Ook al serveert Anderlecht niet langer het champagnevoetbal met Paul Van Himst uit zijn jeugdjaren, minister van Financiën Johan Van Overtveldt en zijn drie zonen blijven vaste gasten in het Constant Vanden Stockstadion.
Ik kom uit een gezin van zes kinderen. Met mijn jongste zus is het leeftijdsverschil negen jaar. De band met Anderlecht ontstond via haar man. Hij was een behoorlijke voetballer, maar vooral een hevige supporter. Het champagnevoetbal op het einde van de jaren zestig door Paul Van Himst en met Pierre Sinibaldi als trainer, gold als voorbeeld. Technisch geraffineerd voetbal, een tactiek gebaseerd op een sterk collectief, de buitenspelval: hij vond dat geweldig. Het werd me dus wat ingelepeld. Als kleine snotter was mijn eerste match tegen Sint-Truiden, die eindigde op 4-0. Ondertussen zitten we al tientallen jaren in de tribune, aan de zijde van ons nageslacht. (lacht) Mijn drie zonen kweekten een duidelijke voorkeur voor de beste ploeg van het land.
‘In mijn prille jeugd speelde ik nog in hetzelfde team als mijn schoonbroer. Dat was in mijn geboortedorp Hove. Een liftploeg, tussen tweede en derde provinciale. Ik moet eerlijk zijn: aan mij ging niet echt een groot voetbaltalent verloren. Door mijn gestalte werd ik veelal geposteerd als opkomende middenvelder of spits, want ik was toch behoorlijk sterk, beschikte over een hard schot en bleek ook nog eens vrij goed met het hoofd. Maar je moest me niet vragen om twee of drie spelers dribbelend uit te schakelen. Ik voetbalde tot mijn 30e. Na twee zware knieletsels ontdekte ik tijdens de revalidatie het fietsen. Mijn knieën zijn zodanig gehavend dat enkel fietsen nog kan.
‘Anderlecht associeer ik met fijnbesnaarde voetballers, dat trapje hoger. Het gracieuze zie ik soms nog wel terug bij Sofiane Hanni. Die flukse balbehandeling, het inzicht én tikkeltje extra. Je moet toch zelf gespeeld hebben om te weten hoe moeilijk het soms is om een bal op een ordentelijke manier aan te nemen of in te spelen. Eentijdsvoetbal brengen blijft razend moeilijk. De balbehandeling van Lionel Messi lijkt niet te evenaren. Het feit dat Anderlecht er op dat vlak met kop en schouders bovenuit stak, is helaas wat voorbij. Gelukkig compenseren ze dat met een belangrijk facet in het modern voetbal, namelijk fysieke paraatheid.
‘Zo haalden ze vorig seizoen op basis van een mengeling van talent, een beetje tactisch inzicht, veel motivatie én fysieke weerbaarheid de titel. Ook voor mij als fan een grote opluchting, dat moet ik toegeven. Zelfs al gebeurde dat met minder briljant voetbal. Het betekende wel een terugkeer naar de Champions League. Iets waar iedereen die naar topvoetbal snakt, toch reikhalzend naar uitkijkt. Hét moment suprême, waarbij ik eens volledig uit de bol ging, was de goal van Tomasz Radzinski in 2000 tegen Lazio. Onvergetelijk.
‘Ik ben een liefhebber van sierlijkheid. Van Himst die op zijn eentje iets kon forceren, een slangenmens als Robbie Rensenbrink, dat was puur genot. Of een balartiest zoals Juan Lozano, daarvoor ging je rechtstaan. Ook van Alin Stoica zag ik fenomenale momenten. En Vincent Kompany groeide als verdediger uit tot de wereldtop. De Sven Kums van bij AA Gent, een speler met die technische vaardigheden én ervaring, moet altijd in onze ploeg functioneren. Alleen was René Weiler duidelijk Hein Vanhaezebrouck niet en hanteerde hij een totaal ander concept. Ik kan me moeilijk inbeelden waarom het zo stroef liep.’
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – FOTO KOEN BAUTERS
‘Hét moment suprême, waarbij ik eens volledig uit de bol ging, was de goal van Tomasz Radzinski in 2000 tegen Lazio.’ – Johan Van Overtveldt
