Wat hij ook doet, waar hij ook komt en gaat: rond Georges Leekens hangt altijd de nodige turbulentie en commotie. Het is alsof het zo moet. Twee dagen nadat Leekens door Lokeren was ontslagen, stapte hij in het vliegtuig naar Algiers en nog een dag later poseerde hij breed lachend met de voorzitter van de Algerijnse voetbalfederatie. In zijn broekzak zat een fors driejarig contract. De vraag of de contacten om bondscoach van Algerije te worden al voordien waren gelegd, weerklonk al evenzeer als het vermoeden dat hij toch van plan was om zelf op te stappen bij Lokeren. Dat soort speculaties en insinuaties hoort bij Georges Leekens. Niettemin moet het voor een trainer van 67 jaar pijnlijk zijn om zo door de supporters te worden uitgespuwd. Leekens geeft de indruk dat het allemaal van hem afglijdt, al weten mensen die hem goed kennen wel beter.
Eén jaar is het geleden dat Georges Leekens bij Lokeren arriveerde. Niet iedereen stond toen te applaudisseren, zeker niet omdat Leekens in het tv-programma De Zevende Dag naar deze job had gesolliciteerd. Maar door de soms bizarre keuzes die hij maakt, is Leekens het gewoon om aanvallen op zijn persoon te pareren. Dat deed hij ook in Lokeren. Hij zou het vertrouwen herstellen en de club stabiliseren. Spelers op scherp zetten, een club op korte termijn reanimeren: het is een kunst die hij beheerst. Maar kennelijk niet op Daknam. Verhalen over een gebrek aan discipline in de kleedkamer staan haaks op het imago van Leekens. Ook voor trainers is er een tijd van komen en gaan. Maar voor Georges Leekens lag de volgende uitdaging al snel klaar. Dat moet je hem nageven: aan aanbiedingen heeft het hem in zijn lange carrière nooit ontbroken.
Dat Georges Leekens nu weer naar Algerije trekt, is opmerkelijk. Hij toefde er al eens in 2003 en dat verliep niet rimpelloos. Heel eerlijk had Leekens toen in een interview met dit blad lucht gegeven aan zijn gemoedsgesteltenis: de uiterst manke organisatie frustreerde hem in hoge mate en hij vertelde dat je het verstand al eens op nul moest zetten, zonder dat hij de intentie had een negatief beeld op te hangen van het voetbal in dat land. Maar Leekens verkeek zich op de (trotse) Algerijnse cultuur. Er ontstond een storm van ongenoegen en hij werd door de voorzitter van de Algerijnse voetbalfederatie op het matje geroepen. Dat Leekens zich toen verschool achter een vertaling in ons zusterblad Foot Magazine was niet erg moedig.
Maar de tijd heelt alle wonden en het tijdsbeeld is nu, dertien jaar later, veranderd. Als Georges Leekens zijn tot medio 2019 lopende contract effectief uitdient, zal hij 70 jaar zijn. De kans dat hij voordien vertrekt, is reëel. Dat Georges Leekens zelden een karwei afmaakt, is de enige constante in zijn carrière. Zijn voorspelbaarheid zit hem in het onvoorspelbare, in het praten over continuïteit, om dan telkens weer in te gaan op nieuwe opportuniteiten.
Maar geldt het gebrek aan stabiliteit niet voor de hele voetbalwereld? In vijf van de zestien clubs uit de Jupiler Pro League kwam het al tot een trainerswissel nu ook Stijn Vreven bij Waasland-Beveren tot verbijstering van de spelersgroep mocht opkrassen. De Limburger maakt een bevlogen indruk en verrichtte vorig seizoen in moeilijke omstandigheden degelijk werk. Er kon hem, zo zei voorzitter Dirk Huyck, niets verweten worden. Essentiëler is het om het beleid van de Wase club onder het vergrootglas te leggen: 15 ingaande en 9 uitgaande transfers dit seizoen, 22 nieuwkomers en 18 vertrekkers over heel vorig seizoen, 64 transferbewegingen in goed een jaar, ook voor Vreven was het telkens weer herbeginnen.
En hoe zit het met de visie in eerste klasse B, waar inmiddels de helft van de trainers (vier van de acht) op de keien zijn gezet? Meer dan ooit zijn trainers passanten. Opgesloten in eenzaamheid, vaak ten prooi aan de hevigste twijfels, ook al mogen ze dat niet laten blijken. Hoe opmerkelijk daarom was het tafereel dat zich vorige week na de Duitse bekerwedstrijd tussen Borussia Dortmund en tweedeklasser Union Berlin afspeelde. Borussia haalde het met strafschoppen, Union Berlin had geen enkele penalty omgezet. De trainer, Jens Keller, nam de verantwoordelijkheid op zich. Hij had niet op het nemen van strafschoppen getraind. En hij verontschuldigde zich daarvoor bij zijn spelers.
DOOR JACQUES SYS @JacquesSys
‘Waasland-Beveren: 64 transferbewegingen in goed een jaar.’
