Eind mei 2010: Koninklijke Sportkring Beveren wordt weggesaneerd. Januari 2011: Yellow Blue Beveren, de morele erfgenaam van stamnummer 2300, ziet het levenslicht. Maar het wordt/is een strijd van Don Quichot tegen Wase windmolens. Een verhaal van gebroken harten, nieuwe dromen en onvoorwaardelijke clubliefde.

Zaterdag 12 januari, iets voor acht uur. Yellow Blue Beveren ontvangt de buren van FC Bosdam, een wedstrijdje in vierde provinciale E. Ruim 350 (!) supporters zijn naar terrein G aan de Klapperstraat afgezakt, een unicum in het Belgische amateurvoetbal. Het vriest, maar de sfeer is Zuid-Amerikaans uitzinnig en warm. Vuurwerk, Bengaals vuur, de geur van hamburgers – met dank aan traiteur Buikje Vol – het clublied van de zingende kapper, Gilbert De Nockere: Yellow Blue, Yellow Blue, I love you… De grauwe en kille avondlucht wordt gedomineerd door geel en blauw, de kleuren van Koninklijke Sportkring Beveren. De Freethiel, waar sinds de zomer van 2010 alleen nog fusieploeg KV Red Star Waasland-Sportkring Beveren welkom is, geniet nog twee weken van de winterstop. “Hier staan de échte supporters van KSK Beveren”, zegt Kris George, woonachtig in Steenkerke, een deelgemeente van Veurne. “134 kilometer, enkele rit.” Een West-Vlaming die tweewekelijks, al meer dan 25 jaar, naar de Freethiel rijdt. “Op school werd altijd gediscussieerd tussen supporters van Anderlecht en Club Brugge, ik koos – amper zeven jaar oud – voor KSK Beveren. Pas toen ik een auto had, werd ik een vaste bezoeker. Meer zelfs: ik was militair in Duitsland en keerde al op donderdag terug, zodat ik ook nog een training kon bijwonen.” Kris George is vanavond geen uitzondering, supporters uit Ninove, Kortrijk of Gavere zijn ook op post. Kostprijs: 3 euro. Wie een abonnement neemt, 40 euro, wordt een volledig seizoen in een unieke sfeer ondergedompeld.

André Bolsens, de voorzitter, is opgetogen. De Beverse huisarts, een van de stuwende krachten achter Yellow Blue, legt uit waarom hij in januari 2011 de overkoepelende vzw Eskabee 1935 in het leven riep. “Ik heb meer binding met de club dan met de Freethiel, ook al ging ik er meer dan vijftig jaar naar het voetbal kijken. De fusieploeg is mijn club niet meer. Eerst ‘Waasland’ en dan pas ‘Beveren’ in de naam, een ander stamnummer, geel-blauw én rood, een nieuw logo… De ziel is verdwenen.”

Ook daarom heeft een nieuwe vzw een tweeledig doel: (1) bewaren, ondersteunen, activeren en/of verwerven van het erfgoed van voetbalclub KSK Beveren; (2) herwaarderen, activeren en uitdragen van de waarden en idealen rond voetbalclub KSK Beveren. “We willen niet alleen de erfgenaam van KSK Beveren zijn, maar houden ons einddoel – het échte Beveren opnieuw op de kaart zetten – heel goed in de gaten.” Jess Van Vooren, bij Eskabee verantwoordelijk voor de supporterswerking, knikt. “Het zal misschien nog 20 of 25 jaar duren en ons persoonlijk engagement in tijd overstijgen, maar het gaat niet over ons. Wel over een trotse voetbalclub, de 2300, met een mooie geschiedenis.”

Een tocht van de hoop

Die geschiedenis is inderdaad mooi, weet ook Geert Kins, die in 1996 het Waasland voor een nieuw leven in… Toulouse ruilde. Zeven jaar was Kins, toen hij in 1976 met zijn vader naar de Freethiel stapte. Het was de tijd van Freddy Buyl, Jean-Marie Pfaff, Eddy Jaspers, Bert Cluytens, Jean JanssensWorking class heroes die op weg zijn om de Belgische voetbalwereld op zijn grondvesten te laten daveren. “Daar en toen heb ik voor altijd mijn keuze gemaakt.”

