Het is zeer verleidelijk, en misschien té, om de mindere vorm van Club Brugge vanaf speeldag 12 terug te brengen tot de afwezigheid van één man: Arnaut Danjuma Groeneveld, de 21-jarige opvolger van Limbombe. Maar we gaan het toch een beetje doen, omdat hij essentieel is/was. Toen Danjuma op speeldag 11 – de eerste post- Footgate – bij de rust naar de kant moest en de rest van het najaar niet meer in actie kwam, had de Nederlander zelf voor 4 goals en 3 assists gezorgd, én zijn ploeg (mee) naar een 26 op 30 gestuwd. Toen viel Danjuma uit en verslikte Club zich in Waasland- Beveren. Zonder de Nederlander pakte het nog 16 op 33, net gebuisd.
Maar voldoende als verklaring is dat niet. Nog anderen vielen na die sterke start terug. Vormer onder meer, wiens lies en spieren hem een tijdje parten speelden. Drie goals en drie assists nu vergeleken bij de 7 goals en 15(!) assists in zijn eerste zes maanden onder Leko. Dat is serieus verval. Vormer verdween zelfs even naar de bank, omdat niemand van de trainer een ‘knipkaart’ krijgt.
Vraag dat maar aan Cools, belangrijk in de kampioenenploeg. De rechtsachter haalde evenmin het niveau van het seizoen voordien, al snel kreeg de jonge Vlietinck de voorkeur, in afwachting dat de nieuwe nummer één Mata voldoende hersteld was. Eens fit bleef Mata het vertrouwen krijgen, vooral op basis van zijn verdedigende statistieken. Met één assist in twaalf wedstrijden is hij verre van een Meunier.
Weinig aanvoer vanaf de flanken, dat scheelde ook voor Wesley die scherp startte – tot wedstrijd tien zes goals en twee assists -, maar daarna vooral rendeerde als aangever (nog vier assists erbij), niet langer als afwerker. Hij deed er een schamel doelpuntje bovenop. In zijn voordeel pleit: er kwamen niet zo gek veel kansen meer voor de man die vooral verdedigers aan de klap hield.
Gelukkig voor Leko liet de verdediging Club niet in de steek. Nieuwkomer Letica bleek nog te groen voor de taak. In twaalf wedstrijden 13 tegengoals en maar vier keer de nul, en vooral behoorlijk wat aarzelingen. Club leek weer op een keepersprobleem af te stevenen. Toen profiteerde Horvath van een ‘blessure’ van zijn collega. Hij kwam, zag en stond pal. De vierde beste defensie Europees, in de competitie ook wel negen tegengoals, maar ook een aantal zeer bepalende reddingen. Je kreeg het gevoel dat Club achterin weer kon bouwen. Mentaal eiste Europees voetbal zijn tol, maar nu die belasting minder is – al is er straks nog Europa League – en de flankspelers terugkeren, kan het alleen maar beter.
Meest waardevolle speler : Hans Vanaken
Met 7 goals en 12 assists en nog een hele reeks bewegingen in de aanloop naar een ander doelpunt bij een ploeg die dit seizoen in de competitie al 48 keer scoorde, was Hans Vanaken van zeer groot belang voor Club Brugge. In de eerste maanden deed hij wat voordien ook al lukte met Izquierdo en Limbombe: de buitenspeler belangrijk maken. Arnaut Danjuma profiteerde om direct van zich te doen spreken. Toen hij uitviel met een blessure, veranderde de bezetting en gingen Vanaken en Schrijvers (of Vormer) afwisselend in steun van Wesley spelen. Het scoren lukte makkelijk voor Vanaken. Dit is een topjaar voor hem.
