Bijna gekwalificeerd voor de 16de finales van de UEFA Cupgroep met Club Brugge, op een degradatiestek in de Ligue 1, een blessure en een trainerswissel. Kevin Mirallas kende een bewogen seizoensbegin.
Bij het binnenkomen van Mirallas‘ appartement in Saint-Etienne stoten we op een van zijn buren. “Zijn jullie journalisten? Komen jullie voor onze Belg? Hij maakt geen brokken op dit moment. Toegegeven, Saint-Etienne telt zes op zes in UEFA Cup, maar welke tegenstanders hebben we al gehad? Kopenhagen en Rosenborg… We zitten in een makkelijke groep. Alleen tijdens de laatste wedstrijd mogen we wat weerwerk verwachten van Valencia, verder is het triest. De UEFA Cup begint pas in de 16de finales.
“( mijmert) Ik was er in 1976 bij in Glasgow, mijnheer. We speelden de finale tegen Bayern München, dat was andere koek! Hier in Saint-Etienne houden we van spelers die er hun kop voor leggen. Wat kan ik zeggen? De aanhang is ontgoocheld.”
De buurman rept met geen woord over Club Brugge, al is dat niet echt verwonderlijk. Met zes op zes staan les Verts immers met één been in de 16de finales van de UEFA Cup. Het bezoek aan het Jan Breydelstadion boezemt dan ook weinig angst in.
In de competitie loopt het echter heel wat minder: na de 0-3-nederlaag tegen Rennes werd trainer Laurent Roussey bedankt voor bewezen diensten, sinds 11 november is Alain Perrin de nieuwe sportieve baas. Ook Mirallas, die tegen Rosenborg zijn eerste treffer aantekende voor zijn nieuwe team, kon zijn ex-trainer niet in het zadel houden.
“Zo is voetbal”, zucht de voormalige aanvaller van Rijsel. “Hij zat al een hele tijd op de wip, we wisten dat het eerstvolgende slechte resultaat hem fataal zou worden. Ik was dus niet echt verbaasd door zijn ontslag. ( denkt) Roussey was nochtans een van de hoofdredenen waarom ik destijds voor Saint-Etienne tekende. Bij Rijsel was hij hulptrainer van Claude Puel en ik had een heel goed contact met hem, want hij hield zich vaak bezig met de training van de aanvallers. Ook Erik Gerets heeft me herhaaldelijk gebeld, maar omdat ik nooit eerder met hem werkte en omdat ik Gerets slechts door zijn reputatie ken, gaf ik mijn woord aan Roussey.”
In sereniteit naar Brugge
Mirallas was nog niet eens geboren toen les Verts hun meest mythische periode doormaakten. Tijdens de jaren zeventig legde het team van DominiqueRocheteau, Jean– MichelLarqué en IvanCurkovic enkele opmerkelijke prestaties op de mat tegen onder meer Hajduk Split en Dynamo Kiev. Het bezorgde het Geoffroy Guichardstadion de bijnaam ‘heksenketel’. Ondanks de huidige malaise wist het stadion die bijnaam te behouden.
“Saint-Etienne ademt voetbal”, bevestigt Mirallas. “Tijdens toppers kolkt de heksenketel als weleer. Het valt in niets te vergelijken met de fluwelen sfeer in Villeneuve-d’Ascq. De druk is gigantisch hier, na de 3-1-nederlaag tegen Marseille trokken 25 supporters naar het trainingscentrum. Ze wilden hun frustratie kwijt en probeerden de kleedkamers binnen te dringen. ( blaast) Als alles goed gaat, is Saint-Etienne een geweldige club, maar als het slecht gaat, volstaat de kleinste vonk om de stoppen te doen doorslaan.”
