Eerder deze maand kreeg Cristiano Ronaldo de Gouden Schoen als Europees topschutter van het seizoen 2014-2015. Sport/Voetbalmagazine was erbij in Madrid. Relaas van een middag met een familiemens/superatleet.
‘Refugees welcome‘ is de boodschap die het imposante, hagelwitte stadhuis van Madrid siert. De hoofdstad van Spanje trok zich niks aan van de weifelende houding van de regering van Mariano Rajoy en stelde zich, samen met tal van andere steden in Spanje – waaronder ook Barcelona – spontaan kandidaat om asielzoekers op te vangen. Bijna 80 procent van de Spanjaarden vindt dat het land de vluchtelingen in de armen moet sluiten, gaf een recente enquête nog aan. Spanje heeft altijd exotische invloeden gekend, niet alleen vanwege de vele Zuid- Amerikanen die er hun heil kwamen zoeken. De Fransen zeiden vroeger weleens honend: Afrika begint net onder de Pyreneeën. De nalatenschap van de Moren – de Marokkaanse Arabieren en Berbers – is er onmiskenbaar, vooral in het zuiden. Denk maar aan het Alhambra in Granada of de Mezquita in Córdoba, bouwwerken van een grote architecturale pracht.
Dat kan ook gezegd worden van het Hotel Westin Palace, op een steenworp van het stadhuis van Madrid. Begin vorige eeuw bouwde George Marquet, een Belgische aannemer nota bene, dit luxehotel in opdracht van koning Alfonso XIII. Het straalt koninklijke allure uit en in die zin is het de ideale setting om een speler van de Koninklijke te huldigen. In een van de salons waar de Madrileense aristocratie zich vroeger verkneukelde aan jazzmuziek, staat op een podium de Gouden Schoen te schitteren die Cristiano Ronaldo in ontvangst zal nemen. Een tiental rijen stijlrijke stoeltjes wachten op de talrijke genodigden. De eerste drie rijen zijn voorbehouden voor de mensen van Real Madrid, de familie van Cristiano en andere vooraanstaande invités. De journalisten van ESM – de European Sports Media (waarvan dit blad deel uitmaakt) – die sinds 1997 de Gouden Schoen aan de Europese topschutter uitreikt, krijgen een plaats op de vierde rij. Niet slecht. Bovendien is ons, na de overhandiging van de trofee, nog een interview beloofd met de Portugese superster.
Al een uur voor aanvang van de ceremonie vibreert het ovalen salon van de bedrijvigheid: cameramannen en fotografen stellen hun apparatuur achteraan op, securitymensen lopen af en aan, bevallige presentatrices van Marca TV en Real Madrid TV spreken alvast een tekstje in,… Ondertussen stromen de meer dan honderd vertegenwoordigers van allerhande media, vooral uit Spanje en Portugal, mondjesmaat binnen. Naarmate het aanvangsuur nadert, stijgt de spanning. Wanneer komt hij? Welke spelers van Real Madrid zullen erbij zijn? Komt ook Rafael Benítez, met wie Cristiano volgens de pers geen al te beste relatie heeft?