In mei 2011, wanneer het doek over het stamnummer 2300 al meer dan een jaar is gevallen, fietst Kins van Beringen, waar de club in 1979 zijn eerste landstitel pakte (“Een magisch moment”), naar Beveren, waar geel-blauw in 1984 voor de tweede keer kampioen werd. Een tocht doordrongen van symboliek. ‘Zijn’ club zou dat jaar haar 75-jarige bestaan vieren, een gedwongen fusie besliste er anders over. De oude Freethielmagazines uit de jaren zeventig en tachtig heeft hij bewaard, maar de echte herinneringen zitten in het hart. De bekerwinst in 1978 en 1983, de twee supercups, de legendarische Europese campagne van 1979… Hij schreef zelfs een gedicht.

Drie generaties vriendschap en gejuich

Drie generaties lief en leed

We staan nu de Freethiel af

Hier rust ons geel-blauw in haar graf

Niets zal ooit nog hetzelfde zijn

Te veel ego’s en vriendjespolitiek

Cynisme en afbraak allerlei

Er valt nu een grootse stilte op de ‘heilige grond’

Een kleine reus is gevallen

Het einde van de rit

SK Beveren

In ons hart blijf je even groot als Real Madrid

Tijdens de tachtig kilometer tussen Beringen en Beveren haalt Kins de wedstrijden, de vedetten, de teleurstellingen en doelpunten moeiteloos voor de geest. Een glimlach. Soms een wrang gevoel. Veel vraagtekens ook. Waarom is zijn traditieclub vermoord? Maar het is tegelijk een fietstocht van de hoop, want hij weet dat in het Waasland aan een nieuw project wordt gewerkt.

Een zuiver Beveren

Flashback naar juni 2010: KSK is niet meer, maar het protest houdt aan. Advocaat Hans Van den Nieuwenhof, die enkele jaren lid was van de Supportersvereniging, en Jess Van Vooren, voorzitter van Yellow Blue Fanatics en de bedenker van de actie Eskabee For Life, gaan op audiëntie bij burgemeester Marc Van De Vijver. Van Vooren: “We wilden met een nieuwe club in vierde provinciale starten en vroegen op welk terrein we konden spelen.” Een dovemansgesprek. “We hadden de indruk dat hij dacht: jullie zullen nog wel bijdraaien…” Dat doen ze niet, maar het is te kort dag om al in augustus te starten. “We hadden meer tijd nodig om steun te zoeken, maar anderzijds konden we niet ontkennen dat de fusieclub het in zijn eerste seizoen heel goed – nipt de promotie gemist – deed.”

In het weekblad Knack fulmineert de burgemeester: “Een ploeg met elf Ivorianen: dat vinden ze wel een zuiver Beveren. Maar een fusieclub met eigen jeugd, die op de Freethiel zal spelen, in geel-blauw en met ‘Beveren’ in de naam: nee, daar gaan ze niet voor supporteren. Komaan zeg, ik heb alle respect voor die oude supporters en hun herinneringen aan de goede oude tijd. Maar van herinneringen kan een mens niet leven.”

Bolsens: “Natuurlijk had de club in 2002 haar ziel aan Jean-Marc Guillou verkocht, maar achteraf is het helemaal doorgeslagen. De jeugd kreeg geen kansen meer, in die mate dat de jeugdopleiding zich afscheurde. Maar uiteindelijk speelden de Ivorianen toch voor KSK Beveren? En in een geel-blauwe trui? Als je dat niet begrijpt, dan mis je toch iets.” Van Vooren: “Het is alsof je mensen uit hun huis zet, er nieuwe mensen met een andere naam in laat wonen en dan zegt dat het dezelfde familie is. Dat is het niet.”

Veiligheidsrisico

De kantine loopt leeg. Bob Stevens, de spits die Beveren tegen Inter in maart 1979 naar de halve finale van de Europabeker voor bekerwinnaars schoot, geeft de aftrap. Van Vooren: “Danny Pfaff, Robert Rogiers, Freddy Van Gremberghe, Carl Massagie, Freddy Buyl en Jean Janssens kwamen in het verleden al met plezier langs.”

