Woensdag 22/02

In de wonderlijke rubriek ‘Doorgevraagd’ antwoordde Tony Sergeant op de onontkoombare vraag of hij koningsgezind was : ‘Nee. Helemaal niet.’ Vroeger werd een sergeant die zou hebben verklaard dat hij niet koningsgezind was, helemáál niet zelfs, wegens subordinatie voor de krijgsraad gesleept. Nu, in de bandeloze eerste jaren van het nieuwe millennium, reageert niemand. Staat men stom dat in een dergelijk klimaat een Chinees gedijt ?

Donderdag 23/02

‘Roeselare, hartje West-Vlaanderen, is een echte commerçantenstad. Wie er als buitenstaander doorheen wandelt, krijgt de indruk dat een grote meerderheid er aan de kost komt door dingen te verkopen. Het fraaie centrum is één grote winkelstraat. Ondernemen zit de Roeselarenaar duidelijk in het bloed.’

Wij waren onze eigen wonderlijke rubriek ‘Over eieren lopen’ een beetje uit het oog verloren, maar in de vorige S/VM was het weer zo ver. Een reportage over Roeselare, elke reporter die bij de Roularta Media Group aan de slag gaat, wordt op een dag voor de test geplaatst. Vorige week had Jef Van Baelen het aan zijn been.

Vroeger, in de beginjaren van dit blad, werd de Chinese vrijwilliger per lottrekking aangewezen. We hadden daarvoor een echte Roularta-pet, door wijlen Jef Anthierens gestolen bij een bedrijfsbezoek in Roeselare. Een bedrijfsbezoek is veel gezegd : we waren voor dringend overleg naar de hoofdzetel van onze uitgeverij gesommeerd, meer zullen we daarover niet vertellen.

Jef had in het kantoortje van de portier tot zijn verbazing twee exemplaren aangetroffen van wat men vroeger ‘een kepie’ noemde. Met daarop in gulden letters : ‘Roularta’. Na ons vertrek hing er nog één. Als er een reportage moest worden gemaakt waarin Roeselare rechtstreeks of zijdelings betrokken was, werden de namen van alle redacteurs in die pet gegooid, en een onschuldige hand in café ‘Au bon accueil’ trok de ongelukkige eruit.

Vijfentwintig jaar geleden gingen die artikels vooral over de volleybalclub. Ooit heeft een van de drukkers op eigen initiatief een tendentieuze paragraaf uit zo een volleybalreportage van Rik Van Cauwelaert geschrapt. Toen wij daarover ons beklag gingen maken bij onze grote baas Rik De Nolf, antwoordde die : ‘Die mens meent het goed met zijn club. Neem er een voorbeeld aan.’

Guido Van Liefferinge moet deze kwalijke episode uit de geschiedenis van de onafhankelijke pers vergeten zijn, anders had hij niet nagelaten om ze op te nemen in zijn boek ‘Glamour en Glitter’.

Vrijdag 24/02

Jef Van Baelen heeft dat overigens knap gedaan, de meest recente in een lange reeks reportages over het sympathieke provinciestadje. Een goede vondst was zeker om de nadruk te leggen op het feit dat de roots van SV Roeselare meer bij het katholieke KSK liggen dan bij het socialistische Club. Met dat laatste maakte Jef korte metten : ‘De club van de havenarbeiders, die gelegen was in de destijds toepasselijk genaamde wijk Krottegem.’

Havenarbeiders. Nooit geweten dat er in Roeselare een haven was. Wat stroomt er door Roeselare, buiten de Sint-Amandsbeek ? De Omloop Mandel-Leie-Schelde kwam vroeger door de stad, dus wij gokken op de Mandel. Maar is daar scheepvaart op ? Wat is de diepgang ? Kunnen containerschepen of olietankers er aanmeren ? En waar liggen de dokken ?

Wij lezen verder. ‘KSK had in feite Club opgeslokt, zo werd gefluisterd onder het belfort.’ Belfort ? Is er in Roeselare een belfort ? Schoenen Brigitte, ja, maar een belfort ? Wij beginnen ons af te vragen of die Jef niet verkeerdelijk in Brugge is terechtgekomen. Dat zou kunnen verklaren waarom er volgens zijn artikel in Roeselare veel Japanse toeristen rondlopen, die zich graag in fiakkers door de stad laten voeren, vanop bootjes op de stadskanalen de oude huizen fotograferen en veel geld neertellen om bij de plaatselijke kantklosters een stukje authentieke Roeselaarse kant te kopen. Dat van het opslokken door de katholieken van het te volkse Club, uit de wijk Krottegem, is hem waarschijnlijk ingeblazen door een Cercle-supporter.

Hoe dan ook, Jef moet zich geen zorgen meer maken. Zijn toekomst in ons bedrijf is verzekerd.

Koen Meulenaere