Al vanaf de loting was de Champions Leaguewedstrijd tussen Real Madrid en Manchester City er eentje om naar uit te kijken. Zeker ook omdat we de twee koningen van het Belgische voetbal aan het werk zouden zien: Eden Hazard en Kevin De Bruyne.
Helaas liep Hazard in de aanloop naar dat duel tegen Levante een barstje in de enkel op en zagen we vorige week in Bernabéu alleen De Bruyne in actie. Ook geen straf, overigens. De middenvelder van City laat het voetbal zo simpel ogen dat het pure magie wordt. De achteloosheid waarmee hij de ballen plaatst waar hij wil en de diepe passes die lijnen blootleggen die tot dan onzichtbaar waren… Wanneer De Bruyne het spel dicteert wordt voetbal ineens een kunstvorm.
Er zijn maar weinig spelers die dat gevoel oproepen. Hazard heeft dat natuurlijk ook in zich, zij het op een andere manier. Hij heeft zijn actie en dribbels als kunstvorm; ook Hazard is pure klasse. En toch… Juist de manier waarop De Bruyne voetbal zo makkelijk laat ogen, raakt iets aan dat niet te bevatten is. Het is zo simpel dat het onnavolgbaar wordt.