Yellow Blue staat momenteel vijfde, Bosdam volgt op de dertiende plaats, maar rood-zwart beschikt met het sportcomplex De Meerminnen over een kunstgrasveld, een ‘gewoon’ veld én een eigen kantine. En dat steekt. Bolsens: “Vorig seizoen voetbalden we zelfs in Nieuwkerken. In ballingschap!” De reden: na een negatief verslag van de lokale politie was spelen op een van de bijveldjes aan de Freethiel geen optie. “Wij tolereren geen hooliganisme. We wisten van bij de start dat we sommige kerels in de gaten moesten houden – het zijn niet allemaal plechtige communicantjes – maar we vonden het onterecht dat we aan bepaalde excessen werden gelinkt.” (De actiegroep Remember 2300 legde na de bekendmaking van de fusie de middenstip van de Freethiel op de drempel van het gemeentehuis, nvdr) Van den Nieuwenhof: “We bestonden nog niet en vormden al een veiligheidsrisico… (lacht) We hadden echt het gevoel dat we door ons gemeentebestuur werden tegengewerkt.”

De weg naar de realisatie van ‘het project’ ligt bezaaid met hindernissen. Van den Nieuwenhof: “De eerste moeilijkheid was onze naam door de voetbalbond goedgekeurd krijgen. ‘Supporterskring Beveren’ – zo konden we ‘SK’ behouden – werd van tafel geveegd. Er mocht geen enkele link naar onze oude club zijn, ook al omdat de damesploeg in derde nationale nog steeds onder de clubnaam en het stamnummer 2300 speelt… Om diezelfde reden werden ook ‘Eskabee’ en ‘Beveren’ geweigerd, ‘Yellow Blue Beveren’ werd uiteindelijk wél aangenomen.”

En er volgt nog goed nieuws. In Sint-Niklaas, dat Red Star naar Beveren zag verhuizen, is de nieuwe club wél welkom. “Voor een proefperiode van drie maanden en pas nadat we een veiligheidsplan konden voorleggen. (lacht) In vierde provinciale, hé… Maar we hadden tenminste een terrein, al was het heel vreemd om na meer dan twintig seizoenen je gemeente te moeten buitenrijden om naar het voetbal te gaan kijken. Maar kom, dat is uiteindelijk opgelost.”

Eskabee wil meer. Het sportcomplex en de kantine met Bosdam delen is een optie, maar Yellow Blue heeft de indruk dat politici de twee amateurclubs in de richting van een fusie willen duwen. Onbespreekbaar, luidt het. “Dat we geen inkomsten uit de kantine hebben, heeft gevolgen voor onze sportieve prestaties. We kregen als compensatie wel een subsidie van 6000 euro, maar dat bedrag kunnen we op twee thuiswedstrijden verdienen. En omdat we van de gemeente geen jeugdploegen in competitie mogen brengen, zijn we verplicht om spelers elders te rekruteren. Twee grote problemen die we tegen volgend seizoen opgelost willen zien, desnoods gaan we opnieuw een seizoen in exile. Maar daar beslissen onze supporters over.” Want: Yellow Blue is de eerste Belgische club die supporters mee laat besturen. Van den Nieuwenhof: “We werken samen met Supporters Direct, een project van de Europese Commissie dat het principe one fan, one vote hanteert.”

Concreet: elk vzw-lid dat de jaarlijkse bijdrage van 25 euro betaalt, heeft inspraak. Van Vooren: “Je kunt de leden niet over alles laten meebeslissen, want dat is onwerkbaar en uiteindelijk moeten de veertien bestuursleden in bepaalde zaken – zoals het ontslag van een trainer – zélf hun verantwoordelijkheid nemen. Maar als er ingrijpende beslissingen over structuur of visie moeten worden genomen, dan betrekken we daar alle leden bij. We proberen om de twee maanden samen te komen, al verloopt de besluitvorming daardoor iets trager.” De voorzitter geeft een voorbeeld: “Vorig seizoen betaalden we alle spelers evenveel, terwijl we de voorbije maanden stemmen opvingen dat het misschien goed zou zijn om spelers die het verschil kunnen maken, iets beter te vergoeden. Dat voorstel werd besproken én goedgekeurd, zodat we vanaf volgend seizoen wellicht enkele spelers iets meer zullen betalen. Maar ook zulke zaken zijn elk jaar opnieuw bespreekbaar.”

Op zoek naar succes

Er wordt aardig en bits gevoetbald. Wanneer de bezoekers na amper tien minuten op voorsprong komen, blijven de thuissupporters zingen. Onverstoorbaar, negentig minuten lang, duwen ze de oude SKB-klassiekers uit hun kelen. Clubliefde.

