Cercle Brugge won de wedstrijd die het moest winnen en verloor deze die het mocht verliezen. Sport/Voetbalmagazine stond elke dag van de week aan de rand van het veld. ‘We zijn ons aan het redden op een goeie manier.’

MAANDAG 6 MEI

Het leven oogt weer mooi op Cercle. De zon schijnt, de vogels fluiten, de gezichten stralen. De tien veldspelers van de basiself zijn gezapig aan het uitlopen en de rest is in een hoek van het oefenveld met een bal aan het stoeien. Het is de ochtend na de sterke start van de eindronde voor het behoud met een afgetekende zege bij Moeskroen-Péruwelz — en het gelijkspel van Westerlo tegen Woluwe. Dat was al de vierde zege op rij sinds Lorenzo Staelens hoofdtrainer is. ‘Mer-ci Lor-re! Mer-ci Lor-re! Mer-ci!’ galmde het na afloop van de tribunes van Le Canonnier.

Vier keer al deed hij het met dezelfde ploeg, een elftal met daarin de dit seizoen al vaak bekritiseerde zomertransfers Stef Wils, Michael Uchebo en Tim Smolders in een niet onbelangrijke rol in de centrale as. Laatstgenoemde ging na zijn twee doelpunten in Moeskroen ostentatief de Cerclesupporters achter het doel groeten en leek daarbij te willen aangeven: ziehier, deze jongen speelt wel degelijk met zijn hart voor de vereniging, hoor. In de winnende elf slechts één van de vier wintertransfers: Frederik Boi, gehaald als doublure voor rechtsback Hans Cornelis maar momenteel belangrijk op een vijfmansmiddenveld met veel loop- en infiltratievermogen. Hij is een van de spelers die zich beter voelen door de sinds de trainerswissel gewijzigde manier van trainen: minder wedstrijden op grote ruimtes met een lage snelheid en meer kleine, scherpe en snelle partijen, maar vooral meer pass- en trapvormen waarin automatismen ingeoefend worden.

Na de uitlooptraining en de verzorging vangen we Boi op aan de Cercleshop, terwijl hij op weg is naar zijn gedeukte Volkswagen, en vragen hem om zijn visie toe te lichten. “Het verschil is dat het onder Foeke Booy altijd matchkes waren”, zegt hij. “Bij Lorenzo Staelens is alles in functie van een matchke, maar eerst brengt hij een paar spelpatronen aan. Dat is hoe ik denk dat het moet en wat zeker voor spelers zoals Tim, Arnar (Vidarsson, nvdr) en mezelf heel belangrijk is. Wij zijn types die afhankelijk zijn van automatismen, wij proberen door looplijnen ruimtes te creëren en te benutten en zo door een snelle balcirculatie in een of twee tijden de tegenstander uit evenwicht te brengen. Maar ik denk dat het in een team voor iedereen heel belangrijk is een systeem te hebben waarbinnen duidelijk is hoe je beweegt ten opzichte van elkaar. Dat is nu stilaan aan het terugkomen. Michael bijvoorbeeld begint beetje bij beetje te beseffen dat wanneer hij een lange bal op de borst krijgt hij hem in één tijd kan terugleggen, omdat ik dan van de rechterkant naar binnen spurt of William Carvalho in zijn rug komt. Nu wordt daarop getraind. Mocht zo’ n jongen een heel seizoen in zo ’n systeem gevormd worden, dan zou je wat zien. Je kunt op training wel roepen ‘godver, die bal moet je in één tijd spelen’, maar als je van elkaar weet wat je gaat doen, is het makkelijker om in één tijd te spelen. Hetzelfde geldt voor de defensieve structuur: als er niet een basis is waarop je als team kunt terugvallen wanneer het eens niet loopt, dan pak je sneller doelpunten. Als trainer kan je wel zeggen ‘vandaag gaan we hoog druk zetten, scherp spelen, duels winnen, creatief zijn en de kansen die we creëren afwerken’, maar je moet vooraf wel met alle spelers afspreken hoe je dat precies gaat doen én je moet erop trainen. Zo maak je een ploeg sterker. Maar dat gebeurde niet. Ik denk dat Booy meer geschikt is om te werken met topspelers, die alles al kunnen en weten, dan bij Cercle.”

DINSDAG 7 MEI

Eén zal er vandaag op strandslippers naar huis vertrekken (Kristof D’Haene). Ontspannen drentelend na alweer een rustige training en extra verzorging in het vooruitzicht van de finale van de beker van België tegen Racing Genk op donderdag in het Koning Boudewijnstadion. Een aantrekkelijke wedstrijd, maar van moeten zal het pas zondag zijn: voor de eindrondewedstrijd tegen Westerlo. Cercleverzorger Geert Leys formuleert het als volgt: “Je moet al spelen voor de kers op de taart en de taart is nog niet klaar.”

