Club Brugge heeft het Europees verrassend niet gehaald tegen Lyon.
Dirk Deferme : Voor mij zeer verrassend, want ik had een vrij zeker gevoel dat het zou lukken. Zonder blind te blijven voor het gegeven dat Lyon in de heenwedstrijd niet op de top van zijn kunnen speelde en niet met zijn best mogelijke elftal. Dat werd ook meteen geïllustreerd met een aantal spelers dat in de ploeg gedropt werd, Govou en Carrière vooral, die er normaal instaan en die de aanvalsmotor van Lyon naar een hoger toerental konden halen. Lyon was van bij het begin toch wel een beetje geïntimideerd door de aanvallende opstelling van Brugge en een paar geslaagde acties, maar in twintig minuten hebben ze Brugge semi buiten westen gespeeld.
Heeft Sollied zijn hand overspeeld door Club offensief te laten voetballen ?
Eigenlijk heeft het bijna perfect gewerkt tot in de blessuretijd. Dan pas hadden ze het iets professioneler moeten aanpakken door wat meer tijd dood te maken, of door – om dan maar het grofst mogelijke woord te gebruiken – iets meer anti-voetbal te spelen, bal in de tribune trappen bijvoorbeeld. De naïviteit zat in de extra tijd, toen Brugge met een man of zes, zeven een aanval in gang probeerde te steken op een moment dat ze eigenlijk gekwalificeerd waren. Uitgerekend dan liepen ze op een killer-counter.
Sollied verwees naar het aankoopbeleid van Brugge, dat nauwelijks nog ervaren spelers koopt.
Structureel heeft hij, denk ik, gelijk. Maar specifiek op die ene wedstrijd had het ook zonder moeten kunnen. Niemand had blijkbaar de realiteitszin om de rest erop te wijzen dat het einde halen in die laatste minuten belangrijker was. Al moesten ze op de bal gaan zitten of vierentachtig rondjes draaien bij de hoekschopvlag : de tijd moest voorbij met 2-0 op het bord. ’t Was niet het moment waarop Sollied dat moest zeggen, meer iets waar hij, bij wijze van overdrijving, elke dag achter de schermen mee moet aankloppen.
Hij beweert het te weten, maar niemand op de club, zegt hij, vraagt hem iets.
Dat is nogal makkelijk. Hij zegt : ik ben hier om naar best vermogen te coachen. Maar ik kan mij voorstellen dat een heleboel andere mensen wel zouden praten met het bestuur om ze te overtuigen van wat noodzakelijk is. Het is perfcect toelaatbaar, maar dan beschouwt hij zichzelf te veel als voorbijganger in een club die niet in de toekomst moet kijken en op voorhand problemen bijsturen of opvangen.
Club haalde ondertussen tegen Genk, Gent en Standard 1 op 9.
Daar ben ik het helemaal eens met Sollied als hij zegt dat je de film van die drie wedstrijden moet bekijken. Het zijn drie afzonderlijke verhalen. Die wedstrijden zaten ook in een andere fase van de competitie. Ik denk niet dat dat structureel is.
Jean Dockx waarschuwde vorige week voor het gebrek aan kansen voor de jeugd, de te ruime kern en vooral het ontbreken van visie in Anderlecht.
Ik heb het verhaal deze week twee keer gehoord : een keer van Sollied en een keer van Dockx. Het is een gegeven dat een ploeg in een periode van hoogconjuctuur niet voldoende diepgang heeft om dat succes te onderbouwen met het oog op wat komen gaat. Wij zijn een competitie die in vergelijking met de absolute top tweede- of derderangs is. Dan weet je dat de betere elementen weggehaald worden. Het is kwestie van dat mechanisme voor te zijn en iemand klaar te hebben die ingepast kan worden. Bij een aantal ploegen met dezelfde allure als de Belgische clubs, zoals Rosenborg bijvoorbeeld, lukt dat wel. Anderlecht verliest een stuk of vier van zijn beste elementen en het enige wapen dat ze hebben is het kópen van nieuwe spelers en hopen dat ze evenwaardige vervangers zijn. Terwijl het dus beter zou zijn er een paar klaar te hebben. Het is een logisch, maar volgens mij ook al een zeer oud verhaal. Ik hoor Anthuenis zeggen dat het een kwestie van geld is, en dat is natuurlijk de nagel op de kop. Je moet je schaduwspelers bijna even goed gaan betalen als een Dheedene, Goor…
Haalt Antheunis het einde van het seizoen ?
