Senijad Ibricic mag dan wel de grote smaakmaker zijn van Hajduk Split, er wachten Anderlecht morgen nog een paar andere verrassingen in Kroatië.

Het bestuur van Dinamo Zagreb mag zijn spelers aanprijzen zoveel het wil, hun middenveld valt in de verste verte niet met dat van Hajduk Split te vergelijken”, zet Ozren Marsic, journalist bij de krant Vecernji List, meteen de rivaliteit tussen de twee clubs in de verf. Zdravko Reic, coryfee van de Kroatische sportjournalistiek die succes heeft met zijn wekelijkse tv-show en zijn columns in de krant SlobodnaDalmacija, onderschrijft de mening van zijn jongere collega en is zich bewust van de constante spanningen tussen de enige twee echte Kroatische topteams. “Zagreb is de hoofdstad en het zakencentrum bij uitstek. Het is het hart van onze economie en het spreekt voor zich dat ze er perfect weten hoe ze van geld nog meer geld moeten maken. Ze denken er vaak dat ze alles mogen …”

Het meest recente voorbeeld daarvan is Zdravko Mamic. De grote man van Dinamo Zagreb – die er een handje van weg heeft om zijn beste spelers met (veel) winst door te verkopen – hekelde het selectiebeleid van de Kroatische bondscoach in de media. “Je moest je schamen!”, beet Mamic bondscoach Slaven Bilic toe. De reden daarvoor was dat hij Sammir, de aanvaller met Braziliaanse roots, nog niet in zijn selectie had opgenomen. Dat maakte Mamic kwaad omdat die selectie de marktwaarde van Sammir aanzienlijk had kunnen opdrijven. Daar is het evenwel nog even op wachten aangezien selectieheer Bilic met onder meer Luka Modric, Ivan Rakitic, Ivica Olic en Niko Kranjcar meer dan keuze genoeg heeft in het aanvallende compartiment. Mamic maakt zich echter sterk dat Sammir nog niet werd opgeroepen omdat Bilic een voormalige speler van Hajduk is. En mocht het nog niet duidelijk zijn: Hajduk en Dinamo, dat is water en vuur.

“Ook al staat nog lang niet alles op punt, toch denk ik dat Split een talentvol team heeft waar toekomst in zit”, verzekert Ivica Mornar ons. De voormalige spits van Anderlecht en Standard gaat nog verder: “Het is al een hele tijd geleden dat Hajduk Split nog eens Europees wist te overwinteren, maar ik denk dat het nu kan lukken. Ook al zal het met deze jonge groep niet makkelijk zijn. Split heeft altijd al de beste jeugdwerking van heel Kroatië gehad. Met zijn vele Brazilianen is Zagreb een echte aantrekkingspool voor buitenlandse spelers geworden. Bij Split daarentegen komt meer dan tachtig procent van de spelers uit de regio Dalmatië. Hajduk rekruteert immers enkel spelers die de mentaliteit en de waarden van de stad kennen. Een stad waar voetbal meer is dan voetbal alleen. In de buitenlandse clubs waar ik speelde, merkte ik dat het voetbal een passie of zelfs een religie was voor de supporters. Maar hier is het nóg meer. Hajduk is de best denkbare ambassadeur voor Split”, zegt de intussen 36-jarige Mornar.

De pressing van Ivic

Ook voor de trainer van Hajduk heeft Mornar nog een paar lieve woorden over. ” Stanko Poklepovic mag dan wel al 72 zijn, hij heeft zijn ploeg zeer goed in de hand. Het grote voordeel van Split is dat er een overvloed aan jong talent is. En Poklepovic doet niets liever dan talentvolle jongeren opleiden en hen met het nodige geduld in het eerste brengen. Niet verwonderlijk als je weet dat hij de stiel samen met Tomislav Ivic leerde.”

Dinamo Zagreb sloeg Kroatië met verstomming door de openingswedstrijd in de Europa League met 2-0 tegen het sterke Villarreal te winnen. Bij Split halen zowel de spelers als de coach meewarig de schouders op wanneer ze herinnerd worden aan het goede resultaat van hun eeuwige rivaal. “Het enige wat telt, is continuïteit in je spel en in je resultaten leggen.” De 72-jarige hoofdtrainer loopt nog steeds over van enthousiasme en het is net door die positieve vibe dat Poklepovic zo’n belangrijke rol in de clubgeschiedenis heeft kunnen spelen. Hij was de rechterhand van Ivic toen die het ‘hoog druk zetten’ op punt stelde. “Lang voor Valeri Lobanovski, de Oekraïense trainer aan wie de uitvinding van de pressing meestal wordt toegeschreven, voerden Ivic en Poklepovic het systeem al in bij Hajduk”, merkt Reic op. “In 1973 viel het Ivic op dat een van zijn beste spelers, Brane Oblak, zich uit de naad werkte om de bal te veroveren telkens hij hem was kwijtgeraakt. Dat Oblak na het balverlies de eerste verdediger werd, was nieuw voor Ivic en Poklepovic. Maar ze zagen meteen de kracht van die tactiek in en leerden de hele ploeg op die manier georganiseerd druk zetten.”

