Amper was Georges Leekens bij Lokeren trainer af, of hij ging – voor de tweede keer – aan de slag als bondscoach van Algerije.
1 De fans van Lokeren waren woest op jou, de laatste uren en weken op Daknam. Wat zet iemand ertoe aan om op zijn 67e nog dat soort werksituaties op te zoeken?
‘Je overdrijft wanneer je dat ‘de’ supporters noemt. Het moet zijn: 15 tot 20 supporters. Er zijn altijd mensen die snel vergeten. Een jaar geleden vroeg Roger Lambrecht me om terug te keren om Lokeren te redden. Dat is gelukt. Was het mogelijk geweest om dit seizoen beter te doen dan wat ik vorig jaar bracht, wetende dat enkele sterkhouders in het begin onbeschikbaar of niet fit zouden zijn? Ik weet het niet, hoor. Je vraagt Westerlo toch ook niet om bij de eerste vijf te eindigen? Ach. Zodra Georges Leekens ergens opduikt, wordt de lat een stuk hoger gelegd. Maar maak je geen zorgen over mij, ik sta meer dan 30 jaar in het vak, ik ga niet bibberen omdat een paar heethoofden staan te schreeuwen.’
2 Het bestuur van Lokeren heeft het niet over een ontslag, maar over een vertrek in gemeenschappelijk overleg. Was het makkelijker om de zaken zo voor te stellen omdat je al een akkoord had met de Algerijnse federatie?
‘Dat klopt niet. Ik onderhandel niet met derden zolang ik ergens onder contract ben. Ik heb dat een paar jaar geleden met Club gedaan terwijl ik nog de Rode Duivels trainde, maar dat is niet echt meegevallen. Ik heb daar de nodige lessen uit getrokken. Je moet weten dat de voorzitter van de Algerijnse federatie een vriend is, dat ik ginder goeie contacten heb behouden sinds ik er de vorige keer was, en dat we af en toe met elkaar belden de afgelopen jaren. Toen ze hoorden dat ik weg was bij Lokeren, belden ze me en was alles snel rond. Het klopt dat mijn vertrek bij Lokeren in onderling overleg is gebeurd. Het bestaat nog, scheiden met wederzijdse toestemming, maar het is natuurlijk veel spectaculairder wanneer de een op de ander slaat.’
3 Waarom zou het nu beter lopen als bondscoach van Algerije dan de vorige keer?
‘Nog zo’n fout verhaal dat toen de wereld werd ingestuurd omdat het beter verkocht. Dat is de bekrompen Belgische mentaliteit, waar Jean-Marie Pfaff het al over had. Ook Daniel Van Buyten en Marc Wilmots stelden vast dat een Belg in het buitenland meer geapprecieerd wordt dan in eigen land. De vorige keer plaatste Algerije zich met mij voor de CAN, het Afrikaanse landenkampioenschap, maar ik had het erg moeilijk op privévlak en vroeg daarom de Algerijnse bond om mijn contract te ontbinden. Ik heb toen gezegd: ‘De dag dat ik kan terugkeren, doe ik dat, als jullie dat willen.’ Dat is nu gebeurd.’
4 Je zegt dat de Algerijnen jou en je werk respecteren. Dat klinkt goed, maar als de resultaten niet goed zijn, vlieg je gewoon aan de deur, net als je voorgangers.
‘Weet ik, maar ik ben geen trainer die al aan zijn C4 denkt wanneer ik een contract teken. Ik ben niet bang. Ik heb een goeie ploeg en we gaan met ambitie naar de Afrika Cup. Het wordt moeilijk, met Tunesië en Senegal in dezelfde groep, maar ik heb voetballers die bij Leicester, Porto, in de Franse Ligue 1 en in België spelen.’
5 Als je op Wikipedia je naam intypt en het lijstje van je werkgevers bekijkt, passen die niet meer op één pagina. Je moet al naar beneden scrollen om een volledig overzicht te hebben. Dat is wel straf.
‘Ik zal je nog iets straffers vertellen: check eens het aantal werkgevers dat me een tweede keer in dienst nam. Cercle, Club, Kortrijk, Lokeren, Moeskroen, de Belgische bond, Algerije… Dat wil toch zeggen dat men me bij al die bonden en clubs is blijven waarderen na mijn vertrek. Er zijn mensen die heel hun leven bij dezelfde werkgever blijven. Dat is niets voor mij, ik ben een avonturier. Ik hou van verandering. Als er een tsunami plaatsvindt, moet je niet blijven zitten, maar weggaan. Een paar keer ben ik ontslagen, maar minstens even vaak ben ik het geweest die besliste om te vertrekken. Omdat mijn werkgever financiële problemen kende, omdat ik voelde dat hij niet klaar was voor mijn ideeën, omdat hij foute informatie over mij had verteld, dat soort dingen. Als ik de balans opmaak, heb ik geen reden tot klagen. Welke andere trainer is zoals ik vijf keer bondscoach geweest?’
DOOR PIERRE DANVOYE
‘Er zijn mensen die heel hun leven bij dezelfde werkgever blijven. Dat is niets voor mij. Ik beweeg graag.’ GEORGES LEEKENS
