Het was een goeie week voor de Rode Duivels in Frankrijk, met zeges tegen Zweden en Hongarije en verrassende ontwikkelingen in de andere groepen. Volgende tegenstander op weg naar een mogelijke finale in Parijs (en een halve in Lyon): Wales.

Zondagavond, zo rond half twaalf. Een voor een zoeken de Belgen de bus op, die hen naar de luchthaven moet brengen. Daar wacht het vliegtuig richting Bordeaux. Amper 250 km verder, maar de UEFA wil dat er wordt gevlogen. Jason Denayer geniet nog even na van de demonstratie van Eden Hazard (25). Denayer, die gisteren/dinsdag 21 werd: ‘Ik had soms de indruk dat ik op de bank op de Playstation aan het spelen was. Zoals hij de bal neemt, versnelt, dribbelt, schiet, voorzet, anderen betrekt… In het spel van Hazard zat vandaag alles. Wereldklasse. Met druk of met goeie trainingen heeft dat niks te maken. Als Eden het verschil wil maken, doet hij dat. En als hij in die toestand raakt, is hij een van de beste spelers van de wereld. Ik heb al gevoetbald tegen jongens van zijn niveau, tegen Cristiano Ronaldo onder meer, maar zo sterk als Eden was die niet. En wat me nog het meest frappeert: Eden is niet opgegroeid in Brussel, in de quartiers waar hij op de pleintjes zijn techniek kon perfectioneren. Bij hem is het gewoon talent. Genie. Dat valt niet uit te leggen.’

Brussel was het inderdaad niet, wel het rustige ‘s-Gravenbrakel, Henegouwen, waar ze allemaal al heel snel onder de indruk raakten van zijn talent. En waar vader Thierry alle geïnteresseerde clubs wandelen stuurde, omdat er toen niemand een degelijk project dat voetbal en studie kon combineren, wist voor te leggen. Behalve Lille, waar Hazard in een Spartaanse omgeving terechtkwam. Voetbal, studie, internaat en amper contact met de buitenwereld, alles in de afgesloten bubbel van een schitterend complex vlakbij de Frans-Belgische grens. Waar Hazard de taal van de blacks leerde en zijn speels karakter niet kwijtraakte. De afwezigheid van een familie tijdens zijn puberjaren compenseerde hij door zich snel te settelen met een meisje uit zijn buurt. Op zijn 25e heeft hij al drie kinderen. Als broer Thorgan – minder getalenteerd – dezelfde weg kiest, komt hij wel bij Lens terecht. Onder meer omdat Thierry hem in Lille niet wil confronteren met de altijd mank lopende vergelijking, maar ook omdat Lens zijn voetballers naar een gewone school laat gaan en ze contact houden met de buitenwereld.

Een branleur noemde iemand van L’Equipe die Lille coverde, Hazard. Letterlijk: iemand die een deel van zijn tijd nutteloos doorbrengt. Dat is het beeld dat de Fransen (en veel Belgen) lang van Hazard hadden: getalenteerd, maar niet altijd alles gebruikend. Wel met een ontwapenende eerlijkheid, die hij altijd wist te behouden. Nu nog. Een vriendelijke groet, een glimlach, … Toen België-Tunesië twee jaar geleden werd onderbroken door een hagelbui, stapte hij op Georges Leekens, toen Tunesisch bondscoach af, en vroeg hij ‘of die geen zin had in een hamburger…’ Terwijl alle Belgische voetballers uit de Premier League journalisten van over het Kanaal in hun taal antwoorden, houdt Hazard het bij Frans. Maar als de vertaler van dienst één zinnetje vergeet, wijst hij hem direct terecht. Om hem ’s anderdaags op training te omarmen met: ‘ça va, mon traducteur?’

