Welke accenten wil Aimé Anthuenis bij de nationale ploeg leggen? ‘De selectie was evenwichtig. Ik kan niet zomaar vijf andere spelers tevoorschijn toveren.’
Vrijdag maakt Aimé Anthuenis zijn eerste selectie als bondscoach bekend, voor een vriendschappelijke wedstrijd in Polen. Met achttien tot twintig spelers – het precieze aantal hangt af van het aantal wissels dat de Polen willen toestaan, reist hij af voor zijn eerste opdracht in de nieuwe functie. We vroegen de gewezen bondscoach naar de accenten die hij straks wil leggen, ook qua namen, maar wat dat betreft, houdt Anthuenis nog een brede slag om de arm. “We gaan namen noemen, maar ik wil niemand bevestigen als titularis en het kan ook dat we iemand vergeten die er straks toch bij is. Ik blijf voorzichtig, want ik wil graag de handen vrij houden.”
De opvolger van Robert Waseige blijft ook graag even stil staan bij het werk van zijn voorganger. “Robert heeft een heel duidelijke, complementaire en correcte selectie gemaakt: 23 spelers, drie doelmannen, twee keer tien veldspelers met dubbele bezetting en een evenwicht tussen links- en rechtsvoetigen. Een aantal spelers is daarvan weggevallen, anderen zijn geblesseerd. Ik zeg niet dat de rest er automatisch weer bij zal zijn, maar andere namen scouten is op dit moment niet makkelijk. Je kan eigenlijk pas sinds vorige week beginnen, in slechts een paar landen, Italië en Spanje zitten nog in volle voorbereiding. Ideaal was geweest dat de officiële match een paar weken later kwam en je nu twee vriendschappelijke wedstrijden had om wat meer jongens te bekijken.”
Geen radicale breuk lijkt dus een logische conclusie. “Je bouwt verder op iets omdat de selectie zeer evenwichtig was en er geen voetbalmirakels zijn. Ik ga niet direct met vijf nieuwe spelers voor de dag komen. Je voegt er wel eigen accenten aan toe, rekening houdend met een hiërarchie en met geduld. Maar het is hier geen wiskunde: 23 min de afzeggers min de geblesseerden plus een paar nieuwe namen geven een kern van 18 of 20.” In de krant las hij al dat hij drastisch zou verjongen. “Dat ontken ik. Er moet interesse zijn voor de jeugd, maar er is voor hen ook het vangnet van de beloften, die tegelijkertijd tegen dezelfde tegenstanders spelen en waarin je een aantal talenten kunt testen.”
Hoe wil de nieuwe bondscoach het defensief aanpakken? Drie achterin, vier achterin. De glimlach verbreedt. “Als ik over veldbezetting moet beginnen, kan ik makkelijk anderhalf uur doorgaan, maar zou dat de lezers niet snel vervelen? Veldbezetting moet je bepalen in functie van zoveel mogelijk de gaven van je spelers naar voor te laten komen en de gebreken te camoufleren Tot doel hebben dat je bij wijze van spreken geregeld met twaalf op het veld lijkt te staan, niet met negen of tien. Brazilië was altijd hét voorbeeld van een 4-4-2, maar werd wereldkampioen met drie achterin. Voetbal evolueert. Mijn veldbezetting zal afhangen van de selectie en de wedstrijdomstandigheden. Met Robert zeg ik: ze moet soepel zijn.
“Je kan beginnen met een 4-4-2 en achterkomen, zodat je overschakelt naar drie achterin en iemand laat doorschuiven. Anderlecht-Everton: Zewlakow, Tihinen en De Boeck bleven vooral in zone verdedigen, maar de vierde, Hendrikx, kwam er veel uit. Spreek je dan over drie achterin of vier? Animatie telt, enthousiasme het loopvermogen, de techniek, de individuele kwaliteit in functie van… Herbekijk Brazilië-België op het WK. Toen de drie bovenste verdedigend niks meer deden, ontstond er een onevenwicht, waarop de coach zijn intrinsiek beste speler, Juninho, uit de ploeg moest halen en opofferen aan Kleberson, om dat onevenwicht uit de match te halen. Dat zijn ingrepen die je soms moet doen. Al te vaak krijg je als individu een etiket opgeplakt. Die speelt zo, die speelt zo… Sollied heeft het daar ook moeilijk mee. De zo geapprecieerde 4-3-3 moet nu plots blijkbaar worden afgebroken.”
