Wanneer de autobussen op een ontiegelijk vroeg uur die dinsdagmorgen 17 september 1991 het Veltwijckpark in Ekeren verlaten, richting luchthaven, zijn veel buurtbewoners extra vroeg opgestaan om de lokale helden uit te zwaaien. Slechts vier spelers en trainer Urbain Haesaert hebben Europese ervaring.

In Schotland vraagt onze taxichauffeur waar ergens in België de stad Germinal ligt. Het clubblad van Celtic situeert de club ergens ten oosten van Maastricht, in Duitsland. Aan Mark Talbut, die de Engelse nationaliteit heeft, vraagt men of de tribunes na elke wedstrijd afgebroken worden, aangezien het stadion van Ekeren in een park ligt. Wie er vandaag passeert, zou zeggen: zie je wel!

In Celtic Park vergaapt het Ekerse bestuur zich al in de inkomhal, met allemaal geüniformeerde suppoosten, aan de welgevulde trofeekast. Tijdens het traditionele etentje gelooft het Celticbestuur met zijn zes directeuren en talloze werknemers zijn oren niet wanneer de bezoekers meedelen dat ze naast de spelers en trainers niet één administratieve kracht voltijds in dienst hebben. Voor de partij zijn 'slechts' 30.000 toeschouwers opgedaagd, onder wie 500 fans uit België. Germinal toont te veel respect en verliest mede daarom met 2-0. Het arriveert na de match om twee uur 's nachts op de luchthaven. Vijf uur later gaat voorzitter Jos Verhaegen alweer aan de slag, om de verloren werktijd in te halen.

Op 1 oktober ondergaat het dorp Ekeren voor de terugwedstrijd een invasie van Schotten die zich het Belgische bier volop laten smaken. Meer dan de helft van de 7500 aanwezigen, Germinals beste Europese recette ooit, zijn Celticfans die voor een onvergetelijke sfeer zorgen, ondanks de uitschakeling van de Antwerpse club (Germinal raakt niet verder dan 1-1, een doelpunt van Frank Schmöller). Bijna zeven jaar later dagen op 11 augustus 1998 voor de laatste Europese wedstrijd in het Veltwijckpark tegen Servette Genève slechts 980 betalenden op. Nog geen jaar later gaat Germinal met Beerschot samen en verhuist het van het park, waar het stadion moet afgebroken worden, naar het Kiel. Vandaag herinneren in het park alleen nog enkele doelpalen aan die vroegere tijden.

Wanneer de autobussen op een ontiegelijk vroeg uur die dinsdagmorgen 17 september 1991 het Veltwijckpark in Ekeren verlaten, richting luchthaven, zijn veel buurtbewoners extra vroeg opgestaan om de lokale helden uit te zwaaien. Slechts vier spelers en trainer Urbain Haesaert hebben Europese ervaring. In Schotland vraagt onze taxichauffeur waar ergens in België de stad Germinal ligt. Het clubblad van Celtic situeert de club ergens ten oosten van Maastricht, in Duitsland. Aan Mark Talbut, die de Engelse nationaliteit heeft, vraagt men of de tribunes na elke wedstrijd afgebroken worden, aangezien het stadion van Ekeren in een park ligt. Wie er vandaag passeert, zou zeggen: zie je wel! In Celtic Park vergaapt het Ekerse bestuur zich al in de inkomhal, met allemaal geüniformeerde suppoosten, aan de welgevulde trofeekast. Tijdens het traditionele etentje gelooft het Celticbestuur met zijn zes directeuren en talloze werknemers zijn oren niet wanneer de bezoekers meedelen dat ze naast de spelers en trainers niet één administratieve kracht voltijds in dienst hebben. Voor de partij zijn 'slechts' 30.000 toeschouwers opgedaagd, onder wie 500 fans uit België. Germinal toont te veel respect en verliest mede daarom met 2-0. Het arriveert na de match om twee uur 's nachts op de luchthaven. Vijf uur later gaat voorzitter Jos Verhaegen alweer aan de slag, om de verloren werktijd in te halen. Op 1 oktober ondergaat het dorp Ekeren voor de terugwedstrijd een invasie van Schotten die zich het Belgische bier volop laten smaken. Meer dan de helft van de 7500 aanwezigen, Germinals beste Europese recette ooit, zijn Celticfans die voor een onvergetelijke sfeer zorgen, ondanks de uitschakeling van de Antwerpse club (Germinal raakt niet verder dan 1-1, een doelpunt van Frank Schmöller). Bijna zeven jaar later dagen op 11 augustus 1998 voor de laatste Europese wedstrijd in het Veltwijckpark tegen Servette Genève slechts 980 betalenden op. Nog geen jaar later gaat Germinal met Beerschot samen en verhuist het van het park, waar het stadion moet afgebroken worden, naar het Kiel. Vandaag herinneren in het park alleen nog enkele doelpalen aan die vroegere tijden.