Al wordt hij 60, aan werklust ontbreekt het PaulVan Himst nog altijd niet. “Ik heb een ritme gevonden dat ik me vroeger niet kon indenken”, zegt hij. “Elke dag sta ik vroeg op, wat ik vroeger nooit kon. ’s Morgens kom ik naar den bureau(het koffiebedrijf Bresor, nvdr), ontvang er klanten en volg er de gang van zaken. ’s Middags ga ik vaak een stukske eten en daarna heb ik nog afspraken. Zowel fysiek als mentaal voel ik me goed. Ik ben nog niet van plan om af te bouwen.”
Na een lange stilte sluit het voetbal hem ook weer in de armen. Zowel Anderlecht als de nationale ploeg boden hem een functie aan. Van Himst : “Ik heb één gesprek gehad met iemand van Anderlecht en was verrast dat het al in de krant stond. Concreet weet ik nog niet wat zij willen. Het voorstel van de bond is wél concreet. Na het overlijden van GuyThys zochten ze iemand met wat ervaring in het voetbal. Net als Guy zou ik de sponsors begeleiden op trips met of wedstrijden van de nationale ploeg.” Vorige week had hij een tweede onderhoud met de bondstop. “Ik verwacht elk moment een antwoord. Ik zou dit graag doen, ja.”
De mooie herinneringen aan zijn voetbalcarrière ? Van Himst : “De individuele bekroningen, de Gouden Schoenen, de eerste individuele atleet die de Trofee voor Sportverdienste won. De titels met Anderlecht, de bekers, Europese en nationale. De twee WK-kwalificaties, zowel voor Mexico als voor Amerika. Aan de toernooien zelf heb ik minder goeie herinneringen. In Mexico waren er een boel problemen en Amerika begon goed met winst tegen Marokko en Nederland, maar aan de wedstrijd tegen Saudi-Arabië houd ik een slecht souvenir over. Ook mooi waren de Europese finales. Schitterende thuismatch tegen Arsenal, helaas niet voldoende voor de winst, en als trainer finales tegen Benfica en Tottenham. Veel mooie herinneringen en een paar slechte, die vlak ik ook niet weg. Ik noemde er al twee, de derde is de 6-1-nederlaag met Anderlecht op Real Madrid na een vreemde match.”
Zijn spelerscarrière sloot hij wat ongelukkig af. Van Himst : “Toen ik bij Anderlecht vertrok, waren Lierse, Standard en Charleroi de mogelijkheden. Achteraf bekeken was Charleroi het beste geweest, maar ik zag op tegen de afstand. Uiteindelijk werd het RWDM : een slechte keuze, kan ik nu wel zeggen. Je gaat beter niet voetballen voor de concurrent.” Waarom nooit het buitenland ? “Ach, ik zat bij een goeie club en koos voor een andere weg. Niet altijd voor het geld, ik dacht ook aan mijn familie, mijn drie kinderen.”
Zou de voetballer die de jaren ’60 en de eerste helft van de jaren ’70 domineerde, ook schitteren in de 21ste eeuw ? Van Himst : “Ja, waarom niet ? Bij Real domineren toch ook de technici. Wat maakt het verschil tussen het Anderlecht van vorig seizoen en het Anderlecht van nu ? Dat het nu jongens als Aruna, Wilhelmsson, Kolar en Kompany heeft, die het verschil kunnen maken. Jongens met klasse. Je hoeft er zo geen elf te hebben, maar ook in een fysieker geworden spel maken zij nog altijd het verschil.”