Met de blessure van Nico Van Kerckhoven moet er op links een alternatief worden gezocht. “We hebben Van der Heyden, natuurlijk. Dheedene is gescout. Hij heeft na een ongelukkig jaar in Duitsland al goeie wedstrijden gespeeld in Oostenrijk. Het rapport was goed. Hem kan ik ook op het middenveld gebruiken. Van Dessel speelt ook af en toe op links bij Roda, maar meestal op het middenveld. Monteyne en Deschacht spelen bij de beloften. Van Damme is ook één van de jongeren die op komst zijn.”
Maar worden die jongeren niet vooral gescout met het oog op de nationale beloften? “Scouting gebeurt in functie van de twee, A-ploeg én jongeren. Het nadeel van jongeren is dat ze moeilijker te volgen zijn. Feyenoord-Tottenham was een interessante wedstrijd, met Buffel en Collen aan Nederlandse zijde en Blondel aan Engelse kant. Collen, toch ooit een grote belofte, speelde niet, Buffel 20 minuten en Blondel 70. Wat dat betreft heb je sneller een zicht op de Belgische competitie. Daarom vind ik het spijtig dat een Soetaers destijds vertrok en Blondel nu. Nu heeft Soetaers snel de stap kunnen zetten, van Blondel valt het af te wachten. Op het eerste gezicht zet hij de stap te snel, maar als hij morgen speelt en bevestigt, heeft hij de goeie stap gezet. Voor scouting is het allemaal iets moeilijker, vooral als ze bij de reserven terechtkomen.”
Hoe ver staat Valgaeren? “Hij werd gevolgd, heeft gespeeld in een driemansverdediging tegen Parma, de onderste van de drie. Zoals Van Kerckhoven ook bij Schalke met drie speelde, aan de linkerkant.( knipogend) Je moet tegenwoordig al zoeken naar een viermansverdediging.” Betekent dat dat hij… “Hou op, nu zitten we te lollen. Ik geef mij niet bloot, signaleer alleen de posities die ze speelden. Joos komt uit blessure, maar heeft dankzij de competitie die er al bezig is, een bepaald ritme. Deflandre speelt de eerste weken bij Lyon niet, ik meen door schorsing. Van Buyten is een vraagteken omwille van zijn blessure.”
Was hij tevreden over het WK van Van Buyten ? “Je mag op zo’n toernooi niet al te veel naar het individu kijken. Japan was een degelijke partij van de Belgen. De algemene verwachtingen waren op dat moment te hoog. Een gastland bekampen is altijd moeilijk. De kritiek achteraf was onterecht. Tunesië was in het kader van het Belgisch elftal een normale match: een slechte dus. Dat is niet uniek, alle toplanden hebben het, in alle generaties. Rusland was goed, Brazilië excellent. Binnen die vier matchen zijn de spelers enorm gegroeid. Van Buyten startte moeilijk, maar speelde een sterke laatste wedstrijd.”
Aan de zijde van Simons “Die heeft op het middenveld én achteraan goed gespeeld. Om op uw vraag te anticiperen: ik zie hem als een centrale asspeler, die capaciteiten heeft en heel sober is. Centraal hebben we diverse mogelijkheden. De Boeck, Clement, De Brul is wat verderaf nu, Doll zelfs. Als die over honderd procent van zijn mogelijkheden beschikt, is dat een zeer sterke verdediger, maar het gevaar bij hem zijn de blessures.”
Op het middenveld mag het offensieve compartiment zorgen baren, na het afhaken van Walem, Wilmots, Verheyen en Boffin. Vooral naar Marc Wilmots zwaait de nieuwe bondscoach lof. “Het is iemand die zijn nek uitstak, verklaard werd als vriend van Waseige. Maar een speler die naast het veld zijn nek uitsteekt en het op het veld bewijst, is altijd vriend van de trainer. Voor het WK dacht ik :Wilmots, rekening houdend met de blessures die hij allemaal al had, dat zal limiet-limiet zijn. Nog een bewijs dat het mentale een grote rol speelt. Hij zal een leemte laten, hoe dan ook. Hij zat in de loopgraven, in de omschakeling, in het voorop gaan in de strijd, in het scoren, in het knokken, in het voetballen : hij was overal. Dat type moet er nu komen, maar het is niet iets wat je kweekt, eerder iets wat zichzelf afdwingt.
“Walem speelde, na een competitie met hoogten en laagten, een degelijk WK. Verheyen was eveneens een dragende figuur in het elftal, op en naast het veld. Ook hij had het sobere in zich, hield een evenwicht tussen goeie en minder goeie matchen en dwong bij spelers en entourage een groot respect af. Die zaken moet je opvangen. Ik ga niet met hen praten om terug te keren, omdat je, één, in een periode komt waarin je toch wat moet omschakelen en verjongen en, twee, omdat spelers van dat niveau die zeggen dat het genoeg was, daar hun redenen voor hebben. Dat zijn geen beslissingen van achttienjarigen.”
