Lokeren is een tweede kans, zo stelde hij zelf. Na vijf jaar Nederland wil Benjamin De Ceulaer zich weer tonen aan België. Reconstructie van een buitenlands avon-tuur waarin de belofte het niet haalde van de realiteit.
Met behulp van een knappe controle achter het steunbeen schudt Benjamin De Ceulaer een verbouwereerde verdediger in zijn rug af en poeiert de bal vervolgens vanop zo’n 25 meter als vanzelfsprekend in de verste winkelhaak. Dat was tijdens de bekerwedstrijd van STVV op Zulte Waregem, zes jaar geleden. Het filmpje valt nog steeds te bewonderen op You Tube.
Het typeerde Benjamin De Ceulaer, op dat moment 20 jaar en een rijzende ster aan het Belgische voetbalfirmament. Een vinnige, frivole aanvaller. Bovendien voorzien van het soort kapsel dat hem al gauw de bijnaam ‘de Beckham van België’ bezorgde. Niet dat hij daar zelf zo wild van was. Nu ja, wie meedribbelt op modedefilés van Dirk Bikkembergs helpt niet echt mee aan het weerleggen van dergelijk imago.
” Benji was een fiere jongen”, bevestigt Peter Delorge, die van 2002 tot 2005 de jonge De Ceulaer zag ontbolsteren bij STVV. “Op zich is daar niets mis mee, zolang je de juiste mentaliteit toont. En bij Benji was dat zo. Je hebt veel jonge gasten die heel wat kabaal gaan maken zonder dat ze iets bewijzen. Benji presteerde op het veld en werd snel een publiekslieveling. Logisch ook: een jongen met een actie die regelmatig een prachtige goal meepikte, daarvoor komen de mensen naar het stadion. Zijn talent stond buiten kijf en met de kwaliteiten die hij had – snel en technisch – leek Nederland een goede stap. Misschien te vroeg, dat kan. Want in Nederland zijn de commentaren feller en om waardering te krijgen moet je minstens vier keer zo goed zijn als de Nederlandse spelers. Anderzijds: welke jonge gast zou een mooie aanbieding van een topclub uit Nederland weigeren?”
Feyenoord leent de Limburgse spits, opgeleid bij Genk en Kermt-Hasselt maar ooit ook één jaar bij de jeugd van Anderlecht actief, eerst een seizoen uit aan RKC Waalwijk om hem te laten wennen aan het voetbal in de Eredivisie. Onder leiding van Adrie Koster, zelf een aanvaller in zijn voetballende dagen, beleeft De Ceulaer een geslaagd eerste seizoen. RKC draait in het competitiebegin een tijdje mee aan de kop van het klassement, De Ceulaer maakt de acties die van hem verwacht worden en scoort zevenmaal in 25 wedstrijden.
In maart 2006 slaat het noodlot een eerste keer toe: Robert Fuchs, ploegmaat van De Ceulaer bij RKC, wil naar doel knallen maar raakt in plaats van het leer het been van de spits. Resultaat: een beenbreuk. Feyenoord heeft hem echter al aan de winterstop gezegd dat hij bij de start van het seizoen 2006/07 in De Kuip verwacht wordt en houdt zich daaraan. Benji revalideert in Rotterdam en is weer net op tijd fit om er de voorbereiding mee te maken. Hij speelt bijna alles mee. Tot de competitie begint en De Ceulaer voornamelijk de bank mag verwarmen. Ondertussen verovert Romeo Castelen als flitsende rechtsbuiten de harten van de Feyenoordfans. Aan de winterstop keert De Ceulaer terug naar Waalwijk, dat hem ditmaal definitief overneemt en een contract van vier jaar voorlegt. Enkele maanden later is het tijd voor tegenslag nummer twee: RKC degradeert en blijft twee seizoenen in de tweede klasse aanmodderen. Zo verdwijnt ook De Ceulaer uit de picture. Toch kan hij nog enkele malen van zich laten spreken, zoals zijn winnende doelpunt tegen De Graafschap in de Jupilerplay-offs van 2009, waardoor RKC weer naar de Eredivisie promoveert.
Nette kerel
Afgelopen seizoen, weer in de hoogste afdeling dus, werd het jaar te veel. Enkele kleine blessures en schorsingen voor domme rode kaarten zorgen ervoor dat De Ceulaer, en RKC met hem, nooit in het juiste ritme komt. Zijn vierjarig contract loopt af en wordt wegens te duur niet verlengd, het avontuur van De Ceulaer in Nederland is voorbij.
Is hij daar mislukt? Ja en nee. “Benjamin was een aardige jongen en speelde best wel wat leuke wedstrijden, maar echt bepalend was hij niet, zelfs niet in tweede klasse,” zegt Martijn Krabbendam, Feyenoordwatcher van weekblad Voetbal International. “Als je mij vraagt: welke herinnering heb jij aan Benjamin als Feyenoordspeler? Dan moet ik antwoorden: geen. Dat zegt genoeg, denk ik. Let op, volgens mij bezat hij voldoende talent om het te maken als flankspeler in Nederland. Daarom kleeft op hem het stigma van talentvolle speler die nooit de belofte wist in te lossen. Waarom het dan niet lukt, hangt af van verschillende factoren. Gewoon pech bijvoorbeeld, zoals met die beenbreuk. Want dit wil ik zeker nog toevoegen: Benjamin gaf als mens een zeer goede indruk op mij. Misschien was hij zelfs té braaf voor Feyenoord.”
Een stelling waar Zeljko Petrovic, tegenwoordig vaak te bewonderen als WK-analist op Sporza, zich volledig in kan vinden. Petrovic was De Ceulaers trainer bij RKC in het seizoen 2007/08: “Als hij wat meer brutaliteit in zich zou hebben, zou hij veertig procent beter spelen. Want voetballen kan hij. Met brutaliteit bedoel ik: durven de actie te maken en de bal opeisen. Dat zag je de andere Belgen, bij Ajax bijvoorbeeld, wél doen, maar Benji bleef altijd dezelfde nette kerel. Dat heeft ook zijn charme, maar de top bereik je daar niet mee. Nochtans, qua talent mag hij die ambiëren.” Lokeren vindt Petrovic een goede carrièrezet. “Benjamin heeft vertrouwen nodig en moet zich ergens thuisvoelen om te presteren, dat kan hij nu bij Lokeren terugvinden.”
door matthias stockmans – beelden: belga
Qua talent mag hij de top ambiëren. Zeljko Petrovic
