De reactie van Aimé Anthuenis, dat zijn spelers in de wedstrijd tegen Frankrijk te braaf waren in de duels, is wellicht terecht. Sinds ik voor Canal + de Engelse competitie volg, verbaast het me hoe hard er daar wordt gespeeld. De scheidsrechters laten veel toe en grijpen pas in als er op een extreme manier wordt getackeld. Het is dan ook geen toeval dat verscheidene Franse internationals in Engeland voetballen. Komt daarbij dat de wedstrijd tussen België en Frankrijk ook nog door een Brit werd geleid. Maar als onze voetballers niet hard genoeg zijn, ligt dat natuurlijk niet alleen aan hen, maar ook aan de scheidsrechters. In België wordt er bij ieder fel duel meteen gefloten. Je zou er op zijn minst eens moeten over nadenken of arbiters niet meer moeten toelaten in zulke situaties.
De oorzaak van de 0-2-nederlaag is natuurlijk niet alleen daar te zoeken. Volgens Marc Wilmots is het lang geleden dat de nationale ploeg zoveel kwaliteit had. Ik ben het daar absoluut niet mee eens. Ik vind dat deze ploeg in de eerste plaats een breekijzer mankeert. Hoewel het verdedigend niet perfect liep tegen Frankrijk en er bij de doelpunten positionele fouten werden gemaakt, zit het daar nog redelijk goed in mekaar. Ik verwacht in de toekomst erg veel van het duo Simons-Kompany. Ook het middenveld oogt evenwichtig, al vind ik dat Mbo Mpenza met zijn explosiviteit veel meer een spits is dan iemand voor de rechterkant. De vraag is alleen : wie moet je dan rechts neerzetten ? Maar wat deze ploeg in tegenstelling met vroeger vooral níet heeft, is een breekijzer : iemand die vanuit het middenveld dingen kan forceren, die over de spitsen heen in de ruimtes duikt. Zoals Jan Ceulemans dat destijds deed, of zoals Marc Wilmots dat kon.
En waarom is zo’n speler belangrijk ? Omdat we tegen topploegen vooraan veel te licht wegen. Wesley Sonck en Thomas Buffel kwamen er tegen die grote en atletische Franse verdedigers niet aan te pas. Als je dan ook nog eens te weinig spelers hebt die vanuit het middenveld iets kunnen belopen, dan heb je natuurlijk een probleem. Walter Baseggio is een uitstekende voetballer die de bal vraagt en dan zijn voorzetten stuurt. Alleen moet je dan achter diepgaande spitsen spelen. Maar wat zag je tegen Frankrijk ? Sonck en Buffel zochten nauwelijks die diepte, op de duur hadden we geen speerpunt meer. Dan wordt het rendement van Baseggio meteen gehalveerd en kan je misschien beter een andere speler op zijn plaats zetten.
We hebben ook kunnen zien hoe belangrijk Bart Goor blijft voor deze ploeg. Niet omdat Peter Van der Heyden op links te licht weegt, maar vooral omdat hij de enige middenvelder is met loopvermogen en infiltratiekracht. Nu schoten we ook daar tekort. En dan mag je het tegen een ploeg als Frankrijk helemaal vergeten.
Hein Vanhaezebrouck