Ik denk het wel, ik denk dat het respect voor hem bij Anderlecht vrij groot is. Hij is ook de man die zonder dralen en twijfelen voor het resultaat speelt als het slechter gaat. Dan is hij vakman genoeg om zich niet te veel aan te trekken van kritiek allerhande. Hij speelt een aantal wedstrijden op rij het resultaat, met de gevolgen die dat heeft : ze staan weer gewoon net onder de top.
Met Hasi als libero op Westerlo. ’t Is ver gekomen.
Als alles normaal verloopt voor Anderlecht, hoeft dat niet. Maar ze hebben het daar al eens met hun beste elftal lastig gehad. Ze kiezen puur voor het resultaat, met een behoudende opstelling. Puur naar het resultaat gekeken is dat de overwinning van Anthuenis. Ik bedoel : die drie punten pakken ze Anderlecht niet meer af. Ik vind het klasse van hem dat hij zich weinig aantrekt van wat er allemaal los komt rond zo’n elftal. Hij gaat in op de kritiek en zegt gewoon : welke andere keuze heb ik dan het resultaat te spelen ? Recht door zee en makkelijk te lezen voor iedereen omdat hij dat toelaat, dat is Antheunis.
Dan is er gelukkig nog altijd Emilio Ferrera, die zaterdag liet optekenen dat we niet moeten zeuren : we zijn goed bezig in België.
( Lacht.) Hij bedoelt denk ik dat er sinds de komst van Sollied weer aandacht is voor tactiek, de trainers spreken weer een woordje mee. Emilio Ferrera heeft met Beveren en RWDM nu toch wel al iets bewezen : dat je resultaat kan halen door goed de tegenstander te ontleden, door hard te werken, door vertrouwen te geven. Sollied en Ferrera – zonder anderen die er al jaren mee bezig zijn en nu roepen dat niemand het zag – te kort te doen : sommigen worden nu eenmaal meer gemediatiseerd dan anderen en dat zorgt wel eens voor afgunst.
Genk staat aan de leiding en doet daarmee eigenlijk nog beter dan iedereen verwachtte.
Heel sterk, vind ik. Ik zag ze tegen Moeskroen : die ploeg blijft een bijna niet geëvenaard soort spelvreugde uitstralen. Het is een heel hechte groep die ook in leeftijd dicht bij elkaar ligt. Als je die maneuvers ziet van Sonck en Dagano, die elkaar blind aanvoelen… Hoe vaak ze niet met een schijnbeweging de bal laten lopen en de ander er perfect op reageert : dat zie je bij heel weinig ploegen. De kracht van Genk is de filosofie van de trainer. Dat benadrukte hij na de wedstrijd nog eens door te herhalen dat Genk aan het seizoen is begonnen zonder verwachtingen qua resultaat, behalve dat ze graag in de linkerkolom wilden eindigen. Ze wilden de supporters iets bieden. En of ze iets bieden ! Ze hebben nu dik in de veertig doelpunten gemaakt, meer dan vorig seizoen op een hele competitie. Sonck en Dagano scoorden samen dertig keer. Sonck trapt ze er niet allemáál in, dus Genk zit gelukkig voor de tegenstand niet aan honderd procent in de afwerking.
Eendracht Aalst haalt spelers weg bij Gent, terwijl de geschiedenis leert dat het niet hoeft te verbazen als ze straks gewoon hun rekeningen niet betaald hebben. Een vorm van competitievervalsing ?
Dat is het probleem van het Belgisch voetbal : dat die rekeningen totaal niet doorzichtig zijn. Maar op dit moment is dat gissen, natuurlijk.
Raakt Lierse, nu ze de prijs van de verkoop van de generatie van ’78 betalen, nog onderaan weg ?
Lierse zie ik nooit in degradatiegevaar komen. Als ze nog altijd die goeie jeugdwerking hebben waar die generatie uit gekomen is, gaan ze er op een gegeven moment wel weer staan. Misschien een beetje een manke vergelijking omdat hun potentieel niet hetzelfde is als dat van Genk, maar in een bepaalde vorm kan Lierse volgend seizoen beleven wat Genk nu beleeft. Nu heb ik de indruk dat het vooral een kwestie van doelpunten maken is : als je een wereldrecordhouder hebt lopen en een gerenommeerde Noorse spits… In de toptien van de schutters staan ze niet. Daar zit het eerste gebrek, want in een scoringspositie met geweldige kansen zie ik ze vaak genoeg staan.
door Raoul De Groote
