de waarde van de Oranjeselectie in cijfers te gieten. Op papier oogde het allemaal indrukwekkend, want het quasi voltallige sterrenlegioen gaf present voor de korte trip naar Brussel. Op tien maanden van het EK wil niemand bondscoach DickAdvocaat immers voor het hoofd stoten. Na de niet-kwalificatie voor het WK wil deze generatie nog eens schitteren op een toernooi. Ongeveer de helft van de selectie van woensdag flirt met de grens van de dertig jaar en is zo zachtjes in de herfst van zijn interlandcarrière. Stilaan wordt het nu of nooit voor deze gouden generatie.
Ooit was er een tijd dat spelen tegen Oranje een nachtmerrie was voor de Belgische vleugelbacks, die zich tegen snelle, wendbare flankaanvallers op een avondje (dol-)draaien en keren mochten voorbereiden. Maar Ajax weet het al langer : Nederland levert geen Overmarsen of Zendens meer af, laat staan Rensenbrinken. En dus beleefden De-flandre en Van Damme een rustige avond. Van Damme mocht zich tegenover Seedorf zelfs geregeld offensief uitleven, maar kon toch niet wegsteken dat ze in Amsterdam in hem toch vooral toekomst zien voor een centrale positie. Een positie waarin hij als Rode Duivel misschien ook meer toekomst heeft, ware het niet dat Clement in afwezigheid van de nog steeds geblesseerde Vanderhaeghe de bondscoach meer dan voldoening schenkt.
Aan de overkant maakte Deflandre niet al te veel gebruik van de ruimte die Davids hem liet. Een paar keer slechts rukte hij mee op, al kwam de voorbereiding op de goal die de Belgen voor de rust maakten wel van zijn voet. Gek overigens dat beide backs ook betrokken waren bij de Hollandse tegengoal. Net na de rust kwam Van Damme een moeizaam ontzettende Van Buyten ter hulp, maar het wegwerken van de Ajacied was slordig. De bal belandde in de voeten van Kluivert, die de door Deflandre, ook al onnodig naar binnen geknepen, vrijgelaten Makaay bediende.
De gewezen spits van Deportivo toonde meteen waarom híj en niet Van Nistelrooij vorig seizoen Europees topschutter werd.
Tegen de basis van Oranje, waar de sterren er voor de rust weinig of niks van bakten, leverden de Belgen voor de rust al bij al een goeie prestatie. De kwaliteiten van Nederland liggen in het aanvalsvlak, met Europees topschutter Makaay en Hasselbaink ook nog op de bank en Kluivert dus op het middenveld, wat inhield dat bij balverlies de Nederlanders nogal veel volk voor de bal hadden. De omschakeling bij de Belgen verliep vlot en snel, vooral via Goor en Buffel, die ruimte kreeg, zich balvaardig toonde en stilaan op het veld een van de patrons van de nationale ploeg aan het worden is.
Jammer blijven twee zaken, ook tegen Oranje weer. Een eerste is de blessuregevoeligheid van de Mpenza‘s. Emile was er alweer niet bij, terwijl Mbo, die sinds Japan de eerste keus is rechts op het middenveld, ongelukkig op zijn hand viel en een beentje brak. En zo is het altijd wel wat met het broederpaar. Een tweede vaststelling : het functioneren van Baseggio, in de loop van de tweede helft op zijn plaats vervangen door… Van Der Heyden, en dus zonder concurrentie in eigen land. Concurrentie die hij bij Anderlecht wél heeft met Zetterberg en die hem daar wakker houdt.
Baseggio blijft omstreden, ook bij de vakmensen. René Vandereycken vond unisono met de bondscoach (die altijd zijn spelers beschermt), dat “Walter het goed had gedaan, zonder risico.” Franky Van der Elst was dan weer van mening dat het niet goed was, en dat Baseggio het rendement van een uitstekende Clement gaandeweg mee naar beneden trok omdat de Bruggeling te veel moest lopen. De waarheid ligt ergens in het midden, defensief hield Baseggio, zonder al te veel te lopen, het centrum vooral voor de rust inderdaad mee dicht. Maar offensief mag van het nummer 7 (Buffel draagt als Duivel 10) toch iets meer worden verwacht bij balbezit.
Zeker straks tegen Kroatië, dat in Brussel helemaal anders zal spelen dan Nederland. Meer terugleunend, met topkwaliteit in het verdedigende compartiment, zelf loerend op de snelle uitbraak, zoals België woensdag. De Kroaten zullen met andere woorden het spel overlaten aan de Belgen, die moeten winnen willen ze nog een kans maken op EK-deelneming. Bij een meestal dominant Anderlecht slaagt Baseggio er iets beter in die aansluiting naar voor te verzorgen, al zal dat wel eeuwig zijn probleem blijven. Tegen Nederland had hij alvast meer oog voor de middencirkel en moest Buffel de meters maken.
Het zal tegen Kroatië zoeken zijn naar een betere balans, want zonder tegenslag komen op 10 september allicht quasi dezelfde Rode Duivels aan de aftrap. Op rechts is De Cock, woensdag in de slotfase nog onbesuisd rood, immers geschorst door een te veel aan geel. Centraal gaf het duo Simons (alweer uitstekend)- Van Buyten voldoening en lijkt Valgaeren het duel voor een basisplaats verloren te hebben. Alleen op links ligt het met Deschacht, Van der Heyden, Van Damme en wie weet zelfs Dheedene allemaal dicht bij elkaar. Misschien geeft daar op termijn een eventuele Champions-Leagueprestatie de doorslag.
Zijn de Belgen hiermee klaar voor Kroatië ? Ach, het gelijkspel tegen de Oranje euroarmada was hoogstens een morele opsteker, dat je ook tegen een op papier betere ploeg niet kansloos bent. Maar dat weten deze rustige Duivels al véél langer. Kroatië, de wedstrijd van de laatste kans, wordt heel andere koek : met verdedigers van topklasse, geen zwakke schakels à la Van Bronckhorst, en snelle, dodelijke counterspitsen en met weinig ruimte op offensief vlak, waardoor het kleinste kansje benut zal moeten worden.
Lukt het niet, zoals het de vorige drie keer tegen Kroatië niet lukte, dan kan AiméAnthuenis zich richten op het WK en mag er écht van een verjonging worden gesproken, met bijvoorbeeld jongens als Kompany of Blondel (als die tenminste nog boven water komt). Want laat ons eerlijk zijn : Wilmots en Verheyen haakten zelf af en Vanderhaeghe was geblesseerd, écht bewust verjongen is dat toch allemaal niet. En als Van Damme (in oktober 20) op 10 september de concurrentiestrijd verliest van Van der Heyden (27), zal Buffel met zijn 22 de jongste zijn. Gevolgd door Baseggio en Sonck, die allebei in augustus 25 werden. Piep kan je dat toch bezwaarlijk noemen.
door Peter T’Kint
‘Het gelijkspel tegen Oranje was hoogstens een morele opsteker. Kroatië, de wedstrijd van de laatste kans, wordt heel andere koek.’
