België bereikte op het EK voor beloften in Nederland de halve finale en veroverde een olympisch ticket. In dit team ontpopte Kevin Mirallas, de 19-jarige spits van Rijsel, zich tot een echte openbaring.
Snel, balvast, conditioneel sterk, goed positiespel, lef en doelgericht : Kevin Mirallas (19) maakte al meteen in de eerste wedstrijden op het EK -21 indruk als diepe spits van de Belgische belofteploeg. Na het scoreloze gelijkspel van de Belgen tegen Portugal op de openingsspeeldag trok een Nederlandse cameraploeg na de match op zoek naar reacties onder het publiek, overal rolde de naam van Mirallas over de lippen.
Ook de pers en kenners in de tribunes staken de loftrompet, Mirallas zou één van de revelaties worden van dit toernooi. Maar wie is Mirallas, die België nu eigenlijk pas leert kennen ? Een jongen die op zijn vijftiende Standard verliet om in het gereputeerde centre de formation van LOSC Rijsel tot volle wasdom te komen. Reeds op 17-jarige leeftijd debuteerde hij in het eerste elftal van de Franse subtopper Rijsel. Hij scoorde meteen tegen Paris Saint-Germain het winnende doelpunt dat de club een Champions Leagueticket opleverde. Het seizoen daarna (2005/06) kwam hij aan vijftien duels voor het eerste team van Rijsel, dit seizoen zette hij opnieuw een stapje vooruit : drieëntwintig keer op het veld, waarvan elfmaal als titularis. Plus dan nog eens vijf wedstrijden in de Champions League, het allerhoogste niveau. Op zijn negentiende lijken de poorten van het Europese topvoetbal zich te openen voor de jonge Belgische aanvaller. Mirallas : “Ik heb nog niet bijgetekend bij Rijsel, mijn contract loopt tot 2009, ik voel me goed bij de club, dus ik moet niet per se weg. Dit gezegd zijnde kan het EK een mooie vitrine zijn om mezelf in de kijker te spelen bij de Europese top. Ik hoop ooit in Spanje te kunnen spelen, het geboorteland van mijn vader.”
Een echte spits
Kevin Mirallas groeide op in Luik en zette zijn eerste voetbalpasjes bij Patro Lensois Hannuit, een plaatselijk clubje. Na amper één jaar, op zijn zes jaar, verkaste hij naar Standard Luik. Hij kwam er in een sterke lichting terecht met Sebastien Po- cognoli, Jonathan Legear en Jordan Remacle. Eerst gecoacht door Simon Tahamata, die hen techniek bijbracht, daarna door Alex Czerniatynski. Czernia bewaart er nog altijd mooie herinneringen aan : “Ik was trainer van de kadetten. Ik herinner me Mirallas als een echte spits, un vrai buteur, iemand die geen tien kansen nodig had. Hij was dan ook topschutter van die ploeg. Meestal opereerde hij vanop de linkerflank, met zijn snelheid en techniek maakte hij vaak het verschil. Hij speelde toen ook zoals nu : mannetje op snelheid pakken en zowel met links als rechts naar doel trappen. Bij Rijsel heeft hij merkelijk veel aan kracht gewonnen, want daar lag destijds toch een beetje zijn probleem.”
Sebastien Pocognoli stond samen met Mirallas op de linkerflank bij de jeugd van Standard. Ook hij raakte onder de indruk van de evolutie van zijn toenmalige ploeggenoot : “In vergelijking met die periode vind ik dat Kevin serieuze vooruitgang boekte in de aanname van de bal, de kwaliteit van zijn passes en de snelheid van uitvoering.”
