Huub Stevens wint voor de tweede opeenvolgende keer met Schalke 04 de bekerfinale.

Afgelopen zaterdag zat Huub Stevens tegen Leverkusen voor de laatste keer op de bank van Schalke 04. Na een dienstverband van bijna zes jaar verplaatst de Nederlander zijn werkterrein straks naar Berlijn, waar hij Hertha BSC onder zijn hoede zal nemen.

In het thuisduel met VfL Wolfsburg (2-1 nederlaag) had hij al samen met Mulder, Nemec, Büskens, Eigenrauch en Thon officieel afscheid genomen van de eigen supporters. “Natuurlijk was dat emotioneel”, verklaarde Stevens in die Welt. “Dat mag toch ook ? Ik heb hier heel intensief gewerkt en voel me heel erg betrokken. Als zestigduizend supporters minutenlang je naam scanderen, dan doet wat.”

Stevens werkte in totaal 245 duels af met de Königsblauen, waarvan hij er 95 won en 71 verloor. In zijn eerste seizoen veroverde de oud-trainer van Roda JC de Uefacup. Vorig seizoen won hij ten koste van Union Berlin (2-0) de DFB-Pokal. Stevens mocht toen ook even dromen van de landstitel, maar Bayern München bleek de langste adem te hebben. Toch gelden de twee hoofdpijzen niet als dé hoogtepunten. “Persoonlijk vind ik dat de ontwikkeling die het elftal en de club de afgelopen jaren hebben doorgemaakt. Als je ziet wat er hier allemaal ontstond, dat hou je niet bijna niet voor mogelijk. Ik ben begonnen met slechts een trainingsveld en een gammel kantoortje. Nu beschikken we over een prachtig stadion met een modern trainingscomplex. Schalke groeide op alle fronten. Het is inmiddels een stabiele club. Sportief zijn we dit seizoen voor de tweede opeenvolgende keer bij de eerste vijf geëindigd. Meer zat er voor deze groep niet in. Ik denk dat ik het maximale uit Schalke heb gehaald.”

Het winnen van de DFB-Pokal was dan ook een mooie tastbare bekroning van zijn werk. Daardoor is Stevens de meest succesvolle coach van Schalke ooit. Toch werd het een vreemde finale voor de colerieke Nederlander. Bij het verlaten van het veld tijdens de rust maakte Stevens iets te luidruchtig zijn onvrede kenbaar tegenover het arbitrale trio. Hij werd naar de tribune verwezen, van waaruit hij met zijn gsm en een loopjongen richtlijnen uitdeelde. Het deerde Schalke niet, want na een 0-1-achterstand via Berbatov, liepen ze via Böhme, Agali (de vervanger van Mpenza), Möller en Sand uit naar 4-1, waarna Kirsten in het Olympiastadion de 4-2-eindstand vastlegde. Het werd dus een glorieus afscheid. (FV)