Tim Matthijs beleefde met SV Zulte Waregem een miraculeus seizoenseinde, maar de spits beseft dat het voor hem persoonlijk nog beter moet. ‘Ik zit nog maar aan 70 procent.’

T im Matthijs (22) bracht in de bekerfinale tegen Moeskroen heel Zulte Waregem in extase met een assist en het winnende doelpunt. De Zottegemnaar zorgde voor de bekerwinst en het bijbehorende UEFA-bekerticket. Maar de jonge aanvaller is geen dagdromer. Hij beseft dat hij het volgend seizoen anders moet aanpakken om een basisplaats te veroveren, zodanig dat de stempel van supersub hem niet voor de rest van zijn loopbaan blijft achtervolgen.

Krampachtig

Het was immers met bijzonder grote verwachtingen dat de spits vorige zomer zijn AA Gent verruilde voor Zulte Waregem, dat hem een seizoen huurde. “Ik had me voorgenomen zo snel mogelijk een basisplaats te veroveren en veel speelminuten te vergaren”, vertelt Matthijs. “Dat was ook de boodschap die de clubleiding en trainer Leekens me hadden meegegeven. Bedoeling was dus een vlot seizoen te draaien en gewoon terug te keren als een betere voetballer. Want ik wou niet weg bij AA Gent. Al van jongs af ben ik supporter. Ik zal altijd een Buffalo in hart en nieren blijven.”

Vol goede moed begon Matthijs aan de voorbereiding. Maar op de cruciale momenten, tegen Gençlerbirligi en Valenciennes, merkte hij dat zijn niveau ontoereikend was. “Jammer, want Francky Dury had veel vertrouwen in mijn komst. Hij vond me een aanvaller met potentie door mijn explosiviteit en opportunisme”, herinnert hij zich. “Dury had grootse plannen. Ik zou in steun spelen van Salou Ibrahim. Met mijn snelheid en beweeglijkheid dacht hij dat ik de ideale aanvulling was voor een grote en balvaste targetman. Ik zag dat ook volledig zitten. Maar in de 3-5-2 die we lange tijd uitprobeerden, vond ik mijn draai niet. Ik was te nerveus, wilde me iets te veel bewijzen en legde mezelf een verlammende druk op. Die zenuwachtigheid sloeg in mijn benen. In tegenstelling tot bij AA Gent, waar niks moest en alles mocht, dacht ik volledig te kunnen ontbolsteren en langs de grote poort te kunnen terugkeren. Dat liep in het begin totaal verkeerd. Ik speelde en trainde veel te krampachtig.”

Net toen, thuis tegen Rijsel, werd er overgeschakeld naar de succesvolle 4-5-1- veldbezetting, met als gevolg dat Matthijs uit de ploeg viel. “Ik besefte heel goed dat het mijn eigen schuld was dat ik me niet kon doorzetten”, erkent hij. “Ik had geen enkele reden om te klagen of te mekkeren. Integendeel, het motiveerde me om tijdens de wisselbeurten mijn waarde aan te tonen. Ik werd op die manier een beetje de ideale twaalfde man. Natuurlijk blijft het een mes dat aan twee kanten snijdt. Blij dat je iets kan bijbrengen en dat je de eerste vervanger bent van wie dan ook, maar anderzijds frustratie omdat je op het veld wil staan en genieten van het succes. Ik antwoordde met belangrijke doelpunten.”

Ruggepoeper

De aanpassing aan de looplijnen die Dury hanteert en waar hij ook constant op hamert, vergde meer tijd dan Matthijs had voorzien. “Nog nooit in mijn leven was ik daarmee geconfronteerd, tot dan toe mocht ik eigenlijk bewegen op het veld waar ik wilde. Ik moest dus een switch maken. Trainer Dury verplichtte me om mee te denken op het terrein. Hij maakte me belangrijk voor het team. Want ik mocht alle stilstaande fasen, hoekschoppen en vrije trappen, voor mij nemen”, beweert Matthijs. “Dat gaf me wel een goed gevoel, ik ging zelfs specifiek op mijn traptechniek trainen. Zijn advies voor mijn positie als spits was ook duidelijk : in de rug van de centrale verdediger duiken. Dat deed ik eerst verkeerd, want ik vertrok altijd vanuit de rug van de flankverdediger. Ik kreeg de bijnaam ruggepoeper, ik ging te veel in de hoek, waar ik weinig tot niks kon uitrichten.”

De steun van Dury zorgde ervoor dat Matthijs volhield en tijdens de terugronde een betere voetballer werd. “Hij nam me vaak apart, bleek de perfecte motivator. Als trainer Dury niets tegen je zegt, zit je met een probleem. Maar mij hield mij constant scherp, door constant tegen me te praten. Trainer Dury is een goede psycholoog. Hij weet heel goed hoe hij elke speler afzonderlijk moet aanpakken. Ik heb meer nood aan de zachte aanpak. Nochtans kreeg ik genoeg op mijn kas. Van trainer Leekens heb ik bij Gent nooit het volledige vertrouwen gekregen, ik was de vervanger van Nordin Jbari. Dury maakte van mij een slimmere voetballer. Ik verlies geen energie meer met nodeloze inspanningen, speel veel meer beredeneerd. Nu kom ik veel frisser voor doel.”

Matthijs is ervan overtuigd dat hij nog een aanzienlijke progressiemarge heeft als voetballer. “Momenteel zit ik misschien aan 70 procent”, zegt hij. “Ik wil graag een completere voetballer worden. Scherper worden in de duels, constanter presteren. Het is mijn bedoeling om volgend seizoen vast in die basiself te raken. Mentaal en fysiek sta ik sterker dan ooit. Ik heb een goed gevoel. De twijfels van bij het begin van het seizoen zijn volledig weg. Ik moet er direct staan, want de Europese wedstrijden komen er snel aan.”

Terugkeren naar AA Gent, waar hij nog twee jaar onder contract ligt, lijkt niet langer aan de orde, zo bleek na een kort gesprek met manager Michel Louwagie. “Hij belde me met de boodschap dat er een akkoord is tussen beide clubs. Ik stond perplex, ik werd voor een voldongen feit geplaatst. AA Gent wil een ploeg maken voor de top drie. Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat ik niet in dat plaatje pas. Ik vind het wel wat jammer dat ik Leekens, toch een toptrainer, daarover niet kon spreken. Blijkbaar stemde hij direct in. Dat stelde me wat teleur. Ik heb bijzonder veel respect voor hem, maar kreeg nooit een echte kans.”

Hij blijft graag bij Essevee. “Ik hoop dat we die hechte bende kunnen behouden. Na de training gaat er bij ons niemand rechtstreeks naar huis. Deze sfeer maakte ik nog nooit mee. Dit seizoen evenaren, met een zesde plaats en de beker, wordt sowieso onmogelijk. We presteerden als semiprofs iets bovenmenselijks. Als we volgend seizoen bij de eerste tien kunnen eindigen, mogen we tevreden zijn. Ook al zit alles nu wat in een stroomversnelling, de club zal zichzelf niet voorbijlopen. Iedereen blijft bijzonder rustig. Er wordt fantastisch werk geleverd achter de schermen. Zulte Waregem is op zijn manier ambitieus, net zoals ik.”

FRéDéRIC VANHEULE