‘Plezier is zijn motor’, getuigt zijn pa, die hem vroeger uren bezig zag om bewegingen van Ronaldinho te leren. En dat plezier lijkt hij hier, op zijn tweede groot toernooi, te hebben gevonden. Wilmots maakte hem aanvoerder, en vergrootte zijn betrokkenheid. Weg is de kritiek op te weinig verdedigend werk, op te weinig samenspel met Kevin De Bruyne, op de tactische ongehoorzaamheid tegen Noorwegen, die even de aanloop naar Italië vertroebelde. Coach en spelers zijn hier naar elkaar toegegroeid, vanuit het besef dat de ontwikkelingen van dit toernooi – met alle grote ploegen aan de andere kant van de tabel – een gouden kans bieden. Na Zweden en Hongarije klonk het een uit ieders mond: we gaan voor de winst. Met Hazard in de rol van voortrekker. Hij heeft er zin in. De Ieren, Zweden en Hongaren hebben het al geweten.

TURBO HAZARD

Toen hij zelf nog international was, vroegen we eens aan Anthony Vanden Borre welke Rode Duivels indruk op hem maakten. Twee namen vielen hem direct te binnen: Kevin De Bruyne en Mousa Dembélé. Niet Eden Hazard dus. Vanden Borre: ‘Neen, maar dat is heel andere koek. Hazard is van een andere planeet. Daar praat je niet meer over hetzelfde. Ik had het over voetballers van deze wereld.’

Zijn ploegmaats hier op dit toernooi zijn niet verrast. Axel Witsel, zondagnacht, een uurtje na de match: ‘Ik zie hem alle dagen bezig op training op dit niveau. Anderzijds: dit was wel zijn beste prestatie in het shirt van de nationale ploeg. Veruit zelfs. Vanavond heeft hij iedereen die er nog aan twijfelt, bewezen dat hij een speler is van wereldklasse. Ik heb heel goeie voetballers als ploegmaats gehad. Javier Saviola en Pablo Aimar bij Benfica, en Hulk nu in Zenit. Maar Eden, dat is toch nog een ander paar mouwen. Dat is van het niveau van de Gouden Bal. Ik maak me sterk dat hij die ooit nog wint. Maar op zijn eentje zal dat nooit lukken. Eden moet omringd worden. Dit seizoen was dat bij Chelsea wat moeilijker. Wat bij mij nog het meeste indruk maakt, is zijn rust. Als hij de bal controleert, lijkt het nog of hij wandelt. Maar dan komt er plots een versnelling, waardoor hij de tegenstander verrast. Combineren met hem is zalig. Ik kan technisch wel uit de voeten, maar hij valt buiten alle normen. Als ik één kwaliteit van hem zou willen stelen, is het wel de snelheid van uitvoering.’

Je ziet dat hij klimt in de hiërarchie, vindt rechtsachter Thomas Meunier. ‘Hazard is een goeie voetballer die zich ten dienst stelt van het collectief. Tegen Hongarije was hij, zoals altijd, in staat zijn rechtstreekse tegenstander te elimineren, maar kon hij ook zijn acties afwerken. Als hij de turbo aanzet, kunnen anderen moeilijk volgen.’

Dominant, zoals Vincent Kompany dat als aanvoerder was (dominant maar soms ook verlammend), is Hazard in deze groep nog niet, signaleert Jean-François Gillet, de initiatiefnemer van het groepsgesprek na de nederlaag tegen Italië. ‘Eden neemt intern zijn rol als aanvoerder zeer serieus, maar durft dat naar buiten uit, tegenover de media, nog niet te bevestigen. Daarin moeten wij hem nog helpen.’

TRANSFER VERMAELEN

Tegen Wales zal het vrijdag zonder Thomas Vermaelen (30) moeten. Hij pakte in de 50e minuut tegen Ierland op een domme manier geel, door een bal weg te trappen en zag zondagavond tegen Hongarije in de 67e minuut, toen het nog 0-1 stond, een stevige tussenkomst ook met geel beboet.

Een jammere pauze in een toernooi dat zo goed verliep voor de Antwerpenaar, die met zeer hoge verwachtingen naar Frankrijk was afgereisd. Zijn tweede seizoen in dienst van Barça was iets beter geweest dan het eerste. De start was hoopgevend, met een paar wedstrijden in de competitie, een winnende goal zelfs in Camp Nou tegen Málaga, en vervolgens drie Europese wedstrijden in de CL, maar daarna gooiden blessures (hamstring, kuit) hem opnieuw achteruit.

