Ben je bijgelovig ? “Té soms. Af en toe moet ik tegen mezelf zeggen : nu is het genoeg.” Wat vreet je dan zoal uit ? “Neem nu dat ik voor de wedstrijd iets doe en ik scoor die avond, dan wil ik dat alles herhaald wordt de week daarop. En dat kan wel een aantal weken duren, tot mijn vrouw er zot van wordt. Als ik de avond voor een match naar de film ga en ik maak dan een hattrick, dan wil ik de volgende week opnieuw naar de film.”

Dezelfde film dan ?

“Neen, dat niet, maar misschien is het daaraan gelegen dat mijn bijgeloof niet werkt. Misschien moet ik wel steeds dezelfde film bekijken (lacht).”

Ben je een computerfreak ?

“Ik hou wel van computers en ik kan er wel mee werken, maar ik ben zeker geen freak. Onze kapitein, David Geeroms, runt wel zijn eigen bedrijf : PC Medic. Hij is wel een specialist daarin.”

Zitten er bij Dender veel pc-spelletjesfanaten ?

“Hm, neen, dat valt mij nu pas eigenlijk op. Meestal heb je er in elke club wel zo enkele, maar hier niet. Toen ik nog in Duitsland speelde, zaten we soms drie of vier dagen op afzondering in een hotel. Dat kwam ons niet altijd ten goede : we mochten niet uitgaan, maar de PlayStation ging overal mee. Het kon wel gebeuren dat je tot twee, drie uur ’s nachts geroep en getier hoorde op de kamers. Zelf speel ik liever op de pc, want ik ben niet zo behendig met die joysticks.”

Welke spelletjes speel je dan ?

“Championship Manager. Wat mij daarin wel opvalt, is dat ik veel te weinig onderhandel bij mijn contracten. Ik val altijd achterover van de lonen die daar worden aangegeven. Ik denk altijd : ‘Shit, ik heb te weinig gevraagd.’ (lacht)”

Geef je geld aan goede doelen ?

“Ja, aan dierenorganisaties, humanitaire … Soms geef ik er zelfs te veel aan. Als iemand mij op straat aanspreekt, dan zal ik heel snel iets ondertekenen of een bijdrage leveren. Op dat gebied ben ik wel gemakkelijk te overhalen. Maar zo een slechte eigenschap is dat nu ook weer niet.”

Lig je wakker van de opwarming van het klimaat ?

“Toch wel. Ik ben een fan van Greenpeace, zeker omdat ik een natuurmens ben. Het interesseert mij ten zeerste wat er rondom mij gebeurt. Ik probeer altijd met de fiets naar de boekhandel of de bakker te gaan. Mijn voeding hou ik ook in het oog : ik let erop dat mijn eten gefabriceerd wordt zonder al te veel schadelijke stoffen te gebruiken.”

Met welke vrouw wil je wel eens vastzitten in de lift ?

“Dat zijn van die strikvragen, hé. Er zijn natuurlijk heel wat mooie vrouwen, maar ik heb altijd een boontje gehad voor Nicole Eggert (Summer uit Baywatch). Mijn vrouw, Kathleen Straetmans, weet dat, dus met dat te vertellen kan ik niks verkeerd zeggen (lacht).”

Wat zou je haar dan vragen ?

“Hoe ze alles in zo’n badpak krijgt. (lacht alweer)”

Je hebt nog geen kinderen, maar welke opvoeding zou je hen geven, mochten ze er ooit komen ?

“Ik denk dat ik een strenge vader zou kunnen zijn. Maar langs de andere kant zou ik hen toch ook veel vrijheid geven. Laat ze maar eens met hun hoofd tegen de muur lopen, dan weten ze ook hoe hard die is. Je moet ze niet altijd onmiddellijk waarschuwen.”

Welk soort reis kies je ? Pure ontspanning aan het zwembad of toch ook een beetje cultuur ?

“Ik ben een strandganger en leeghanger, absoluut. Ik zou heel graag rondreizen maken, maar dat komt er maar niet van : ik keer altijd terug naar het strand. Toen we twee jaar geleden naar Mexico geweest zijn, hebben we wel enkele uitstappen gemaakt. Als je zo ver gaat, moet je toch íéts gezien hebben. Ik wou vroeger zelfs archeologie studeren, maar door mijn gebrekkige kennis van chemie en fysica is dat er niet van gekomen. Denk nu ook niet dat ik twee weken op mijn luie kont ga liggen. Integendeel, na een paar dagen vraagt mijn vrouw dikwijls of ik eens bij haar wil blijven in plaats van altijd te gaan sjotten.”

Door wat word je nog echt ontroerd ?

“Als ik op straat een dode vogel zie, dan krijg ik al tranen in mijn ogen. Voor zulke dingen ben ik heel gevoelig. Bij mijn ouders vond ik eens twee vogeltjes die uit het nest gevallen waren. Normaal gezien zijn die ten dode opgeschreven, want als je ze teruglegt, verstoot de moeder ze toch. Maar ik heb die beestjes opgeraapt, ben in de auto gesprongen en onmiddellijk naar de dierenarts gereden. ‘Je moet die redden !’, riep ik tegen hem, maar er was niks meer aan te doen. Mijn vrouw lacht mij nog altijd uit met dat verhaal.”

Alain Vanden Bossche