Met elk vijf doelpunten tijdens de kwalificaties voor dit EK lijken Eden Hazard en Kevin De Bruyne perfect in evenwicht. De realiteit is evenwel anders. Lang heeft Hazard geleden onder de dominantie in het spel van King Kevin, wiens steeds groter wordende aandeel in het spel ten koste ging van dat van zijn ploegmaat.

In theorie kunnen ze allebei de snelheid in het spel opkrikken: de ene door zijn dribbels en zijn bewegingen, de andere door de verticaliteit van zijn passes. Op papier zijn ze complementair, in de praktijk gaat dat moeilijker. De Bruyne verlegt zijn acties meestal naar rechts en neemt de diepe spits mee in die beweging. Tegen Italië startten ze beiden op de flank (en in de slotfase samen centraal) en was het voor beiden zoeken. De ene herstelde zich in de match, de andere niet. Een duo dat geen duo is. ‘Werkt men op training wel aan automatismen tussen die twee?’, vroeg Marc Degryse zich nog af.

Hazard geeft misschien soms de indruk dat niks hem raakt, maar hij weet beslist wat hij wil. Toen Marc Wilmots het overnam als bondscoach, in mei 2012, besefte die snel dat hij Hazard beter aan zijn kant kreeg. Een jaar eerder, op 3 juni 2011, was het vooral Wilmots, nog meer dan zijn baas Georges Leekens, die na de burgergate vond dat Hazard, toen twintig jaar, op zijn plaats moest worden gezet en een voorbeeldsanctie verdiende.

De tijden zijn veranderd. Wilmots heeft de knop omgedraaid. Zelfs toen Hazard hem indirect wat tackelde toen hij twee jaar geleden sprak over tactische lacunes, nadat Wilmots hem tijdens de kwartfinale tegen Argentinië naar de kant haalde, deed de bondscoach er alles aan om het begin van een polemiek in de kiem te smoren.

Nu viel op: toen wat werd geklaagd over het feit dat Hazard misschien toch wat weinig mee verdedigde, was Wilmots direct één van de advocaten van zijn aanvoerder. ‘Ik vraag Eden dat hij via zijn positiespel mee verdedigt, maar hij moet in de eerste plaats offensief denken.’

Terwijl het spel zich in de voorbije matchen voornamelijk aan de kant van De Bruyne afspeelde, ging veel aandacht, door het aanvoerderschap en zijn uitstraling, uit naar Hazard. Ook daar merk je een verschil. Hazard voor de pers, dat is: ontspannen, wat grapjes in een hoekje, een glimlach. De Bruyne voor de pers, dat is: gereserveerd, wat gesloten, soms wat nijdig.

Maar waar ze elkaar raken, dat is nu, in money time. De Bruyne, die afgelopen maandag een van zijn mindere interlands speelde, lijkt de eeuwig ontevredene, terwijl Hazard een reputatie van je-m’en-foutiste met zich meedroeg. Toch was er nooit sprake van een clash tussen ego’s. ‘Naast het veld verstaan we elkaar zeer goed, maar erop kan het beter. Dat is juist’, zegt Hazard. ‘Hij loopt naar links, dan weer naar rechts, dan weer opnieuw naar links, en dan weer naar rechts.’ Het lijkt allemaal een beetje kladwerk, en daar hebben we afgelopen maandag weer eens het bewijs van gehad.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content