In 2008 viert Saint-Etienne zijn 75ste verjaardag. Bovendien keerde de club dit jaar terug op het Europese toneel na een afwezigheid van 26 jaar. Posters rondom het stadion herinneren de passant aan de Europese comeback. Maar hoe goed de club op het Europese vlak ook boert, in de competitie is het crisis. Het team heeft – zoals dat ook voor Standard lijkt te gelden – twee gezichten: een Europees en een voor het kampioenschap. “Die vaststelling lijkt inderdaad te kloppen”, aldus Mirallas. “Terwijl we in de Ligue 1 geen enkel resultaat halen, scoren we in de UEFA Cup wél punten. Ik heb niet echt een uitleg, we presteren gewoon erg onregelmatig en hebben vaak mindere momenten tijdens een wedstrijd.”
Volgende week donderdag moet Saint-Etienne aan de bak in Brugge. Een bijzondere match voor Mirallas? “Ik zou het eerder speciaal gevonden hebben indien we op Standard hadden moeten spelen, maar ik ben hoe dan ook blij om weer eens in België te voetballen. Met Jonathan Blondel, Laurent Ciman en Jeroen Simaeys bots ik overigens op enkele ex-ploegmaats van bij de nationale beloften. Onze zes op zes staat toe de verplaatsing in alle rust voor te bereiden. Brugge zal onder druk staan: zij spelen thuis en moeten het laken naar zich toe trekken. Dat betekent dat er ongetwijfeld gaten vallen waarvan wij kunnen profiteren. We hebben de cassette van hun wedstrijd tegen Rosenborg al bestudeerd. Enkele stafleden zijn trouwens in het Jan Breydelstadion komen scouten, onder meer tegen Cercle. Naar verluidt heeft Club toen geen al te beste wedstrijd gespeeld? ( nuanceert) We mogen ons alleszins niet aan overschatting bezondigen. Ik heb mijn ploegmaats gewaarschuwd dat Club een uitstekend elftal heeft, dat Europees vaak boven zichzelf uitstijgt. Ik speelde eerder al Europees tegen een Belgische club toen Rijsel drie jaar geleden Anderlecht partij moest geven voor de Champions League. Belgische ploegen vallen niet te onderschatten. Nu ja, ik blijf wel zeggen dat Saint-Etienne na Valencia de beste ploeg van de groep is.”
Geen rechterflank
Dé match voor Mirallas was echter die van afgelopen zaterdag tegen Rijsel. LOSC is de club waar hij gevormd werd, waar hij nog veel vrienden telt, maar ook de club waarmee hij tijdens het tussenseizoen in de clinch ging, omdat hij koste wat het kost andere oorden wilde opzoeken.
“Koste wat het kost is een beetje overdreven”, relativeert hij. “Wat wél klopt is dat de situatie, net voor mijn vertrek naar de Olympische Spelen, wat gespannen aan het worden was. Rudi Garcia, de nieuwe trainer ( de opvolger van Claude Puel,nvdr), zei me: ‘Ik ben blij met jou. Als je blijft, speel ik je uit op de rechterflank.’ Ik heb hem geantwoord dat de rechterflank me niet interesseerde. Toen ik terugkwam van China, constateerde ik dat de situatie niet veranderd was. Dat zinde me niet, maar de Rijselse clubleiding wilde me aanvankelijk niet laten gaan, waardoor spanningen ontstonden. ( denkt) Of ik vandaag ongelukkig zou zijn bij Rijsel? Helemaal niet, we hadden een sterk team en Garcia rekende duidelijk op me, al was het dan niet op mijn favoriete positie. Trouwens, Saint-Etienne wilde 4,5 miljoen euro voor mijn diensten op tafel leggen, terwijl ik nog maar één jaar onder contract lag. Ik denk dus dat Rijsel een bijzonder goeie zaak gedaan heeft.
“( stilte) Die woorden kunnen me nu natuurlijk aangewreven worden. Rijsel is op dit ogenblik duidelijk sterker dan Saint-Etienne, maar het seizoen is nog lang. Tussen haakjes, wij zitten op dit moment met een overvolle ziekenboeg. MouhamadouDabo, een linksback die steeds nadrukkelijker in beeld komt bij de Franse nationale ploeg, is geblesseerd. Ook de Senegalese verdediger MoustaphaBayal en de verdedigende middenvelder Christophe Landrin zijn out. Het gaat om drie cruciale spelers: als we hen recupereren, zal ook onze positie in het klassement verbeteren. We hebben de middelen om weer top vijf te spelen.”
