Een interne nota zorgde de voorbije week voor heel wat commotie in Brugge. Ze beïnvloedde evenwel niet de beslissing van Geert De Vlieger om op het einde van het seizoen te stoppen met voetballen. ‘Na 22 jaar is het mooi geweest.’
Zaterdagmorgen kreeg Geert De Vlieger (39) telefoon van Dany Verlinden. Of hij zich alsnog wilde klaarmaken voor de wedstrijd tegen Zulte Waregem. Normaal had Stijn Stijnen zaterdag op de bank gezeten, maar die voelde wat bij een uittrap in de wedstrijd met de beloften. Daarmee werd De Vlieger nog een keer aan het werk gezet, ook al kwam hij niet van de bank af. Hetzelfde overkwam hem in extremis al bij de oefenwedstrijd die Club recent programmeerde tegen tweedeklasser FCV Dender. Ingelegd om Stijnen wedstrijdritme op te laten doen, maar toen gaf de doelman forfait omdat hij ziek was.
Misschien zijn het wel de laatste optredens van De Vlieger, die gisteren/dinsdag de club liet weten dat hij op het einde van het seizoen stopt met voetballen. Het is mooi geweest, zegt hij, 22 seizoenen topvoetbal. Dat hij op het einde de duimen moest leggen voor een jonge doelman ( Colin Coosemans) kon hij begrijpen. “Tenslotte ben ik ook zo destijds bij Beveren in de ploeg geraakt. Ooit moet een ploeg verjongen.” Aan de slag blijven op een lager niveau, daar heeft hij weinig zin in. De Vlieger: “Wat het nu wordt, weet ik niet, ik heb voor mezelf een paar mogelijkheden gecreëerd. Ik heb een trainersdiploma gehaald en ik heb ervaring bij topclubs en in het buitenland. Management van spelers kan ook.” In geen geval wordt hij de nieuwe keeperstrainer van Club Brugge, zegt hij. Al gesteld dat de ploeg naar een nieuwe op zoek zou zijn.
Stijn Stijnen zou, indien fit, op de bank zijn gestart. Vanuit de redenering dat je een jonge doelman die het de voorbije weken goed heeft gedaan, niet zomaar achteruit kan schuiven. Misschien was Coosemans in Genk al wat te zelfverzekerd, maar hij herpakte zich na een aarzelend begin. En dus moet Stijnen, nog vier seizoenen onder contract, afwachten en hard trainen. En proberen zo weer in de gunst te komen van de mensen, ook intern, die vragen stellen bij een seizoen waarin het vanwege steeds terugkerende problemen niet zo goed was als andere jaren.
Intussen is na de machtswissel aan de top de interne rust verre van teruggekeerd. Vorige week lekte een interne nota uit in Het Nieuwsblad. Sportmanager Henk Mariman schrok van het effect van een rapport dat in kaart bracht hoe de situatie op de club was, met de looptijd van contracten en dergelijke. Club zag zich genoodzaakt twee keer de pers bij elkaar te roepen. Een keer om Carl Hoefkens te zeggen dat het nog niet vaststond dat hij moest vertrekken, een andere keer om Adrie Koster en zijn technische staf voor volgend seizoen te bevestigen als hij de doelstellingen (Europees en play-off 1) haalt.
Koster moet zich wel afvragen in welke tsunami hij is terechtgekomen. Bij een van de vorige crisissen moest hij al eens het vel van een van zijn assistenten redden, en eind vorig jaar bood Jan Van Winckel zijn ontslag aan omwille van interne druk op Koster. Dat werd niet aanvaard door Pol Jonckheere. Tot dusver blijven de rangen evenwel gesloten, ook al denkt iedereen na over zijn toekomst. Naar de spelersgroep toe was het bevestigen van Koster wel een belangrijk signaal. De vorige twee trainers, Cedomir Janevski en Jacky Mathijssen, kregen voortijdig te horen dat met hen niet werd doorgegaan en meteen verslapte hun macht binnen de spelersgroep. Op een moment dat het bij Club beter gaat (6 zeges in 7 matchen) kan Koster zoiets missen als kiespijn.
DOOR PETER T’KINT
Koster moet zich afvragen in welke tsunami hij is terechtgekomen.
