‘Het vrouwentennis steekt dat van de mannen naar de kroon’, weet Georgina Clark, ooit de eerste vrouwelijke umpire die een Wimbledonfinale mocht leiden. Nu is ze vice-voorzitster van de WTA en Tour Supervisor van de Proximus Diamond Games.

“Net als in Engeland is voetbal hier ook sport nummer één, zie ik”, zegt Georgina Clark als ze het vorige nummer van Sport/Voetbal Magazine doorbladert. “Alleen tijdens Wimbledon moet koning voetbal bij ons even plaats maken voor het tennis. Vooral als Tim Henman het goed doet.”

De vice-presidente van de WTA en Tour Supervisor op de Proximus Diamond Games in Antwerpen is de zestig gepasseerd, maar je zou het haar niet aangeven. “Door voortdurend in de bres te springen voor de jonge tennissters, blijf ik zelf ook jong, you know.” Als Tour Supervisor is Clark verantwoordelijk voor zowat alles wat de speelsters aangaat. “Ik zet het spelschema op poten, laat de meisjes weten wanneer ze de baan op moeten, ik hou hen ook op de hoogte van de afspraken die ze moeten naleven en van wat er in andere toernooien gebeurt. Kortom, ik moet ervoor zorgen dat ze niets te kort komen.”

De WTA telt zeven Tour Supervisors (zes vrouwen en één man). Als vice-presidente van de organisatie en hoofd van the European Headquarters in Londen staat Clark nog een stapje hoger in de WTA-hiërarchie, maar door de zwangerschap van twee Supervisors springt ze met plezier in om enkele toernooien ter plaatse in goede banen te leiden. “Normaal gezien stel ik alleen het spelplan op bij de Grand Slams, maar dit jaar doe ik dus ook Antwerpen aan en verder nog Berlijn en Indian Wells. Mijn hoofdtaak in Londen bestaat vooral uit coördineren. Ik hou contact met de toernooidirecteuren, laat hen weten wat wij van hen verwachten en breng hun grieven over aan de andere leden van het uitvoerend comité.”

Tennis intrigeerde Clark van jongsaf. In de buurt van Oxford, waar ze vandaan komt, speelde ze zelf als junior. Op haar negentiende trouwde ze en ze was nog vrij jong toen er al vijf kinderen in huis rondliepen. “Drie ervan tennisten op een behoorlijk niveau en toen andere ouders vroegen of ik ook hun kinderen wilde begeleiden, volgde ik een coachescursus. Daar werd ik gevraagd to do some chair umpiring.”

Het werk van Georgina Clark werd duidelijk geapprecieerd, want ze was de eerste vrouwelijke scheidsrechter die een Wimbledonfinale mocht leiden. “In 1984, Martina Navratilova versloeg Chris Evert met 7-6 en 6-2, ik kan me die wedstrijd nog levendig voor de geest halen. Ik heb dat werk altijd heel graag gedaan. Ik maakte als umpire de overgangsperiode mee van hobbyisme naar professionalisme. Heel leerrijk, maar toen ze me vroegen om voor de Tour te werken, aarzelde ik geen moment.”

De vraag werd haar gesteld na de vreemdste wedstrijd die ze ooit leidde als umpire. “De finale van het dubbel in Mahwah, in de VS. Eerst gingen de lichten uit, nadien raakte een van de speelsters gefrustreerd bij een bal die al dan niet uit was, waarna ze zich verbaal tegen mij keerde, vervolgens werd een van de VIP’s, die op de voorste rij zat en waarschijnlijk te veel gedronken had, ziek en op het einde van de wedstrijd kwam er nog een hond op de tennisbaan gelopen. Ik heb het nog allemaal redelijk opgelost, denk ik, want ik kreeg dus dat voorstel om voor de WTA te werken. Maar wat een puinhoop daar in Mahwah, zeg ( lacht)”

Voor de organisatie van de Proximus Diamond Games heeft Clark niets dan lof over. ” Bob Verbeeckis doing a great job, he has a good feel for what is necessary. En de ticketverkoop liep als een trein, dus ook wat dat betreft, kunnen we hier in Antwerpen alleen maar spreken van een overweldigend succes.”

