Staat Joachim Mununga voor fysieke kracht, een schwalbe als het kan en vooralsnog een gebrek aan efficiëntie? Ja, maar den Joe is ook een zelfbewuste voetballer en een goed iemand. ‘Je bent eerst mens en dan pas voetballer.’

Pas terug na een zware wedstrijd in Frankrijk – en dito terugreis – met het Belgische belofte-elftal maakt Joachim Mununga (22) tijd voor een gesprek over meer dan voetbal alleen. Want “ik praat eigenlijk niet zo graag over voetbal”, begint de nieuwe kapitein van KV Mechelen. Dat de Belgische beloften hun wedstrijd wonnen, met 0-1, is volgens Mununga in eerste instantie “een mooie teamprestatie”. Maar die zege past vooral erg goed in het rooskleurige plaatje dat Mununga’s voetballeven momenteel is.

Een uitstekende competitiestart met KV, pas tot aanvoerder gepromoveerd en een thuispubliek dat jou op handen draagt. Het kan niet anders dan dat het goed gaat met jou?

Joachim Mununga: “Ik ben hier inderdaad meer dan tevreden. KV is voor mij de perfecte tussenstap na een jeugdopleiding bij Standard en een paar seizoenen in tweede klasse met Tubeke. Toen Fi Vanhoof en Peter Maes me daar zagen spelen, moeten ze iets in me gezien hebben, want ze stelden me prompt een interessant sportief project voor. En kijk, ik ben hier nu al aan mijn derde seizoen achter de kazerne bezig.”

Wat is er zo speciaal aan KV Mechelen?

“Iedereen weet dat KV een warme, familiale club is met fantastische supporters. En de ambitie van de club – namelijk top zes halen – komt perfect overeen met mijn persoonlijke ambitie voor dit seizoen.”

Samen knokken

Jij bent een onvervalste publieksspeler, iemand voor wie de mensen naar het stadion komen. Is dat voor jou een doel op zich, de supporters een leuke avond bezorgen?

“Ik besef dat de mensen veel geld betalen om naar een wedstrijd te komen kijken. Dus lijkt het me niet meer dan logisch dat ik die mensen een leuke avond probeer te bezorgen. Hetzij met doelpunten en een zege, hetzij met mooie acties. Ik vind ook dat het publiek het recht heeft om te morren en te fluiten als het spel niet goed is. Maar wat ik zo waardeer aan de Mechelse fans is dat ze altijd respect tonen en dat ze beseffen dat we er elke wedstrijd alles aan doen om te winnen.”

Is het dat wat KV zo sterk maakt momenteel, die vechtlust en de goede sfeer in de ploeg?

“Zeker! Nog meer dan vorig jaar zijn we dit seizoen een hechte groep. We spelen graag samen en we knokken voor elkaar. Het lijkt wel alsof we alle elf met een touwtje aan elkaar verbonden zijn en dat we niet anders kunnen dan in groep over het veld bewegen. Zo hoort het. Dat is in elk geval wat de coach van ons vraagt en wat mij betreft kun je alleen met die mentaliteit wedstrijden winnen.”

Hoe groot is het verschil tussen de trainer van vorig seizoen, Peter Maes, en jullie nieuwe trainer, Marc Brys?

“O, ze zijn erg verschillend. Peter Maes is een heel extraverte coach die zijn spelers constant op de huid zit om hen scherp te houden. Marc Brys doet het op een andere manier. Hij is gereserveerder, maar communiceert uitzonderlijk goed, zowel met de groep als met spelers individueel. We weten perfect wat de coach van ons verwacht en dat werpt zijn vruchten af.”

Fi Vanhoof zei bij je transfer dat je geen zwakke punten hebt. Wat vind je zelf?

“Dat iemand zoals Fi Vanhoof dat zegt, doet me plezier. Ik ben blij dat de mensen over mijn sterke punten praten, maar ik weet voor mezelf maar al te goed waar ik nog aan moet werken. Ik moet langer geconcentreerd leren blijven, mijn snelheid van uitvoering moet omhoog en ik moet trefzekerder worden.”

Je hebt ooit gezegd dat je je zonder problemen laat vallen in het strafschopgebied als dat een penalty kan opleveren. Echt fair is dat niet.

“Neen, maar ik doe alles wat toegelaten is om mijn team aan de overwinning te helpen en schwalbes maken nu eenmaal deel uit van het voetbal. Elke aanvaller laat zich vallen als hij denkt dat hij daarmee een strafschop kan versieren, maar niet iedereen geeft het ook toe. Soms laat ik me ook vallen om mezelf te beschermen. Als ik een tackle zie aankomen en ik kan kiezen tussen blijven staan en de klap vol opvangen of me laten vallen en de grootste klap vermijden, dan weet ik wel wat me te doen staat.”

Perfecte mix

Je hebt Congolese roots, maar je bent wel in België geboren en je woont hier al je hele leven. Heb je dan een Afrikaanse of toch eerder een Belgische opvoeding gekregen?

“Voor mij was mijn opvoeding – ook die in het voetbal – de perfecte mix van de twee culturen. Tijdens mijn opleiding kreeg ik de Europese discipline mee – ik heb een hekel aan mensen die te laat komen – en in mijn opvoeding leerde ik de typisch Afrikaanse waarden kennen. Zo heeft God een heel speciale plaats in mijn leven. Ik kan het niet verwoorden, God is er gewoon altijd. Ik bid bijvoorbeeld altijd voor een match, simpelweg omdat ik niet zonder dat gebed zou kunnen. God zit bij ons in de genen.”

Is bidden voor jou een vorm van meditatie, een manier om met jezelf in het reine te komen?

“Ja misschien wel. Het geeft me rust. Je ziet tegenwoordig steeds meer voetbalclubs die een beroep doen op een psycholoog. Ik kan me voorstellen dat sommige spelers nood hebben aan psychologische begeleiding, maar voor mij is God mijn psycholoog.”

Wat doe je naast het voetbal?

“Ik beoefen in elk geval geen andere sporten. Ik kijk wel graag naar tennis en basketbal. Eigenlijk praat ik niet zo graag over voetbal. Ik trek vaak op met Aloys Nong. Zowel op als naast het veld voelen we elkaar perfect aan. Aloys is vijf jaar ouder en geeft me vaak raad. Ik heb veel vrienden die nog studeren en het doet me altijd deugd om met hen te discussiëren over alles behalve voetbal. Ik vind het jammer dat de mensen vaak denken dat alle voetballers dom zijn. Het is niet omdat ik voetballer ben dat ik niet geïnteresseerd ben in andere zaken.”

door kristof vanderhoeven

“Ik vind het jammer dat mensen denken dat alle voetballers dom zijn.”