Zoals het schoon volk betaamt, laat het even op zich wachten. Dan komt een dame vooraan plots fezelen: ‘Está aquí.’ Hij is hier. En met ‘hij’ weet iedereen dat ze niet de man van de catering bedoelt. Nog geen twee minuten later beent voorzitter Florentino Pérez het vertrek binnen, in zijn kielzog volgen Realcoryfee Emilio Butragueño en trainer Rafa Benítez. Dan een resem onbekende gezichten, geen Realspelers te bespeuren. Achteraf blijkt dat de club de spelers verboden heeft om naar het gala te komen, aangezien er later die dag nog een training gepland staat. Een vreemde beslissing, de voorgaande jaren waren er immers steevast ploegmaats van de winnaar aanwezig, of dat nu CR7 (2008, 2011, 2014) of Lionel Messi (2010, 2012, 2013) was. Het zou die dag niet de laatste vreemde beslissing zijn van de topclub…
Terwijl de afvaardiging van Real zijn plaats inneemt, is ‘hij’ daar dan ook. Omstuwd door zijn familie – zijn moeder Dolores Aveiro, zijn oudere broer Hugo en zijn zoontje Cristiano Junior – maakt Ronaldo zijn opwachting. Ook supermakelaar Jorge Mendes is van de partij. In zijn grijze pak ziet CR7 er onberispelijk uit. Een vluchteling kan je hem niet bepaald noemen, maar ook hij verliet Madeira, het eiland waar hij geboren en getogen is, op zoek naar roem en… geld. ‘Vroeger, toen ik nog niets had, was geld een drijfveer. Ik wou het hebben voor mij en voor mijn familie. Maar nu het goed gaat, is het niet meer belangrijk. Ik weet trouwens niet hoeveel geld ik heb’, bekende hij in 2008 al. Hoeveel er precies op zijn bankrekening staat, is moeilijk na te gaan, maar geweten is dat hij bij Real Madrid zo’n 370.000 euro per week ofte 2200 euro per uur verdient. En dan laten we de sponsorcontracten gemakshalve nog even buiten beschouwing.
GEEN SIT-UPS MEER
Wanneer Cristiano Ronaldo op het podium plaatsneemt om zijn trofee te ontvangen, valt het op: zijn huid blinkt alsof iemand er net een emmer zon overheen gegoten heeft. Dat hij veel bezig is met zijn uiterlijk, is geen geheim. Dat was Wayne Rooney destijds bij Manchester United ook al opgevallen. In zijn autobiografie onthulde hij dat er in Ronaldo’s locker op Old Trafford een spiegel hing en dat hij daar minutenlang in kon kijken. Zijn woonst in Cheshire hing ook vol met spiegels. ‘Ik check mijn uiterlijk graag nog even voor ik het huis uitga’, zei de Portugees daar ooit over.
In Manchester was hij eveneens ploegmaat van de Uruguayaanse spits Diego Forlán, destijds de trotse eigenaar van een indrukwekkende sixpack. Het duurde niet lang of de jonge Cristiano ging bij hem informeren wat hij deed om zulke buikspieren te krijgen. ‘Ik was verrast’, vertelde Forlán onlangs. ‘Ronaldo was nog erg jong, maar was toen al bezig met het lichaam dat nu zijn instrument is geworden. We konden het goed met elkaar vinden, hij is een goeie jongen.’ Over het wasbordje van CR7 begonnen daarna verhalen de ronde te doen die niet meer strookten met de werkelijkheid. Zo werd op een gegeven moment geschreven dat hij 3000 sit-ups per dag deed. José María Aznar, de toenmalige premier van Spanje, maakte er zelfs een grapje over: ‘Ik doe elke dag oefeningen, maar kom niet verder dan 600 sit-ups.’
Het is wel zo dat Ronaldo nu de rekening betaalt van een bepaalde overdaad uit het verleden. Ploegmaats vertellen dat hij in zijn beginperiode bij Real Madrid elk rustmoment gebruikte om oefeningen te doen, zelfs als hij op bed naar tv lag te kijken. Toen José Mourinho coach was van de Koninklijke, ging fysiektrainer Rui Faria op de rem staan: geen buikspieroefeningen meer voor CR7. Het evenwicht tussen de buik- en rugspieren was volgens Faria totaal zoek, met het risico op rugproblemen. In de fitnesszaal mocht hij zijn oefeningen wel blijven doen, maar met minder gewicht.
Het verhaal gaat dat hij in het begin van zijn carrière bij Sporting Clube het maximumgewicht van een fitnesstoestel om de benen te versterken liet verhogen van 250 kg naar 400 kg. Zeventien was hij toen nog maar. En die drang naar een haast goddelijke perfectie zat er al in. De cultivering van zijn lichaam is altijd een obsessie geweest, hij maakte van zijn lijf een machine. Toen twee kunstenaars in opdracht van het wassenbeeldenmuseum Madame Tussauds de ideale voetballer mochten samenstellen, namen ze de ogen van Xavi, de linkervoet van Messi en de benen van… Ronaldo. Geen wonder dat Real Madrid beide ledematen van zijn sterspeler liet verzekeren voor 100 miljoen euro.
