Gerben Van Dorpe is nog maar 26, maar heeft al een hele buitenlandse passage achter zich liggen. Mount St-Mary, Besançon, Iraklis Saloniki, Rosetto. Na zeven jaar, keerde hij terug naar België, naar RB Antwerpen meer bepaald. Slechts enkele weken duurde het vooraleer Van Dorpe zich de nationale ploeg speelde.

Maar dat bleek geen geschenk. De afgang tegen Griekenland moet toch wel sporen nagelaten hebben ?

Gerben Van Dorpe : Het was wel een schok, ja. We hadden verwacht een redelijk resultaat neer te zetten. Met tien punten verliezen had al goed geweest, maar dit… De Grieken waren veel agressiever en in de beginfase werden we overrompeld. Toen zijn we mentaal onderuitgegaan. Maar je kan niemand iets verwijten. De sfeer was vooraf ook uitstekend en ook na de wedstrijd bleef de strijdlust aanwezig, want je kan zo’n pandoering ook positief bekijken. Na die nederlaag wou iedereen zich bewijzen tegen Israël.

Jijzelf was er voor het eerst sinds drie jaar weer bij en dat na slechts enkele wedstrijden met RB Antwerpen. Verrast ?

Toch wel een beetje. Al besef ik dat de vele blessures en forfaits er ook mee te maken hadden. Als Eric Struelens niet afhaakt, was ik er niet bij. Ik denk dat de coach mij selecteerde omwille van mijn polyvalentie. Ik heb het postuur van een pivot of een center, maar ik kan ook op de drie positie spelen. Daarenboven kan ik verdedigend mijn mannetje staan.

Je staat bekend als een wereldreiziger : Griekenland, de VS, Frankrijk, Italië. Vanwaar nu die plotse verhuis naar Antwerpen ?

Al die buitenlandse avonturen maakten me mentaal sterker, maar ik had dringend nood aan meer speelgelegenheid. Eind vorig seizoen gaf ik mijn toenmalige manager de opdracht om in België een club te zoeken. In juli veranderde ik dan van agent, maar dat is redelijk laat. In september belde ik dan Tony Vanden Bosch om te horen of hij een club voor me wist. Toen bleek dat RBA net Nakiae Miller wou doorsturen. Ik ben blij dat ik weer thuis ben, dicht bij de familie. Het is de bedoeling hier toch enkele seizoenen te blijven. Ik voel me ook elke dag beter worden. In het begin forceerde ik het te veel bij RBA. Nu probeer ik stilaan op te bouwen door simpel te spelen. Rebounds pakken, verdedigen : daarvoor trok RBA mij aan. Met de tijd zal ik dan wel meer verantwoordelijkheid krijgen en shots kunnen nemen.

Merk je dat je voor de meeste mensen een nobele onbekende bent in de competitie ?

Ja, dat voelt toch wel vreemd aan. De meeste ploegmaats bij de Belgian Lions kenden me niet eens.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content