Rond het oefenveld zijn in tegenstelling tot gisteren wat supporters opgedaagd. Uit hun gesprekken spreekt hoop na een ook voor hen zwaar seizoen.

-“Altijd maar verliezen en altijd maar zagen tegen elkaar. Je denkt: volgende keer ga ik niet meer. Maar je gaat toch weer.”

-“Cerclesupporters moeten een sterk hart hebben.”

-“Het moeilijkste was voor kinderen die op school gepest werden omdat ze voor Cercle zijn.”

-“Maar nu leeft iedereen weer in hoop.”

-“We zijn ons aan het redden op een goeie manier.”

-“Zonder die bekerfinale winnen we alles.”

Op het veld loopt Lorenzo Staelens er nagenoeg onopvallend tussen. Hij is niet het type hoofdtrainer dat alles en iedereen domineert en evenmin een man van tirades. Zijn aanwijzingen zijn kort en krachtig en hij laat veel ruimte voor zijn assistenten. Een van hen is Wim Langenbick, de zondag nog door Tim Smolders geprezen fysiektrainer. Ook voor hem is dit een speciale week, zal hij ons na de training uitleggen. “Donderdagavond de bekerfinale en zondag om 15 uur alweer een wedstrijd, dat is vervelend, omdat er minder dan 72 uur tussen zit. Dat is te weinig tijd voor de recuperatie en het herstel van het lichaam. Vrijdag en zaterdag wordt het puzzelen, speler per speler overlopen om te kijken wie goed recupereert en alles bespreken met Lorenzo. Als fysiektrainer ben je altijd afhankelijk van de hoofdtrainer, maar met Lorenzo is het heel aangenaam samenwerken. Zaterdag, de tweede dag na de wedstrijd, is eigenlijk een hersteldag. Maar nu is het tegelijk ook de dag voor de volgende wedstrijd en dat vereist ook een specifieke training. Zondag zullen we het mentale moeten laten primeren, de weerstand: wie is het sterkst in presteren in de vermoeidheid? Want vermoeidheid leidt tot concentratie- en coördinatieverlies en dan begint het mis te gaan.”

WOENSDAG 8 MEI

Het is tien uur en de hilariteit op het oefenveld reikt tot op de parking. Blijkt dat William Carvalho net het spelletje ‘balletje hoog houden’ verloren heeft en dat de anderen hem daarom tegen de oren mogen pitsen. De jonge Portugees is een van de spelers die onder Lorenzo Staelens heropleeft. Dat komt, wordt gezegd, omdat hij meer vertrouwen en kansen krijgt en niet meer bij elke foute pass de grond wordt ingeboord. De positieve feedback tijdens oefenvormen en wedstrijdjes is trouwens opvallend. Wanneer Uchebo in het afsluitende partijtje zes tegen zes op kleine ruimte en in grote doelen op korte tijd twee keer raak treft, regent het complimenten.

“Good, Michael!”

“Goed, Mike.”

“Good Mikey. ”

Na afloop wenst een supporter van assistent-trainer Ronny Desmedt (66) te weten wat hij volgend seizoen zal doen. “We zijn daarover aan het praten”, krijgt hij als antwoord. “Scouten wellicht en ook nog wat extra training geven aan de jonge talenten. Helemáál moeten stoppen, zou zwaar zijn na 25 jaar Cercle. Maar misschien is het wel niet slecht dat die wedstrijdspanning begint weg te vallen. Want dat mag je toch niet onderschatten, hoor. Vergeet niet dat in deze degradatiestrijd ook de job van sommige mensen op het secretariaat op het spel staat. Ook daar ben je onvermijdelijk mee bezig. De bekerfinale komt ongelegen, de allerbelangrijkste wedstrijd is zondag, maar we zullen er morgen met onze organisatie en onze mentaliteit het beste van proberen te maken. Alleen moeten we verlengingen zien te vermijden.”