Verzekerd, zo komt de winnaar van de Gouden Schoen ook die middag in Madrid over. Hongerig is hij ook, en niet alleen naar de rijkelijke receptie achteraf: ‘Ik ben niet voldaan. Ik wil nog een vijfde en zesde Gouden Schoen.’ De presentator doet een onhandige poging om het harnas van de ridder van Real open te wrikken. Hij vraagt aan Cristiano of hij nog iets wil zeggen over zijn trofee tegen zijn zoontje en zijn moeder? Maar de speler geeft geen krimp: ‘Ik spreek elke dag met hen, dus zij weten wel wat ik wil zeggen.’
Al minstens even verzekerd oogt de man die hem de trofee overhandigt: Realvoorzitter Florentino Pérez. Pikant detail: de European Sports Media had het idee opgevat om mama Dolores de prijs aan haar zoon te laten geven. Dat stuitte echter op een njet van Real: het moest en zou de voorzitter zijn…
HET NON-INTERVIEW
De presentator neemt weer het woord: ‘Cristiano wint voor de vierde keer de Gouden Schoen en vestigt daarmee een record. En, bij wijze van verrassing, hebben wij zijn vorige drie Gouden Schoenen naar hier gebracht.’ Het schoeisel wordt ten tonele gebracht door drie oogverblindende dames, van wie we ons afvragen of ook zij op de trofeeënlijst van Cristiano prijken. De Portugees poseert gewillig met zijn vier schoenen. Het geflits van fototoestellen vult de zaal. Wanneer een journalist van ESM rechtstaat om met zijn smartphone het beeld te vereeuwigen, krijgt hij meteen het hele Spaanse scheldwoordenboek over zich heen omdat hij het zicht van de fotografen achteraan belemmert.
De prijsuitreiking is achter de rug, we maken ons op voor het interview, terwijl de andere genodigden zich naar de receptie in een aanpalende zaal begeven. Plots krijgen we echter te horen dat Real beslist heeft dat alleen de journalisten van het Spaanse Marca het gesprek mogen bijwonen. En de wil van Real is wet, zoveel is wel duidelijk. De collega’s van onder meer het Nederlandse Elf Voetbal, het Engelse Worldsoccer en het Duitse Kicker blijven verweesd achter. Ook voor Sport/Voetbalmagazine wordt geen uitzondering gemaakt. En nee, koningin Fabiola is geen argument…
Achteraf blijkt dat het interview uitdraaide op een sisser. Na een vijftal vragen vond de perschef van Real het welletjes en maakte hij een abrupt einde aan het gesprek. Het is gissen naar de reden van de stugge, weinig sympathieke houding van Real. Doet de club moeilijk omdat verschillende media eerder aanstuurden op een vertrek van CR7 bij de Koninklijke? Of is het omdat de koele relatie tussen Benítez en Cristiano al meer dan eens de pers haalde? In het non-interview doet de Portugees zélf in ieder geval alle moeite van de wereld om die geruchten de kop in te drukken. ‘Ik wil winnen en ik zit bij de beste club ter wereld. Ik heb nog een contract tot mijn 33e, maar – zoals ik al zo vaak gezegd heb – het is mijn droom om mijn carrière bij Real Madrid te beëindigen. Ik voel me hier goed, ik voel me nuttig, ik wil blijven.’
Over zijn leeftijd maakt hij zich geen zorgen. ‘Ik wil nog vijf of zes jaar spelen. In die periode wil ik proberen hetzelfde niveau aan te houden. Ik weet dat het elke keer moeilijker zal worden, maar in mijn hoofd denk ik dat het mogelijk is. Op dit moment voel ik geen verschil met toen ik 25 jaar was. Veel mensen zeggen dat je vanaf je 30e begint af te takelen, maar ik vind van niet. Als je je verzorgt, je lichaam traint en de dingen goed doet, zal het niet van de ene dag op de andere minder gaan. Ouder worden is een traag proces. Als je als voetballer een beetje oplet, kan je doorgaan tot je 40e.’
