Christophe Beghin, Sam Rotsaert, Gerrit Major en Bob Menama zijn de exponenten van de doorgedreven jeugdopleiding van Oostende.

Sinds de oprichting van Ajax Oostende zo’n zeven jaar geleden – het voorzetsel verwijst wel degelijk naar het befaamde opleidingsmodel van de Nederlandse voetbalclub -, braken met de regelmaat van een klok Belgische talenten door. De voorbeelden zijn legio : Matthias Desaever, Doum Lauwers, Tomas Vanden Spiegel, Piet Debel, Julien Defossé, Jochen Ceyssens en nog anderen. Allen werden zij gevormd in Oostende onder de vleugels van nationaal jeugdcoach Frans De Boeck. Maar niet allemaal zwermen zij uit naar het buitenland of een minder gereputeerde ploeg. Gerrit Major, Christophe Beghin, Bob Menama en Sam Rotsaert vormen nu zelfs de ruggengraat van de landskampioen. Ze zijn de anciens van de ploeg én de enige Belgen in de kern.

Hoe lang zitten jullie nu al bij Telindus Oostende ?

Bob Menama : Ik ben bezig aan mijn vierde jaar.

Sam Rotsaert : Vorig jaar ben ik één jaar naar de VS geweest en heb ik ook even in tweede klasse bij Damme gespeeld. Maar alles bij elkaar is dit mijn vijfde seizoen.

Christophe Beghin : Nog maar mijn tweede seizoen. Ik heb één jaar Ajaxopleiding gehad en vorig jaar ben ik voor één jaar naar Aalst verhuisd. Dat heeft alles te maken met de late leeftijd waarop ik begonnen ben. Tot mijn vijftien jaar speelde ik voetbal. Toen raadden enkele vrienden mij aan om met mijn lengte te gaan basketten. Van dan af ging het heel snel.

Gerrit Major : Pwoèh… Ik heb altijd voor Oostende gespeeld. Ik denk zo’n tien jaar nu.

Voel je dat jullie een betere opleiding gekregen hebben ?

Menama : Tuurlijk. De omkadering is veel beter. Als jonge speler vind je hier alles. De sportzaal is altijd beschikbaar, je kan fitnessen wanneer je wil… In Brussel, waar ik vandaan kom, heb je die mogelijkheden niet.

Major: Al van bij de jeugd wordt er elke dag intensief getraind.

Waarom kozen jullie voor Ajax Oostende ?

Beghin : Simpelweg omdat er niets anders is. Zeg mij waar ze ook zo’n opleiding aanbieden ? Alleen in Antwerpen heb je een gelijkaardig initiatief.

Major : Als je het als jonge speler ver wil schoppen, is Ajax Oostende de beste keuze. Zij bieden een perfect trainingsschema aan. ’s Morgens voor de school begint, staat er een shottraining geprogrammeerd en na de lessen volgt er nog een training. Je bent 24 op 24 uur bezig met basketbal; in andere clubs heeft de jeugd slechts twee of drie trainingen per week.

Rotsaert : Ook het fysieke deel wordt bij ons meer verzorgd.

Beghin : Voor elk aspect van het basketbal bestaat een speciaal ontworpen trainingsschema. Voor een jonge speler is het verwerven van die basics essentieel.

Menama : Bovendien ben je hier omringd met de beste jeugdspelers uit België. Dat haalt je eigen niveau omhoog.

Eén van de basisregels van de Ajaxopleiding luidt : ‘Stay in School’. Wordt er echt zoveel aandacht besteed aan de studies of is het slechts een mooie slogan ?

Menama : Euh, dat zou ik niet weten… ( algemene hilariteit).

Beghin : In mijn geval of dat van Bob liggen de zaken anders dan voor Sam en Gerrit. Wij zijn Franstalig en de lessen zijn uitsluitend in het Nederlands. De taal vormt dus een grote handicap.

Menama : Het is zeer moeilijk. Het schoolsysteem in Vlaanderen verschilt van het Waalse en ook de mentaliteit is anders. En met al die trainingen erbij ben je dikwijls te moe om nog aan je studies te denken.

Rotsaert : Het is iets dat ieder voor zich moet uitmaken, vind ik. Als je naar Ajax Oostende komt, kom je in de eerste plaats om te basketten, niet om te studeren.

Hebben jullie iets in handen, buiten het basketbal ?

Beghin en Menama (in koor) : Nee, wij maakten de middelbare school niet af.

Rotsaert : Ik heb alleen mijn diploma van het secundair onderwijs. Gerrit is het studentje onder ons, hij volgt nu boekhouden en informatica aan de hogeschool. Ik denk dat hij dat vooral voor de vrouwtjes doet ( lacht).

