FC Porto klopte in de Uefabekerfinale Celtic Glasgow na verlengingen met 3-2. René Vandereycken zag dat het beter kon.

“Laat mij eerst opmerken dat ik het jammer vind dat ploegen die in de Champions League uitge- schakeld zijn – zoals Celtic Glasgow – daarna nog in de Uefabeker kunnen meedoen”, zegt René Vandereycken, “In mijn ogen spelen er ook te véél ploegen in de Champions League. Met minder ploegen in de Champions League zou het niveau van de Uefabeker hoger zijn. Het zou ook uitsluiten dat er in de halve finales drie clubs van hetzelfde land zitten, zoals nu drie Italiaanse. Het is, denk ik, interessanter als er verschillende stijlen tegen elkaar spelen.

“In Porto-Glasgow heb ik een aantal fouten gezien die ik op dat niveau, het niveau van een Europese finale, niet verwacht. Ik zag wel een aantal goeie spelers, maar toch te weinig topspelers. Dan heb ik het over techniek, ervaring, positiespel.

“De eerste twee doelpunten die Celtic pakt, hebben ook te maken met tactiek. Het mag niet dat er twee keer zoveel ruimte komt te liggen in het rechtergedeelte van hun verdediging. De rechtermiddenvelder had daar rugdekking moeten geven. Natuurlijk, het gebeurde niet toevallig de eerste keer dat Celtic snel balverlies leed, vrij dicht bij de eigen zestien meter. Het was op dat moment iets te veel naar voor georiënteerd en met een driemansverdediging ben je dan natuurlijk nog kwetsbaarder. Op dat niveau wordt dat natuurlijk twee keer afgestraft. Ik vind : twee keer dezelfde tactische fout maken is een zwakte in het systeem.

“Misschien dat als Celtic in de eigen competitie dat systeem met vijf middenvelders hanteert, het dan meer druk op de tegenstander zet en hem daardoor verplicht om met de lange bal te spelen. Daar heeft Celtic met kopbalsterke verdedigers dan een goed antwoord op. Maar het is het waarschijnlijk toch niet gewoon om tegen een technisch goed elftal te spelen. Ik vond dat Celtic daar een beetje in de fout ging. Door Porto op te vangen aan de middenlijn speelde het in hun kaart, omdat het juist een technische ploeg is die verkiest kort te combineren op de helft van de tegenstander. Celtic had Porto dertig meter hoger kunnen pressen en het zo tot de lange bal dwingen, maar het deed dat niet.

“Misschien was het ingegeven door de hitte om een beetje afwachtend te spelen, om krachten te sparen voor de tweede helft en eventueel de verlengingen. Daar leek het trouwens ook op af te gaan. Maar een cruciaal moment is natuurlijk de uitsluiting van Balde geweest in de eerste verlenging. Overigens een uitstekende verdediger. Ik vond ook Joos Valgaeren een behoorlijke wedstrijd spelen in geen makkelijke omstandigheden. Jammer dat hij voortijdig is moet stoppen, wegens de blessure aan zijn hoofd of uit voorzorg om geen tweede gele kaart te pakken, want we hebben toch ook niet ieder jaar een landgenoot in een Europese finale.”

“Ik vond”, vervolgt René Vandereycken, “Porto ook iets te nadrukkelijk achteruitplooien bij een voorsprong. In de tweede helft gaf het de indruk meer op flitsen te willen voetballen. Het trok iets te ver achteruit. Daar was het eerste doelpunt van Celtic het gevolg van. Agathe werd op de linkerflank van Celtic niet aangevallen, kon zo dreigen aan de zestien meter en ook voorzetten, waarop Larsson schitterend reageert aan de tweede paal. De tweede goal van Celtic vind ik pas echt onvergeeflijk. Op een moment dat je op voorsprong staat in een Europabekerfinale, kan de topschutter van de tegenstander op een hoekschop de bal helemaal vrij inkoppen. Zijn tegenstander springt zelfs niet mee. Dat is geen niveau van verdedigen. Hier moet veel korter en scherper op de man verdedigd worden. Dat zijn toch echt grote fouten, hoor.

“Celtic en Porto zijn twee topclubs in hun land die dat in de laatste twintig, dertig jaar bij momenten ook geweest zijn in Europa, maar onvoldoende constant. Ik heb kunnen vaststellen dat ze op dit moment geen Europese topclub zijn, dat zij niet over een elftal beschikken dat echt een belangrijke rol zou kunnen spelen in de Champions League. Meedoen zouden ze uiteraard wel kunnen doen, want anders hadden ze ook de finale van de Uefabeker niet kunnen halen. We moeten dat niet minimaliseren, maar het verschil met de Champions League is toch groot. Qua snelheid van uitvoering. Tactisch gezien ook.

“Omdat er vijf doelpunten zijn gevallen, zouden er mensen de indruk kunnen krijgen dat het voetbal beter was dan bijvoorbeeld in de halve finales van de Champions League tussen Inter en AC Milan. Maar dat was het natuurlijk allesbehalve. Het is zelfs best mogelijk dat als zij tegen een topclub van de Champions League zouden spelen, zij niet tot één kans zouden komen. Het spanningselement – enorm belangrijk in voetbal – was natuurlijk groot, omdat deze Uefacupfinale in één wedstrijd werd gespeeld en niet in heen en terug zoals vroeger.

“De finale van de Champions League tussen Juventus en AC Milan wordt iets anders, ook omdat het twee ploegen zijn die elkaar dit seizoen al een paar keer hebben ontmoet en elkaar door en door kennen. Het wordt moeilijk om ze zoals Celtic twee keer te verrassen aan de rechterkant van hun verdediging. Iemand vrijspelen in en rond de zestien meter wordt moeilijk. De opening zal gemaakt moeten worden door een individuele actie of op een stilstaande fase, want dit is gewoon een echte topaffiche. Een wedstrijd waarin alleen al van de individuele kwaliteit zoveel te leren en te genieten valt.”

door Christian Vandenabeele

‘Twee keer dezelfde tactische fout maken is een zwakte.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content