In een voor AA Gent memorabele campagne stelde Hein Vanhaezebrouck vorig seizoen herhaaldelijk vast dat geen ploeg zo veel kansen miste als de Buffalo’s. Er werden zelfs cijfers bovengehaald die het schrijnende gebrek aan opportunisme moesten illustreren. Nochtans werden er in 40 wedstrijden 70 goals gemaakt, maar de topschutter, Laurent Depoitre, geraakte slechts aan dertien goals. Het gevaar kwam als het ware uit alle linies.
Na het binnenhalen van de titel is er geen reden om dat te veranderen. Meer offensieve stootkracht waaide er bij AA Gent niet binnen, de van Charleroi overgekomen en als invaller voorziene Kalifa Coulibaly buiten beschouwing gelaten. AA Gent verhoogde met het vroegtijdig aantrekken van Thomas Matton wel de variatiemogelijkheden op het middenveld. Infiltratie vanuit het middenveld, waar Vanhaezebrouck graag lopende spelers ziet, vormden mee de sleutel van het succes. En Matton verstaat de kunst om ploegmaats vrij te spelen door zelf voor diepgang te zorgen. Toch is het voor de kampioen voorlopig nog zoeken naar de juiste patronen. Hoe ver AA Gent nu staat, moet donderdag blijken in de supercup tegen Club Brugge.
Nog vroeger dan AA Gent, dat vorige week nog de defensie versterkte met de charismatische Zweed Erik Johansson en de Israëliër Hatem Abd Elhamed, rondde Club Brugge zijn transferactiviteiten af. Met de intelligente Hans Vanaken werd ook hier gekozen voor de versteviging van het middenveld. Nochtans leek ook Club vorig seizoen te kampen met een manco aan slagkracht en werd er daarover soms gejammerd, al was geen enkele ploeg zo productief als blauw-zwart: 85 goals in 40 matchen. Maar geen diepe spits als topschutter, wel de grillige José Izquierdo. Ondanks de transfersaga rond Tom De Sutter behoudt Club het vertrouwen in zijn frontlijn. Het trok wel Abdoulay Diaby aan, die bij Mouscron-Péruwelz ontplofte maar vervolgens in Lille amper aan de bak kwam. Of hij de stap hogerop kan zetten, moet worden afgewacht. Niets is moeilijker dan het potentieel van een spits te bepalen.
Ze zijn in ieder geval schaars, de goeie afwerkers. Anderlecht zoekt er koortsachtig naar nu Aleksandar Mitrovic allicht zal vertrekken. De Serviër stond vorig seizoen garant voor 30 procent van de productie: 20 van de 65 goals. Een fraai percentage, al deed Renaud Emond het bij Waasland-Beveren met 14 van de 35 goals – 40 procent – nog een heel stuk beter. Niet toevallig stond de Ardennees op de verlanglijst van Anderlecht. Maar ook hier valt het niet in te schatten of hij op een hoger niveau kan meedraaien.
Hetzelfde geldt voor Ivan Santini. Toen de Kroaat twee jaar geleden naar KV Kortrijk kwam, kon hij amper adelbrieven voorleggen. Bij de Duitse middenmoter SC Freiburg had hij één goal gemaakt in anderhalf jaar. In Kortrijk kwam hij in twee seizoenen aan 30 doelpunten, vaak als aanvallende middenvelder. Nu moet Santini bij Standard Imoh Ezekiel doen vergeten. En nagaan of hij ook kan meedraaien als het allemaal een stuk sneller gaat. Zoals bijvoorbeeld David Pollet ondervond. Na een sterke periode bij Sporting Charleroi stuitte hij bij Anderlecht en AA Gent op zijn limieten.
In de sliert vriendschappelijke wedstrijden die de voorbije weken werden gespeeld, frappeerde vooral die tussen Antwerp en KV Mechelen. Er kwamen vorige week woensdag liefst 9000 toeschouwers naar de krakkemikkige Bosuil. En er heerste veel enthousiasme nu de indruk wordt gewekt dat de oudste club van het land uit zijn as zal herrijzen.
Het blijft verbazend dat niemand er in Antwerpen in slaagt om een topclub uit de grond te stampen en de stad een blinde vlek blijft op de voetbalkaart. Een mogelijke fusie tussen Antwerp en Beerschot-Wilrijk verzandde steeds weer in hevig emotioneel gebekvecht, rationale overwegingen werden altijd van tafel geveegd, sentimenten haalden het telkens weer van argumenten. En geen enkel groot bedrijf dat in een stad met een wereldhaven met een aanvaardbaar project kwam.
Zo hoopt Antwerp nu op de Oost-Vlaming Patrick Decuyper en ziet Beerschot-Wilrijk zijn mogelijke opmars geremd door de competitiehervorming. Het mag wel op 13 september op het Kiel nog eens een ouderwetse derby spelen: tegen Berchem. In derde klasse B. Een kaakslag voor de grootste stad van Vlaanderen.
DOOR JACQUES SYS
Ze zijn schaars,
de goeie afwerkers.