Sam, jij koos voor een buitenlands avontuur. Je speelde één jaar voor een Amerikaanse collegeploeg. Zou je het andere jongens aanraden ?

Rotsaert : Het was een jongensdroom. Als je die beelden op televisie ziet, dan wil je dat toch ook meegemaakt hebben. Ik heb weinig mogen meespelen, maar vond het toch een leerrijk jaar. Het spel wordt er anders gespeeld en ook mentaal word je er gehard.

Menama : Ik denk dat we allemaal wel zo’n aanbiedingen hebben gekregen. Ik wou gaan, maar mijn pleeggezin dacht daar anders over.

Beghin : Op het moment dat ik zo’n mogelijkheid kreeg, stond ik dicht bij een plaats in de eerste ploeg. Dan zou het dom zijn om voor een college-avontuur te kiezen. Bij Oostende leer je omgaan met druk. Het kan zijn dat je gemiddeld twintig punten maakt bij een mindere ploeg, maar kan je dat ook bij een topploeg ?

Jij bent nadien wel een jaar naar Aalst verhuisd.

Beghin : Ja, omdat ik samen met Gerrit als enige overbleef van onze succesploeg bij de nationale jeugd. Ook Pepinster deed een aanbieding, maar Oostende regelde iets met Aalst. En ook : als jonge gast kan je alleen maar bijleren door zoveel mogelijk te spelen. Wie niet speelt, maakt geen progressie. Het probleem is dat ze ons niet toestaan fouten te begaan.

Menama : Ja, trainers hebben het steeds over jeugdzonden, maar zeg mij : welke speler maakt geen fouten ?

Beghin : We blijven altijd jongeren, snap je. Als we iets missen, dan zegt iedereen : ach, ze zijn nog jong. Op den duur heb je geen vertrouwen meer en durf je geen verantwoordelijkheid op te nemen. Op zich begrijp ik wel dat wij minder speeltijd zouden krijgen, alleen vind ik dat we in die weinige speelminuten de kans moeten hebben om ons potentieel te laten zien.

Op welk niveau staat de jeugd van Ajax Oostende ?

Menama : Op een hoog niveau.

Beghin : Internationale top.

Menama : We namen geregeld deel aan internationale jeugdtoernooien en haalden bijna altijd de finale. Vaak wonnen we die zelfs.

Major : Onze ploeg bestond toen uit Julien Defossé, die nu bij Charleroi speelt, Jochen Ceyssens, nu bij Bree, Anthony Denoyel, nu Wevelgem, en wij vier. Een stevig ploegje. Het is in die Europese toernooien dat je pas echt je waarde leert kennen. Ik denk toch dat Ajax Oostende een goede reputatie geniet in het buitenland.

Rotsaert : In eigen land hadden we, op Antwerpen na, geen tegenstand. Als je elke wedstrijd wint met zestig punten verschil, dan leer je niets. Tegen Antwerpen, ja, dan hadden we tenminste het gevoel een match gespeeld te hebben. Maar daarbuiten… met twee trainingen per week… dat stelt niet voor, hé. In de VS leeft het basketbal veel meer. Vraag er aan eender wie op straat om de basketreglementen uit te leggen en doe het dan hier, dan weet je het wel. Ginder krijgen zelfs de jongsten al vijf à zes maal per week basketbal. De concurrentie is er veel groter en meer concurrentie betekent automatisch dat je zelf ook meer bijleert.

Major : Voor we aan een wedstrijd begonnen, waren we al zeker van de winst. Dan is het moeilijk om je te motiveren. Gelukkig waren er op woensdag nog die oefenduels tegen tweede- of derdeklassers.

Beghin : Met onze ploeg hadden we zeker geen mal figuur geslagen in tweede klasse. We verloren zelden in die oefenpotjes.

Is dat geen idee ? Jeugdploegen in tweede klasse ?

Major : Ik vind van wel. Nu is er een gat. Als jonge gast moet je meteen de stap van de junioren naar de eerste ploeg zetten en dat verschil is veel te groot. Er is geen overgangsfase.

Rotsaert : In Frankrijk hebben ze een beloftencompetitie voor jongens tot 23 jaar.

Major : Het probleem in België is ook dat, als je dan beslist om naar een tweedeklasser te gaan om meer speelminuten te krijgen, je weer terugvalt op die twee trainingen per week. Zo verlies je na een paar maanden verlies ook een pak basisconditie en ritme.

Hoe verloopt de integratie bij Telindus Oostende ?