Niet overal krijgt de Tour Supervisor een ideale werksituatie aangeboden, weet Clark. “Het is in je binnenste niet altijd even eenvoudig, zoals bijvoorbeeld in Moskou een jaar of tien geleden, om op te komen voor speelsters die vragen waar het ontbijt, de lunch en het diner doorgaat, terwijl er buiten mensen in de rij staan aan te schuiven voor een brood. Maar willen de meisjes hun beste niveau halen, dan moet je ervoor zorgen dat alles piekfijn in orde is. Je kan hen dan ook niet zeggen : je bent verwend, kijk eens naar die mensen buiten. Als de omstandigheden tegenvallen, krijgen wij soms af te rekenen met boze trainers of managers, die af en toe zelfs overgaan tot ware scheldkanonnades. Het komt er dan op aan je ondanks alles niet te laten overmannen door de stress en het hoofd koel te houden.”

Dankzij haar job heeft Clark al heel wat landen bezocht. Geregeld blijft ze tot een paar dagen na het toernooi om ook iets anders te zien dan alleen maar de tenniscourts. “Maar om je nu te zeggen welk land ik het mooiste vind ? Weet je, meestal heb ik het geluk gekend met heel aangename mensen te werken en dat beïnvloedt de manier waarop je een land bekijkt. Zo zal ik Antwerpen altijd beschouwen als een toffe stad, ondanks het slechte weer, wegens de werksfeer en omdat de speelsters tevreden zijn. That gives me a very happy feeling about this place.”

Het leven van een tennisser is dat van een globetrotter. Ook al is het in mindere mate, voor mensen van de Tour geldt hetzelfde. Georgina Clark is jaarlijks zo’n twintig weken van huis weg. “Uiteindelijk valt dat dus nog goed mee. Ik werk graag op het hoofdkwartier, omdat mijn familie in Engeland woont, maar reizen vind ik ook fantastisch. So, I’m very lucky, because I have the best of both worlds.”

De laatste jaren onderging het vrouwentennis een enorme evolutie, maakte Clark van dichtbij mee. “Het niveau van de speelsters nam serieus toe. Vroeger had je Navratilova en Evert die erboven uit staken, later Steffi Graf. Nu heb je de suprematie van de zusjes- Williams – schitterend dat twee zussen zo excelleren, het zijn ook unbelievably nice girls, I enjoy working with them – maar ook de andere meisjes in de top-10, top-20 spelen gevarieerd, krachtig en technisch verfijnd tennis. Er is ook de opkomende generatie met Bovina, Casanova, Daniilidou, … Toch prachtig dat een Grieks meisje de top bereikt. Het kan de internationalisering van de tennissport alleen maar ten goede komen en in Griekenland voor een tennisboom zorgen, zoals in België met Kim Clijsters en Justine Henin.”

Er is de internationalisering van het vrouwentennis, maar zeker ook de mediatisering. ” Definitely. Toen ik in deze functie begon, zat onze mediacel met de handen in de haren : waarom krijgen we niemand zover zich te interesseren voor het vrouwentennis ? Ze moesten bijna bedelen om de pers over de vloer te krijgen. Nu is het net omgekeerd, moeten de speelsters constant interviews weigeren.”

Het vrouwentennis oversteeg zelfs het mannentennis qua populariteit. En daar ziet Clark verschillende redenen voor. “Het vrouwentennis steekt dat van de mannen inderdaad naar de kroon. De mannen missen een persoonlijkheid als McEnroe of Borg. Andre Agassi komt het dichtst in de buurt. Lleyton Hewitt krijgt meer en meer aandacht in Europa, maar dankt dat voor een stuk aan zijn relatie met Kim. Ondertussen staan er bij de vrouwen speelsters aan de top die wel een grote persoonlijkheid uitstralen. Ze entertainen naast de tennisbaan, het zijn vaak mooie meisjes, maar bovenal spelen ze uitstekend tennis.”

door Roel Van den broeck

‘Door voortdurend in de bres te springen voor de jonge tennissters, blijf ik zelf ook jong.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content