Ook Mirallas zelf zoekt voorlopig naar zijn beste vorm. De Rode Duivel heeft nog steeds af te rekenen met de naweeën van een vervelend letsel. “Tijdens de voorbereiding bij Rijsel liep ik een dijspierblessure op, maar ik heb er nooit echt last van gehad. Ik bleef spelen tot ik me op zes september, tijdens de interland tegen Estland, definitief blesseerde. Aanvankelijk dacht ik dat ik na een week rust opnieuw zou kunnen voetballen, maar ik had het mis. Het was serieus deze keer, want naast het scheurtje had ik ook een contractuur opgelopen. Gelukkig heb ik een operatie alsnog vermeden, want anders was ik zes maanden onbeschikbaar geweest. We hebben voor een geleidelijke revalidatie geopteerd en dat is goed uitgepakt. Voor de laatste zeven matchen was ik opnieuw inzetbaar.”
In Saint-Etienne ligt Mirallas in balans met de Franse international BaféGomis en de Braziliaan Ilan. “Twee erg sterke spelers, het is een gezonde concurrentie. Meestal spelen we met één man in de punt, terwijl de ander in steun speelt, als nummer tien zeg maar. In feite lijkt ons systeem sterk op de manier waarop Jean– FrançoisdeSart bij de beloften MoussaDembéléen mezelf uitspeelde. Enfin, op die manier speelden we met Roussey, het valt nog af te wachten hoe Perrin het team opstelt.”
Merci Puel
Mirallas heeft de Rijselse bladzijde definitief omgeslagen, zonder spijt, maar ook zonder wrok. “Heel wat jonge Belgen kiezen ervoor om uit te wijken naar Nederland. Het is zonder twijfel de makkelijkste keuze: ze voetballen er meer dan in Frankrijk, waar het spel vooral fysiek en gesloten is. Toch vraag ik me af of het niveau in Nederland werkelijk zoveel hoger is dan in België. Ikzelf ben op mijn vijftiende bij Rijsel beland. Ik speelde aanvankelijk bij de jeugd, maar al na een jaar belandde ik tussen de profs. Toch zou ik sneller zijn doorgebroken indien ik een goed contact had gehad met de coach. Puel is een beetje een speciale trainer. Hij is erg hard voor jongeren en aangezien ik me als 16-jarige tussen jongens van 25 of 30 bevond, had ik het lastig. Puel heeft zijn principes: men volgt hem of men volgt hem niet. Ik heb nooit een supergevoel over hem gehad, maar ondanks alle schermutselingen moet ik hem bedanken voor alles wat hij me leerde. Ik heb meer dan zeventig wedstrijden gespeeld voor Rijsel, waaronder Champions League en UEFA Cup. Op mijn leeftijd is dat heel wat. Op dit ogenblik remt die blessure me wat af, maar ik ga een mooie toekomst tegemoet.”
Ook Puel keerde Rijsel de rug toe en is momenteel aan de slag bij Lyon. “De resultaten pleiten in zijn voordeel”, aldus Mirallas. “Lyon staat aan de kop van het klassement en ook in de Cham-pions League presteren ze sterk. Bij zijn overstap was ik nochtans sceptisch over zijn slaagkansen, maar ik geef toe dat hij me verbaast. Een ploeg smeden uit een groep vedetten is geen evidentie.”
Voor Mirallas blijft het wachten tot 2009 om het duel aan te gaan met zijn voormalige coach. “De eerste confrontatie had plaats toen ik nog niet gearriveerd was, ik kijk uit naar het duel van de tweede ronde. Of ik Puel de hand zal schudden? Natuurlijk, zonder problemen en zonder wrok.” S
door daniel de vos – beelden: danny gys