Menama : In de spelersgroep werden we meteen geaccepteerd. Wij zijn gewoon één van hen. Maar voor het bestuur blijven wij “de jongeren”. Dat voel je. Je moet ook wel een onderscheid maken tussen Sam en mij enerzijds en Gerrit en Christophe anderzijds. Zij zijn toch min of meer basisspelers.

Beghin : De aanpassing verloopt goed, maar globaal genomen worden jeugdige talenten in België vaak over het hoofd gezien. Liever geven ze een buitenlander een kans dan een jonge Belg. Vooral Sam en Bob zitten in dat geval. Op hun positie spelen Andrius, Teo en Ralph. In de groep voel je dat Gerrit en ik minder als beloften worden beschouwd.

Menama : Het is behoorlijk frustrerend. Op training merk je dat je het even goed kan als zij, en tijdens de wedstrijd moet je dan constateren dat ze veel meer tijd krijgen omdat zij zogezegd meer ervaring hebben.

Beghin : Op training worden wij vier samen geplaatst als er een wedstrijdje gespeeld moet worden. Meestal blijkt dan dat we het de andere vijf knap lastig kunnen maken.

Menama : Als je de mensen bezig hoort, krijg je de indruk dat mijn rechtstreekse concurrenten perfect zijn, NBA-vedetten bijna. Punt is dat wanneer zij een fout een maken, zij op het veld blijven staan, terwijl wij meteen worden vervangen.

Tijdens de voorbereiding kregen jullie nochtans genoeg speelminuten. Oostende speelde toen zijn beste wedstrijden, hoor je nu.

Rotsaert : Tja, de voorbereiding… Ik denk dat ik voldoende bewezen heb dat ik het niveau aankan. Maar dan begint de competitie en plots krijg ik in plaats van vijfentwintig minuten per match niet eens één minuut meer. Dat was slikken, hoor.

Menama : In feite staat de basisvijf al van voor het seizoen vast.

Beghin : Ook niet vergeten dat we in die periode drie belangrijke pionnen misten.

Menama : Ik heb gehoord dat al voor de competitiestart van hogerhand beslist wordt hoeveel minuten elke speler krijgt, wie topschutter moet worden, wie tweede topschutter,… Daar kan je niets tegen beginnen. De voorbereiding dient alleen om iedereen tevreden te houden, zodat we tijdens het seizoen voor niet te veel last zorgen.

Rotsaert : Voor ik hier tekende, hebben ze me veel beloofd. Tijdens de voorbereiding mocht ik alleen maar spelen omdat er veel blessures waren.

Hebben jullie al veel leeftijdsgenoten zien mislukken ?

Rotsaert : Toch wel. Als Ajax Oostende je komt halen, betekent het dat je talent hebt. Maar met talent alleen kom je er niet, je moet er elke dag voor werken. Het is niet omdat je bij Oostende speelt, dat je er al staat.

Major : Je krijgt hier een kans, maar je moet ze zelf grijpen. Elke ochtend shottraining op het programma om 6u30 : dat is hard, hoor.

Beghin : Héél hard !

Major : Maar die motivatie moet uit jezelf komen.

Rotsaert : Om het te maken, moet je altijd iets meer willen doen dan een ander. Als de rest vijf maal per week traint, ga jij zeven maal trainen. Zo werkt het.

Menama : Sam en ik liepen bij de junioren om zes uur ’s ochtends samen naar school.

Leeft bij jullie niet het gevoel dat je een stuk van je jeugd gemist hebt ?

Menama : Er zijn zeker dingen die je moet laten. Je kan niet lang wegblijven met je vrienden, geen alcohol drinken…

Beghin : Maar wij amuseerden ons ook. Bob, Sam en ikzelf zaten op internaat hier in Oostende, samen met nog heel wat andere Ajax Oostendeproducten. Dat was ook gezellig, hoor.

Major : Het is een keuze die je zelf al vroeg maakt. Wie topsporter wil worden, weet op voorhand dat er zaken zijn die hij zal missen.

Rotsaert : Basketbal is mijn leven, dus ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets aan het missen was.

Beghin : Wel een feit is dat wij sneller volwassen werden dan onze leeftijdsgenoten.

Menama : Je kan het ook anders bekijken : wij kunnen met onze hobby geld verdienen, terwijl anderen van onze leeftijd nu op zoek moeten naar een job.

Hoe lang lopen jullie contracten nog ?

Major : Het mijne nog twee jaar.

Rotsaert : Eén jaar.

Beghin : Het mijne ook.

Menama : Nog lang, ik zit in een gevangenis.

door Matthias Stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content