DONDERDAG 9 MEI

Bijna is het zover. Na 84 minuten staat het nog altijd 0-0. In een geweldige ambiance, met een 30.000 supporters van Genk en een 10.000 van Cercle in het stadion, is de underdog aan een sterke prestatie bezig. Nochtans moet Lorenzo Staelens voor het eerst zijn basisopstelling wijzigen. Tijdens de opwarming valt Bernt Evens uit met een spierscheur. “Plots voelde ik een zweepslag in mijn kuit. Ik dacht dat iemand mij daar een klets had gegeven, ik keek achterom, maar ik zag niemand staan. Toen wist ik hoe laat het was. Nu weet ik ook hoe een spierscheur voelt.” Maar Kristof D’Haene doet het uitstekend als linksback en op zijn plaats zorgt Rudy in een evenwichtige eerste helft voor de beste doelkans. Na de rust moet de laatste uit de Jupiler Pro League evenwel steeds meer wijken en in de slotfase ook nog twee doelpunten slikken: bij het eerste troeft Bennard Kumordzi in een luchtduel Carvalho af en het tweede valt via Jelle Vossen na een snelle omschakeling op een moment dat Cercle met drie man achterin is gaan spelen. Het is de eerste nederlaag sinds de trainerswissel, maar ook de eerste keer sinds eind februari dat er tegen een play-off 1-ploeg gespeeld moet worden. Eten, napraten en overnachten doet de Cercledelegatie, vrouwen inbegrepen, in het Apollo Arthotel Brugge.

VRIJDAG 10 MEI

Trainen doet Cercle vandaag op de middag. De basiself fietsen uit in JIMS Fitness Brugge. De rest staat op het veld. Op het einde komt Lorenzo Staelens even tot bij ons. “Rudy en Carvalho zijn vermoeid en Arnar ondervindt last van een trap op de dij”, antwoordt hij op onze vraag of er schade is. “Fysiek zal het zondag sowieso moeilijker worden, maar dan moet je je in de wedstrijd kunnen knokken.” ’s Namiddags ontvangen we een persbericht van Cercle: het bestuur dankt spelers, sportieve staf en supporters voor de mooie prestatie en het prachtige feest in het Koning Boudewijnstadion en roept de fans op om op zondagnamiddag massaal naar het Jan Breydelstadion te komen voor de erg belangrijke match tegen Westerlo. Onze pogingen om Arnar Vidarsson te spreken, mislukken. Vermoeidheid en ontgoocheling zorgden ervoor dat vandaag de man met de hamer bij hem langs komt.

ZATERDAG 11 MEI

Het is zaterdagochtend en dan wordt in het Olympiapark alles en iedereen overstemd door het jeugdvoetbal. Op het kunstgrasveld naast de oefenvlakte van Cercle worden de halve finales van de beker van West-Vlaanderen voor duiveltjes gespeeld. Binnen ligt Bernt Evens met een opgeklaard gemoed op de massagetafel. “Ik kan alweer wandelen”, zegt hij. “Mijn doel is toch om te proberen speelklaar te raken tegen de laatste eindrondewedstrijd. Ik recupereer snel, dus dat moet kunnen.” Ook Arnar Vidarsson is weer van deze wereld. Hij ondervindt geen last meer van “een paar contacten” op zijn linkerquadriceps en zal zondag aan de aftrap komen. “Tenzij er vannacht iets spectaculairs gebeurt”, lacht hij. “Ik heb in de kleedkamer gezegd: als we morgen winnen, leveren we minstens een even grote prestatie als hadden we de beker gewonnen. Ten eerste omdat we donderdag al veel moesten geven tegen een sterker team dan wij. Ten tweede omdat ik Westerlo met al zijn eersteklasse-ervaring op dit moment het hoogst inschat van onze drie tegenstanders. En ten derde omdat veel mensen er precies al van uitgaan dat het een makkie wordt. Het is belangrijk te weten dat er op de bond nog altijd niemand de naam Cercle Brugge op een papiertje schreef en in de urne legde voor de loting van de wedstrijden voor volgend seizoen in de eerste klasse. We zullen het zelf moeten doen. En dat zal alleen lukken als we erin slagen de knop om te draaien en met dezelfde concentratie en wil om te winnen spelen als de voorgaande vijf wedstrijden.”

Fysiektrainer (en kinesitherapeut) Wim Langenbick is tevreden. “De schade valt heel goed mee. We zijn klaar om morgen hopelijk te vlammen.”

ZONDAG 12 MEI

Dat vlammen gaat bij heel wat spelers heel moeizaam. Maar Cercle kan niet klagen: na 35 minuten pakt Jarno Molenbergs rood en na 71 minuten trapt Kenneth Schuermans in eigen doel. “We waren vermoeid van de bekerfinale”, zegt Lorenzo Staelens op de persconferentie. “Maar we deden wat we moesten doen: winnen.” De taart is in de maak.

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – BEELDEN IMAGEGLOBE

“Ik denk dat Booy meer geschikt is om te werken met topspelers.” Frederik Boi