KLEINE CRISTIANO
Jorge Mendes vloekt binnensmonds en zijn ogen spuwen vuur. Je ziet hem denken: wat komt die bende onverlaten hier doen? Na heel wat gepalaver zijn de journalisten van ESM erin geslaagd om toegelaten te worden in het achterkamertje waar Cristiano met een twintigtal intimi nageniet van zijn trofee. Het beloofde interview is er dan wel niet gekomen, maar Sid Lowe, de journalist van Worldsoccer en The Guardian die in Madrid woont, vindt dat we als compensatie recht hebben op een groepsfoto met het fenomeen.
Vitor Serpa, de Portugese vicevoorzitter van ESM en vriend van Mendes, wordt in de vuurlijn gestuurd. Terwijl hij de situatie uitlegt aan de makelaar, keuvelt Cristiano Ronaldo rustig in een blauwe sofa met een aantal uitverkorenen. Een beetje verderop zit mama Dolores zwijgzaam glimlachend in een al even blauwe fauteuil.
Misschien mijmert ze over hoe ze, een goeie dertig jaar geleden, uiteindelijk besliste om haar vierde kind, een nakomertje, niet te aborteren en hem, ondanks de financiële moeilijkheden, toch te verwelkomen in het gezin. Nochtans had ze van alles geprobeerd om van de foetus af te geraken – tot de gekste methodes, zoals warm bier drinken en dan gaan joggen.
Of misschien denkt ze aan alle moeilijkheden die ze ondertussen overwonnen heeft: borstkanker, de drugs- en drankproblemen van haar oudste zoon Hugo, de dood van haar alcoholverslaafde man Dinis tien jaar geleden,…
Of misschien denkt ze gewoon: wat is die Junior hier naast mij nu weer aan het uitspoken op zijn tablet?
Dat ze streng toeziet op de opvoeding van haar kleinzoon, is geweten. En met resultaat, zo lijkt. De vijfjarige krullenbol vertoonde op geen enkel moment tijdens de ceremonie verwend gedrag. Integendeel, hij zat voorbeeldig op zijn stoeltje en volgde gedwee de instructies van zijn oma. Zijn ontwapenende spontaneïteit bracht haar slechts één keer in verlegenheid, toen hij hardop aan haar vroeg: ‘Oma, hoeveel Gouden Schoenen heeft Messi nu eigenlijk?’
Dat Ronaldo zijn moeder belast heeft met de opvoeding van Junior, zegt veel over het vertrouwen dat hij in haar heeft en over de familiemens die hij is. ‘Toen ik klein was, had ik niets, geen speelgoed en geen cadeaus met de kerst. Ik deelde de kamer met mijn broer en mijn twee zussen, in de andere kamer sliepen mijn ouders. We hadden een klein huis, maar ik klaag niet. Ik ben nu ongelooflijk close met mijn broer en mijn zussen en we vinden het heel leuk om samen te zijn’, zei hij daarover ooit.
Ook al stroomt het geld nu met bakken binnen, Dolores Aveiro is niet vergeten waar ze vandaan komt. Ook Lionel Messi ondervond dat. Op het FIFA-gala van de Gouden Bal in januari 2014, toen CR7 de trofee in ontvangst mocht nemen, benaderde Dolores heel voorzichtig – haast schuw – de nummer 10 van Barcelona. Of hij misschien samen met haar op de foto wou? Een paar seconden lang was Messi van zijn stuk gebracht. Hoorde hij dat goed? Had de moeder van zijn grootste rivaal hem net gevraagd om een foto, als was ze de eerstvolgende fan van de Argentijn? Eens hij van de verrassing bekomen was, stemde hij breed glimlachend toe.
Ook Cristiano doet dat wanneer Mendes hem vraagt om met de journalisten van ESM op de foto te gaan. Zo zie je maar, misschien lijken Messi en Ronaldo toch meer op elkaar dan ze zelf denken…
DOOR STEVE VAN HERPE IN MADRID – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Ouder worden is een traag proces. Als je als voetballer een beetje oplet, kan je doorgaan tot je 40e.’ CRISTIANO RONALDO
Jorge Mendes vloekt binnensmonds en zijn ogen spuwen vuur. Wat komt die bende onverlaten hier doen?