“Mirallas was een vastberaden jongetje”, gaat Czerniatynski verder. “Ik gaf vaak op woensdagnamiddag extra training voor de aanvallers, ik denk dat hij daar toch wat van opgestoken heeft. Enkel zijn kopspel was en is nog steeds zijn zwakke punt. Maar hij wilde werken en toonde zich een echte winnaar, hij kon slecht tegen zijn verlies. Soms leverde dat ongepaste reacties op het veld op, maar ach : ik zie liever zulke types dan mannen die het weinig kan schelen. Want buiten het veld kende ik hem als een aangename jongen. Hij moest soms op de bank starten – omdat ik wilde aantonen dat niemand op een basisplaats kon rekenen – maar daar maakte hij geen ruzie over.”
Alex Czerniatynski ziet voor Mirallas een gouden toekomst. “Bij mijn afscheid als jeugdtrainer van Standard kreeg ik van de ploeg een bal met de handtekeningen van al mijn spelertjes op. Die voetbal prijkt nu nog steeds in mijn bureau. Misschien is hij binnen enkele jaren veel geld waard, wanneer Mirallas de winning goal gemaakt heeft in de Champions League”, besluit hij met een kwinkslag.
Gepassioneerd door voetbal
José Mirallas, vader van Kevin, is al sinds dag één nauw betrokken bij de carrière van zijn jongste zoon. Hij verhuisde zelfs met hem mee naar Rijsel. Kevin is de jongste van drie broers, allemaal voetballers. “Kevin was altijd al gepassioneerd door voetbal”, weet José. “Als vierjarige kroop hij op zondagochtend zoals alle kinderen voor de televisie, maar niet om tekenfilms te kijken, wel om voetbalbeelden te zoeken. Hij heeft twee oudere broers – 25 en 27 jaar oud – waarmee hij dikwijls in de tuin voetbalde. Kevin was duidelijk de meest getalenteerde van de drie.
“Op zijn zesde wilde Standard hem. Ik zag dat eerst niet zitten want we hadden met één van zijn broers al slechte ervaringen met die club. Het was daar chaos : niet de besten speelden, wel de ‘zoontjes van’. Uiteindelijk ging hij toch, omdat dat het beste was voor zijn evolutie. En eerlijk, hij heeft bij Standard mooie tijden beleefd. Het jaar voor hij naar Rijsel vertrok, behaalde hij met die ploeg nog de titel en wonnen ze verscheidene toernooien.”
Desondanks vertrok Mirallas bij Standard met slaande deuren. José : “Standard bood hem een contract, maar het probleem was dat ik een clausule vroeg en die wilden ze niet geven. Ik had enkel verzocht dat zodra hij min of meer vast met de profs zou trainen, zijn contract zou worden herbekeken. Standard weigerde. Bovendien moest Kevin met de invallers spelen, op zich niet slecht voor een vijftienjarige, maar Standard zou zijn reservewedstrijden voortaan op maandag afwerken. Ik zag de bui hangen : de afvallers van de eerste ploeg zouden meedoen en Kevin zou amper spelen. Dus kozen we voor Rijsel. Van alle gegadigden waren zij de interessantste optie : ze spraken onze eigen taal en ze gaven veel kansen aan de eigen jeugd.
“Ik ben hem naar Rijsel gevolgd omdat ik Kevin niet aan zijn lot wilde overlaten en omdat in die periode zijn moraal heel laag was. Standard had hem als straf voor zijn vertrek bijna zes maanden op de bank gehouden bij de jeugd. Maar Kevin is iemand die nooit afgeeft. Hij stelt zich steeds doelen voorop om zichzelf te motiveren. En hij kan absoluut niet tegen zijn verlies. Ik denk dat hij daarom ook staat waar hij nu staat. De enige ontgoocheling die aan mij knaagt, is dat hij zijn school niet afmaakte. Doordat hij al zo snel bij de reserveploeg zat, was de combinatie zeer moeilijk geworden.”