De ontdekker van Savicevic en Mijatovic

Poklepovic kan dat alleen maar beamen. “Er is veel veranderd sindsdien. In de jaren zeventig had je nog tijd om je werk te plannen en werd je als coach slechts over een veel langere termijn beoordeeld. Ik kan me nog goed herinneren dat ik verschillende jaren met dezelfde generatie heb kunnen werken. Het sportieve kwam toen overduidelijk op de eerste plaats en de evolutie van de spelers stond centraal. Hajduk vormde destijds tientallen jeugdspelers die het ook daadwerkelijk tot in het eerste elftal schopten. Pas nadat ze zowel in de competitie als in de beker en de Europese competities ervaring hadden opgedaan, werden ze aan een buitenlandse club verkocht. Dat is tegenwoordig niet meer mogelijk. De externe, maar ook de interne druk is enorm toegenomen. Het is nu de economische realiteit die centraal staat bij de clubs, die steeds vaker door managers worden geleid. Die managers willen natuurlijk zo snel mogelijk goede resultaten halen zodat ze hun investeringen terugbetaald zien. Tijd is daardoor een schaars goed geworden. Jammer voor de jongeren, want tijd is net wat zij nodig hebben. Het is simpelweg onmogelijk om op korte termijn al hun talenten te herkennen en die dan ook nog eens te integreren in een elftal. Toen ik in Montenegro bij Buducnost Podgorica werkte, heb ik het geluk gehad om Dejan Savicevic en Pedrag Mijatovic te ontdekken. Achter hun onmiskenbare talent zitten uren en uren van werk op tactisch, technisch en fysiek vlak. Het is die kant van het trainerschap die mij het meeste boeit, maar ook ik moet mij neerleggen bij de financiële situatie van de club waarbij ik werk. Ik probeer steeds een omgeving te creëren waarin elke speler vooruitgang kan boeken. Elke uitgaande transfer moet nauwkeurig voorbereid worden. Het kan niet dat je plots zonder sterspeler komt te zitten. Ik ben ervan overtuigd dat we dit jaar de groepsfase van de Europa League zullen doorkomen. Europees overwinteren zou voor de hele club, maar toch vooral voor de spelers, een enorme boost zijn.”

Poklepovic zit duidelijk al met zijn hoofd bij affiches die toch net dat tikkeltje interessanter en leerrijker zijn dan de duels in de Kroatische eerste klasse. Al zijn er natuurlijk wel de clashes met Dinamo Zagreb, de duels met Rijeka en de derby’s met NK Split, dat na meer dan tien jaar geduld dan toch naar het hoogste niveau wist te promoveren. Het nadeel van een goede Europese campagne zou dan weer zijn dat het team onvermijdelijk uit elkaar zal vallen. Sterspeler Senijad Ibricic mag dan wel zeggen dat hij voor eeuwig bij Hajduk wil blijven spelen, zijn vertrek zal er vroeg of laat toch komen. Noch hijzelf, noch zijn team zal kunnen blijven weerstaan aan de lokroep van de buitenlandse clubs. Dat weet een ervaren trainer als Poklepovic natuurlijk maar al te goed. Het is trouwens net vanwege die ervaring dat Split hem terughaalde toen Edoardo Reja in februari 2010 plots de kans kreeg om trainer van Lazio Roma te worden.

Bang van Lukaku

“Ibricic is uiteraard een fantastische voetballer. Hij is het hart van onze ploeg en enig mooi om naar te kijken. Elke trainer droomt van een speler zoals hij.” AEK Athene kroop tegen Split door het oog van de naald, mede dankzij een uitzonderlijk goede wedstrijd van hun doelman. Poklepovic nuanceert: “Ik blijf erbij dat we het verdienden om met minstens een punt terug te keren uit Griekenland.” Tomislav Ivic is dezelfde mening toegedaan en kijkt er al naar uit om zijn twee ex-teams tegen elkaar te zien spelen. “Anderlecht en Hajduk zitten een beetje in hetzelfde schuitje. Ze zijn allebei aan een jonge ploeg aan het bouwen. Ik was zeer verrast toen ik vernam dat Anderlecht Jelle Van Damme liet gaan. Van Damme is zo’n speler die een wedstrijd kan beslissen door zijn overgave en zijn duelkracht. Bij Split is Ibricic overduidelijk de grote man en ondertussen weet heel Kroatië al dat Romelu Lukaku dat bij Anderlecht is.”

Je zou gerust kunnen zeggen dat Split bang is van Lukaku. “Hij zou wel eens de sleutel van de wedstrijd in handen kunnen hebben”, voorspelt Ivica Mornar. “Hij zal op de Hajdukverdediging wegen en voor gevaar zorgen, maar ik neem aan dat Poklepovic er wel voor zal zorgen dat de aanvoer naar Lukaku wordt afgesneden. Als dat lukt, zou het ook wel eens een middenveldoorlog kunnen worden. De 4-2-3-1 van Split wordt heel vaak een 4-5-1, wat maakt dat Ibricic omringd is door tal van ploegmaats die voor hem willen werken waardoor hij zijn talent nog wat extra kan laten gelden.”

Bij Hajduk weten zet dat dit hét moment is om te winnen. Enerzijds om de kansen op kwalificatie hoog te houden en anderzijds om de rivalen van Dinamo Zagreb te tonen dat het goed gaat met het voetbal in Dalmatië.

door pierre bilic

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content