Leon Semmeling (ex-assistent-trainer Standard) : “Ik vergelijk hem met Simon Tahamata, al was die meer aanvaller dan Moreira, die liever wat meer teruggetrokken opereert. Moreira begint graag met de bal aan de voet aan zijn acties. Tahamata dook meer de diepte in, voelde zich goed als hij ruimte kreeg. Moreira heeft graag veel volk rond zich. Hij maakt stelselmatig progressie en brengt in elke wedstrijd toegevoegde waarde. Dat wijst erop dat hij een harde werker is. Moreira forceert per match minstens drie of vier doelkansen. Voor een ploeg is dat een ongelooflijke luxe. Het publiek heeft het al begrepen : dit is een ster in wording.”
Laurent Wuillot (Standard) : “Ik geloof niet dat ik ooit al zo’n getalenteerde ploegmaat gekend heb. Ik begrijp niet dat zo’n klasbak niet bij, pakweg, Benfica Lissabon speelt. Zijn landgenoot Antonio Folha liep ook over van talent, maar Moreira is minder solist en heeft een positiever persoonlijkheid. Naast het veld blijft hij bescheiden en op het veld verliest hij het ploegbelang niet uit het oog. Al is het duidelijk dat niet hij zich aan de ploeg moet aanpassen, maar de ploeg aan hem : de ploeg moet zich in tactisch opzicht toespitsen op het maximale rendement van zijn natuurlijke klasse. Aanvankelijk ging hij wel iets te vlug liggen, maar dat vallen zit nu eenmaal ingebakken in het spel van Portugese aanvallers. Nu, aangezien we sterk zijn op stilliggende ballen hebben we daar ook ons voordeel uit gehaald. Moreira is hoe dan ook de revelatie van de eerste seizoenshelft.”
Frédéric Herpoel (AA Gent) : “Een speler van dat type valt niet met een individuele bewaking te controleren. Je moet hem in zone opvangen, en hem meteen laten voelen dat je er een veldslag van gaat maken. Bij ons speelde Mathieu Verscheure het meest in zijn buurt en die was bijzonder onder de indruk. Als doelman sta je tegen dit soort spelers doorgaans machteloos. Ze hebben een ongelimiteerde technische bagage, ze drijven op hun instincten. Daar kan je als doelman op geen enkele manier op anticiperen. Je probeert de aanvaller die op je afstormt te beïnvloeden, maar als iemand als Moreira alleen voor een doelman opdoemt en de tijd en ruimte heeft om te dribbelen, is het negen keer op tien goal.”
Frank Defays (Charleroi) : “Ik speelde niet mee toen Charleroi tegen Standard speelde, maar ik heb Moreira goed geobserveerd. Het is simpel : Moreira is voor elke verdediger een nachtmerrie die anderhalf uur duurt. Hij heeft een crochet in huis, die me doet denken aan die van Dante Brogno. Maar hij is wel vijftien jaar jonger dan Dante en tien keer sneller. Dodelijk, met andere woorden. Volgens mij zijn er maar twee remedies om hem te stoppen. Ten eerste : vermijden dat hij bij de bal komt, dus de toevoer naar hem afsnijden. En ten tweede : kalm blijven en nooit bijten. Een verdediger die Moreira aanvalt, verandert zichzelf in een stier. En Moreira is dan de torero.”
Etienne Delangre (trainer Verviers) : “Moreira lijkt me polyvalenter dan Tahamata, die een typische aanvaller was en je, bijvoorbeeld, niet als middenvelder kon inzetten. Maar die wel beter afwerkte dan Moreira. Dat laatste zou wellicht beter lukken mocht de Portugees dieper in de spits uitgespeeld worden. Als tweede spits zou hij aan de zijde van Ali Lukunku of Ole-Martin Årst nog meer brokken maken dan nu. Al kan ik de keuze van Preud’homme wel begrijpen. Door af en toe te schuiven met Moreira maakt hij het de tegenstander moeilijk om de Portugees te neutraliseren.”