Het veto van Claude Puel
Toen Kevin Mirallas als vijftienjarige in het befaamde centre de formation van Rijsel arriveerde, duurde het niet lang voordat hij daar als één van de grote talenten van de jeugdopleiding gold. Geen twee jaar later kreeg de jonge Belg er al een profcontract. Iets te vroeg volgens Jean-Michel Vandamme, de directeur opleidingen van LOSC Rijsel. Vandamme : “Hij kwam al op zijn zeventiende bij de profs terecht, volgens mij net enkele maanden te vroeg, want psychologisch was hij daar niet klaar voor. Tot dan toe verliep alles vlekkeloos voor hem. Zijn eerste maanden in het centre de formation waren geweldig, men erkende hem meteen als één van de grootste talenten van de club. Hij was doelgericht, bezat een goed schot en vooral : hij had een verschroeiende versnelling in de benen. Maar goed, zulke talenten zien we wel meer in onze jeugd, het komt eropaan mentaal sterk genoeg te staan.”
“Kevin heeft de mentaliteit van een aanvaller, hij is geobsedeerd door die goal”, weet Vandamme. “Naast het veld is hij een aimabele jongen, maar eens op een voetbalveld verandert hij in een lepe vos die zijn tegenstander wil afmaken met doelpunten. Gaandeweg moest hij leren aan het collectief te denken. Scoren is goed voor een spits, maar hij heeft de anderen nodig. Het kwam er dus opaan hem te leren samenleven met de anderen en zijn ploegmaats moesten leren respecteren dat Kevin nu eenmaal een spits is die wil scoren. Vous savez, Kevin is niet het type dat zich vaak vragen stelt, het ontbreekt hem ook niet aan zelfvertrouwen en juist dát moest hij leren. Want eens je bij de profs komt, verhoogt de concurrentie en moet je leren omgaan met mindere periodes. Daarom had ik hem liever nog wat langer laten rijpen in de luwte van de jeugd. Anderzijds achtte Claude Puel, onze hoofdtrainer, hem klaar voor het grote werk. Puel weet waarover hij het heeft, hij is zelf altijd een zeer goede opleider geweest.”
Dit seizoen begon nochtans wisselvallig voor Mirallas, die in de heenronde een goede prestatie bij de eerste ploeg vaak liet volgen door een mindere prestatie. Aan de winterstop dacht de jonge Belg even aan vertrekken. “Santander polste voor een mogelijke verhuur”, weet vader Mirallas te vertellen. “Maar Puel stelde zijn veto. Hij toonde veel vertrouwen in Kevin. Naar Franse normen speelde hij redelijk veel dit seizoen. Je mag niet vergeten dat de Ligue 1 fysiek zeer veeleisend is. Bovendien gaat Puel uit van een systeem met één spits, dat vergt veel van de aanvallers. In het seizoenslot liet hij Kevin vaak starten om hem te testen met het oog op volgend seizoen. Puel heeft trouwens al laten vallen dat Kevin niet lang bij een club zoals Rijsel zal blijven als hij zo blijft evolueren.”
“Zijn droom is om ooit in Spanje te kunnen voetballen”, bekent José Mirallas, zelf van Catalaanse afkomst. “Dat is zijn soort voetbal : technisch en over de grond. Er zijn in het verleden al eens ploegen uit de Premier League komen polsen naar een transfer, daarop heeft Kevin categoriek nee gezegd. Dat bonkige spel spreekt hem weinig aan.”
Jeugdcoördinator van Rijsel, Jean-Michel Vandamme, beseft dat zijn poulain zich op het EK voor beloften in de kijker speelde, maar predikt geduld : “Dat Mirallas de interesse wekt van andere clubs, verbaast me totaal niet. Het is de logische evolutie van zijn talent. Maar ik denk dat Rijsel op dit ogenblik de beste club voor hem is. Als hij zo blijft evolueren, zal hij zeker naar topniveau doorgroeien. Wie weet kan dat bij ons, als we regelmatig de Champions League halen.” De norm is alvast gezet. S
Door Matthias Stockmans
