Eind van de jaren zeventig debuteerde ik in de eerste klasse met KSV Waregem. Een jongensdroom kwam uit. Het was de tijd waarin jongeren nog vol ontzag opkeken naar gevestigde waarden. Bij Waregem waren dat de broers Marc en Luc Millecamps en Hervé Delesie, alle drie opgeleid in de club en Belgisch international ! Delesie was zelfs begiftigd met een linkervoet à la Robben, Van Persie of Lionel Messi. In België komen alleen Soetaers en Pocognoli in zijn buurt. Hij poortte ooit Arie Haan, in het Astridpark voor de hoofdtribune. Vijf minuten later waren zijn kruisbanden gescheurd en mocht hij zijn internationale doorbraak op zijn buik schrijven. Ik leerde Haan later beter kennen als trainer bij Anderlecht. Hij was een innemende, warme man die geen vlieg kwaad doet, alleen mocht je hem niet tussen de benen spelen.

Mijn enthousiasme werd bij mijn debuut gefnuikt, want als ik de visie en de commentaren van mijn drie helden mocht geloven, was ik beter geen voetballer geworden, want het Belgische voetbal was toch alleen maar kommer en kwel.

Het vet was van de soep, alle clubs zaten in financiële moeilijkheden, de betere buitenlanders werden vervangen door derderangs Joego’s of vierderangs Hollanders, die de kaas van tussen onze boterham pakten, de spektakelwaarde en het niveau daalden elk jaar, de publieke belangstelling taande en er was veel te veel voetbal op televisie. Alle veertien dagen een Europese match en ook nog eens drie samenvattingen op zondagavond in Sport- weekend, gepresenteerd door Ivan Sonck. Van een overaanbod gesproken.

Profvoetbal in België was een doodgeboren kind en ik wou daar mijn dagelijks brood in gaan verdienen. Help ! ! !

Paniek was niet nodig, bleek later. Zelfs bouwvallige ruïnes blijven overeind uit gewoonte, zo ook ons voetbal. Elk jaar opnieuw werd de financiële put iets groter, nieuwe vedetten kozen steeds meer voor het grote geld in het buitenland, illustere onbekenden met duistere zaakwaarnemers kregen de voorkeur op eigen jeugd, de kloof met de ons omringende landen bleef groeien, er was alleen kortetermijnvisie, de accommodatie was verouderd. België werd een voetbaldwerg met als exponent onze Rode Duivels.

Cycli hebben gelukkig een slingerbeweging. Er is licht in de duisternis. Misschien helpen goede ogen en wat kinderlijke naïviteit om het te ontwaren, maar toch. We hebben goede trainers, er zitten steeds meer jongeren in de A-kernen, het niveau stijgt (oké, minder snel dan bij de concurrentie), er zijn grootse plannen voor moderne stadions en voor de organisatie van het WK in 2018, de belangstelling groeit, nogal wat wedstrijden zijn uitverkocht, steeds minder uitgekocht.

De doodzieke patiënt wordt haast miraculeus beetje bij beetje weer gezond, of is het toch een laatste ademstoot zoals negativisten vrezen ?

Belgacomtv Vrijdag 16 maart

*G. Beerschot – Lokeren 20.30

zaterdag 17 maart

Anderlecht – Zulte Waregem 20.00

Bergen – Genk 20.00

Beveren – Lierse 20.00

Westerlo – Moeskroen 20.00

St.Truiden – Charleroi 20.00

Club Brugge – FC Brussels 20.00

Zondag 18 maart

*Gent – Cercle Brugge 18.00

Roeselare – Standard 20.30

* Gratis in classic +

Serie a

ZONDAG 18 mAarT

Fiorentina – Roma 15.00

Milan – Atalanta (uitgesteld) 18.00

Ascoli – Inter (uitgesteld) 20.30

Fiorentina – Roma (herhaling) 22.30

door wim de coninck Cocommentator van BelgacomTV