Kan Baseggio het gat vullen? “Als Baseggio morgen draait, gaat Anderlecht een enorm seizoen tegemoet en is de nationale ploeg daarbij gebaat. Hij heeft nu wat hulpmiddelen, onder meer Kolar, iemand met een enorm loopvermogen die een grote kans maakt om de revelatie van het seizoen te worden. Tussen Kolar en Vanderhaeghe evolueren, kan voor Walter de kans zijn om zijn niveau terug te vinden. Daarnaast heb je nog Vermant of Tanghe, maar niet te veel jongens van dat type kunnen Wilmots vervangen. Dat is een kwestie van persoonlijkheid. Tussen de lijnen in de lengteas een goeie speler hebben, is zeer belangrijk : iemand die een bal vraagt, opeist, diepte heeft in zijn spel, voor de goal komt, het tempo van de match in handen heeft. Dat kan een ouderwetse tien zijn, maar ook iemand anders, want Wilmots was dat niet. Geen tien, geen spits, ergens iets tussenin. Buffel? Als hij titularis is bij Feyenoord, dan zal dat betekenen dat hij een serieuze stap zette. Op links heb je Goor, Daerden, Soetaers, Grégoire, Willemsen. Op rechts Dufer, Chatelle, Mbo Mpenza, De Vleeschauwer, Hendrikx… Mbo heeft ook mogelijkheden voorin, denk ik.”
Jan Wauters verwacht veel van de generatie van ’78 : Baseggio, Thijs, Cavens… Anthuenis: “Het is nog vroeg dag, ik ben ervan overtuigd dat zo’n kampioenschap na een paar weken toch weer andere namen oplevert, zoals Sonck zich vorig jaar gemanifesteerd heeft.” Maar de nationale ploeg blijft toch vooral het speeltje van 26- tot 30-jarigen? “Dat wel, maar misschien, als je toch moet omschakelen, is dit wel de kans om één of twee jongeren te proberen. Al zeg ik, met de mannen van de koers die hun mening gaven over Museeuw: schrijf niet te rap talent af.”
De kracht van Wilmots was de overbrugging, maar dat ging voor een stuk ten koste van de diepe spits, die vaak geïsoleerd stond. Hoe wil hij het aanvallend aanpakken? “( glimlacht) Het is altijd kiezen. Iedereen wil dubbele flanken, een goed bezet middenveld, twee spitsen en vier achterin. En eentje in de goal. Heb je die al samengeteld? Ik begrijp dat de spitsen graag steun willen, maar dat is een gegeven dat al honderd jaar bestaat. Het gaat om complementariteit binnen een elftal en de vraag: komt men naar de nationale ploeg om te knokken of om het individu uit te hangen? Robert heeft dat altijd benadrukt: België blijft een ploeg die het van de collectiviteit moet hebben. Ieder team heeft dat nodig, zelfs Brazilië. Daar faalden ze volgens mij tegen België, elk die zijn eigen spelletje speelde. En ik wil het nog wel eens zien, mochten ze op achterstand zijn gekomen…
Zijn titel in Genk werd behaald met Strupar, een balvaste spits, naast Oulare, een snelle. “Twee goeie.” De titel en successen bij Anderlecht kwamen er met Koller, een balvaste, naast Radzinski, een snelle… Anthuenis, die zaterdag Schalke scoutte tegen Wolfsburg: “Ik weet al waar je naartoe wil : is Emile Mpenza complementair met Sonck of niet, en moet bijvoorbeeld een combinatie met Peeters worden geprobeerd? Sonck-Mpenza is uit te proberen. Mpenza is zeer snel, Sonck is doeltreffend. Maar zijn ze complementair? Robert kon het niet proberen, door omstandigheden. De Peeters uit de periode van Lierse was goed, onderschat. Iemand met lengte en balvastheid. Dat zijn gegevens om uit te proberen.
“Daarom vind ik het spijtig dat we niet meer oefenwedstrijden hebben. Omdat je toch naar een serieuze verandering van groep gaat, wellicht vijftig procent nieuwelingen. Individuele mogelijkheden heb ik, de kunst is er een collectief van te maken, een groep die knokt voor elkaar. Snelheid is er, de balvastheid moeten we vinden, net als de binding tussen de lijnen.
door Peter T’Kint
‘Ik ga niet drastisch verjongen. Voor de jongeren is er het vangnet van de beloften.’
‘Als Baseggio morgen draait, is de nationale ploeg daarbij gebaat.’
