Na de heenronde staat achter de naam van Jurgen Cavens : 0 doelpunten. “Te weinig”, weet de spits van Germinal Beerschot ook zelf. “Maar ik gaf wel al drie assists, voetbalde twaalf à dertien kansen bijeen en werkte vooral hard voor de ploeg”, verdedigt hij zich. “Slechts weinigen merkten dat op. En dat terwijl mij vroeger wel verweten werd dat ik niet streed op het veld.
“Gelukkig krijg ik voor die inzet wel waardering van bepaalde mensen binnen de club, niet in het minst van de trainer. En van de supporters. Dat sterkt mij om ook in de tweede ronde die arbeid vol te houden. Hopelijk heb ik dan ook een beetje meer geluk aan mijn zijde, want vóór Nieuwjaar hield het doelhout me enkele keren van een treffer.”
Een gebrek aan geluk, is dat de enige uitleg ? “Door mijn inzet mis ik misschien wel wat frisheid voor doel, maar normaal gezien ben ik fysiek sterk genoeg, dat mag geen excuus zijn. Het geluk niet aan mijn zijde, ja, dat is mijn verklaring. Wat anderen daarover verkondigen … Zeggen dat het niet goed was, dat is gemakkelijk. En als je dan slecht speelt en scoort, wordt beweerd dat je goed bezig bent. Dat is bullshit. Het is in de eerste plaats belangrijk dat je uitvoert wat je gevraagd wordt. Dan kan je al half tevreden zijn.
“Voor mij komt het er nu op aan positieve energie aan mezelf te geven, want wat moet je doen ? Jezelf nog meer in de put duwen ? Natuurlijk kan het altijd beter. Maar het is niet zo dat ik nu dien te oordelen dat het dramatisch was. Ik presteerde zeker niet slechter dan andere jongens. Integendeel. En ik voel dat er nog veel vertrouwen is in mij.”
Dat hij de netten vooralsnog niet deed trillen, maakt Cavens naar eigen zeggen niet gefrustreerd. “Ik ben geen twintig jaar meer. En op training heb ik al dagen gekend dat ze er allemaal invlogen, dat iedereen zei : ‘Amai.’ Ik ben er zeker van dat het gaat keren, dit kan niet blijven duren.”
Hoe sneller die ommekeer komt, hoe beter voor Cavens, want met Sanharib Malki Sabah, Vicente Monje en Kevin Roelandts haalde Germinal Beerschot offensieve versterking binnen. “Mij schrikt dat niet af. Integendeel. Het zet mij aan om nog harder te werken”, zegt Cavens, die intussen de mogelijkheid liet schieten om naar Maccabi Tel Aviv te gaan. Hij zag het niet zitten om met zijn zoontje naar Israël te trekken.
Over de samenwerking met François Sterchele is Cavens tevreden. “We zijn zeker complementair en voelen elkaar heel goed aan. Ook naast de grasmat komen we goed overeen, gaan we samen wel eens iets eten of drinken. Zo schep je een band.”
KRISTOF DE RYCK