Hands!”, roept secretaris Hans Van den Nieuwenhof, de scheidsrechter fluit, Alexander Vereecken stelt vanop de stip gelijk. Wanneer een bezoeker wordt uitgesloten, is het bij een securitymedewerker tijd voor een vleugje Wase humor. Door de walkietalkie, tot zijn collega: “Kun je de deur van de bezoekende kleedmaker openmaken?” Maar Bosdam verrast: Michel Van Dosselaer scoort zijn tweede van de avond. 1-2, ruststand. Party Rock Anthem knalt door de luidsprekers.

Party rock is in the house tonight

Everybody just have a good time

And we gonna make you lose your mind

Everybody just have a good time

Op naar de kantine. De ‘gewone’ gesprekken. Over een straat die net werd geasfalteerd. Over een spectaculaire vermageringskuur: “Twintig kilogram! Maar geen bier meer, hé. Wijn mag wel nog.” Over drie inspuitingen en de pijn in de nek die is verdwenen. En over voetbal. De ploeg speelt veel beter dan vorig seizoen, klinkt het aan de bestuurstafel. Logisch, zegt Van den Nieuwenhof. “In de aanloop naar ons eerste seizoen organiseerden we in maart en april 2011 een drietal testwedstrijden, waarna onze toenmalige trainer – Wim Hofkens – een eerste selectie maakte. Maar door de perikelen rond de naam en het terrein had een aantal spelers al bij andere clubs getekend en moesten we in amper twintig dagen een kern samenstellen. Te weinig.” Dat bleek in de competitie, Yellow Blue Beveren werd anoniem elfde. Van Vooren: “We hadden vrij snel een visie en structuur, maar we voelen dat we ook sportief iets moeten neerzetten. Vorig seizoen zat er heel veel volk in de tribune, maar de belangstelling kalfde toch wat af en die trend zet zich dit seizoen door.” Bolsens: “Ons project spreekt de lokale bevolking sterk aan – we horen geregeld dat we goed bezig zijn – maar we hebben een eerste succesje nodig.”

De club boekte onlangs wel een meevaller op een ander vlak: spelers en sympathisanten verkochten 601 vlaaien! Van Vooren: “De opbrengst – 900 euro – werd over twee Beverse scholen verdeeld, omdat we ook een maatschappelijke rol hebben. Er vloeit zo veel geld van de gemeenschap naar het voetbal, dat zelfs amateurclubs iets moeten terugdoen.”

Tweede helft. Hand in hand, kameraden. Hand in hand, voor Eskabee… Er ontspint zich een onwaarschijnlijk scenario. Yellow Blue beukt, maar de rood-zwarte verdediging kraakt pas in de laatste tien minuten. Robby Van De Voorde is op weg om, 34 jaar na Bob Stevens, de held van de avond te worden. 79′: 2-2, 89′: 3-2. De plastieken bekertjes vliegen door de vrieslucht, iedereen is door het dolle heen. Een oudere supporter belt naar huis en schreeuwt: “3-2! 3-2! De Robby! De Robby!” Maar zijn stem stokt. “Verdomme… 3-3, echt waar. Allei zeg.” Einde. Groot tumult. Thuissupporters reageren op provocaties, Jess Van Vooren en de voorzitter rennen naar de middencirkel. “Rustig, rustig.” Juist, geen plechtige communicantjes.

De rust is teruggekeerd. Tijd om naar huis te gaan. Naar Steenkerke, Gavere, Ninove of ergens in het Waasland, KSK-biotoop… De voorzitter mijmert. “KSK Beveren was een mooi verhaal. Een kerngemeente van amper 15.000 inwoners, soms 17.000 supporters op de Freethiel. (stilte) We waren tot ver buiten de gemeente een begrip, mijnheer. Dat mag nooit verloren gaan.” Van Vooren: “En we moesten wel opnieuw beginnen, want Yaya Touré heeft ooit gezegd dat hij zijn carrière bij KSK Beveren wilde afsluiten. Dus…”

door chris tetaert – beelden: jelle vermeersch

“Het is alsof je mensen uit hun huis zet, er nieuwe mensen met een andere naam in laat wonen en dan zegt dat het dezelfde familie is. Dat is het toch niet?” Jess Van Vooren

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content