Na Glenn Verbauwhede en Brecht Capon haalde KV Kortrijk nu ook Gertjan De Mets bij Club Brugge weg. Het krijgt de rechtsback een seizoen ter beschikking gesteld en bedong ook al een koopoptie. “Het was toch wel even slikken toen ik er na twaalf jaar afscheid nam”, zegt De Mets (23). “Want ik ben realistisch: van alle jeugdspelers die al werden uitgeleend, is er nog niet één teruggekeerd. Maar van hen die elders wél slaagden, kan je ondertussen een heel goede ploeg maken. Bart Buysse speelt nu met Twente zelfs in de Champions League.

“Ik ben tevreden met de kansen die ik kreeg. In drie jaar A-kern was dat toch een dertigtal wedstrijden, waaronder ook Europese. Maar in de voorbereiding voelde ik dat het dit seizoen minder zou worden. Ik ben blij dat ik naar KV Kortrijk kan. Twee jaar geleden mocht ik er niet naartoe, nu wel.”

Van opleiding is hij eigenlijk een verdedigende middenvelder. Op die positie schopte hij het in de generatie van onder meer Anthony Vanden Borre, Moussa Dembélé en Jonathan Legear tot jeugd- en belofte-international. “Mijn spel op die plaats was: gaten dichtlopen, ballen recupereren en inspelen, slim en simpel. Zo ben ik. Ik val niet op, ik doe mijn werk. Wesley Sonck zei altijd: ‘Jij weet perfect wat je kan en wat je niet kan en dat is een van je sterke punten.’ Rechtsback ben ik onder Jacky Mathijssen per toeval geworden. Jorn Vermeulen viel uit, ik moest hem vervangen en ben er blijven staan. De trainer weet dat, hij ziet mij voor beide posities in aanmerking komen.”

Rechtsback van KVK is momenteel Chemcedine El Araichi, voor de verdediging staan Nebojsa Pavlovic en Sven Kums. Concurrentie is er overal. “Maar bij Club werd ik altijd gezien als ‘een van de jeugd’, hier voel ik mij ‘volwaardiger’. Nu is het aan mij om mij stap voor stap in de groep te integreren, mij op het veld te bewijzen, zo veel mogelijk speelminuten te verzamelen en KV Kortrijk zo veel mogelijk bij te brengen.

“Vanaf het eerste contact voelde ik mij goed. Ik sta ervan te kijken dat ik mij zo vlot aanpaste. Misschien ligt dat ook wel aan de manier van denken en werken hier. Dit is een normale spelersgroep in een rustige club en dat past bij mijn karakter: niet te veel zagen en klagen, maar er gewoon alles aan doen om zo ver mogelijk te raken.”

Het is eens iets anders dan een bijwijlen overstresste topclub met een o zo talentrijke maar karakterieel af en toe lichtjes gestoorde kleedkamer. “Die veelbesproken kleedkamer in Brugge is zoals de maatschappij is geworden: heel verscheiden qua nationaliteiten, culturen en karakters”, zegt De Mets. “Vroeger was het bij Club anders, daarom is het nu wat wennen. Een echt probleem is dat niet, maar hoge bomen vangen veel wind en als de resultaten slecht zijn, is het waarschijnlijk heel geestig om daarover te schrijven.” ( lacht)

Hij was er twee jaar geleden een tijdje de aanvoerder van. In afwachting van een definitieve keuze schonk Mathijssen hem toen in de voorbereiding de aanvoerdersband. “Daar genoot ik wel van”, bekent hij. “Ook bij de jeugd en de beloften was ik aanvoerder. Dat zit wel wat in mij, maar ik moet mij wel honderd procent thuis voelen om te tonen dat ik een beetje een leidersfiguur ben. Het is niet mijn stijl om er met een grote mond voor te zorgen dat ik gevolgd word. Ik ben eerder het type dat gerespecteerd wordt door zijn manier van zijn.”

CHRISTIAN VANDENABEELE

‘Dit is een normale spelersgroep in een rustige club.’