Vermaelen: ‘Dan komen er andere spelers, en vervolgens ook de discussie over mijn plaats bij de Rode Duivels, omdat ik niet speelde bij mijn club. Enerzijds logisch, anderzijds kon ik ook een makkelijkere weg kiezen, het lager gaan zoeken en elke week spelen. Dan was de discussie er misschien niet, maar was ik wel een mindere speler geweest.’

Het EK is voor Vermaelen een manier om zijn carrière opnieuw te lanceren. Vermaelen: ‘Het is voor mij persoonlijk belangrijk, ja, maar dat is het voor iedereen. Ik wil nu niet op clubniveau denken, ik ben bij de nationale ploeg en daar wil ik me nu op focussen, maar clubs kijken hiernaar. Je ziet toch vaak na eindtoernooien dat er transfers gedaan worden. Voor mij is dit het moment om iets te laten zien.’

Wouter Vermaelen, broer van, sprak hem de voorbije weken quasi dagelijks. Hij kreeg een zeer gefocuste Thomas aan de lijn, gebrand om te tonen dat hij de harde, centrale verdediger van vroeger is. Centraal, want Vermaelen maakte Wilmots eerder al duidelijk dat zijn plaats niet meer op de flank is.

Wouter: ‘Ik ben wel fier op wat hij in Frankrijk doet, ja. Wij weten uiteraard al langer dat Thomas sterk is als hij fit is. We hebben nooit getwijfeld en hij eigenlijk ook niet. Dat hoefde ook niet, dat zag je op het EK. Thomas heeft er echt alles aan gedaan. Mocht het hier tegengevallen zijn, door een nieuwe blessure of weet ik wat, dan zou hij zich niks hebben kunnen verwijten. Dat het de voorbije twee jaar wat minder was, had gewoon te maken met pech. Een leidersfiguur achterin is Thomas altijd geweest. Aanvoerder of niet, daarvoor heeft hij de band niet nodig. Hij keerde hier terug in de rol van vroeger.’

Of dat na het EK iets aan zijn situatie bij Barça zal veranderen, is de vraag. Juan Carlos Garrido, ex-Club Brugge, en in afwachting van een nieuwe job in Spanje aan de slag als analist voor diverse media: ‘Ik heb Thomas altijd een goeie verdediger gevonden. Keihard, niet de grootste, maar met een goeie duelkracht en sterk met de bal aan de voet. Tactisch goed, ook dat. Ik had de indruk dat hij aan het toernooi begon met een zekere angst, of misschien beter: onzekerheid over waar hij stond. Fysiek, conditie, snelheid, ritme… Maar hij antwoordde goed. Ik denk dat dit toernooi als referentie voor hem zeer belangrijk is. Een waardevol aanknopingspunt. Dit gaat hem helpen, misschien ook bij Barcelona. Nu, het zal altijd wel achter GerardPiqué en Javier Mascherano zijn, maar je weet nooit. Als één van de twee out is of geschorst…’

Catalaanse journalisten betwijfelen dat laatste. Piqué en Mascherano komen eerst in de pikorde, Samuel Umtiti (de meer dan waarschijnlijke vervanger van de vertrekkende Marc Bartra) en Jérémy Mathieu zijn de nummers drie en vier. Dan past komt Vermaelen, goeie prestaties op dit EK of niet. Om hoger te komen, is zijn presteren de voorbije twee jaar te wisselvallig geweest. Barça zal van Vermaelen, vermoedt Francisco Cabezas van El Mundo, wel proberen geld te maken, ook al is het aanblijven van Mascherano niet zeker. De Argentijn heeft problemen met de Spaanse fiscus. Net als IkerCasillas, Neymar, Xabi Alonso, Lionel Messi en nog een pak andere voetballers. Ze bereikten nagenoeg allemaal een minnelijke schikking, maar kregen ook voorwaardelijke gevangenisstraffen. Straffen die effectief worden als ze nog iets uitspoken. Mascherano overweegt daarom Spanje te verlaten, en wordt gesignaleerd bij Juventus.

Bij Barça zelf geven ze nog geen commentaar. Ariedo Braida, binnen Barça een van de verantwoordelijken voor het internationale voetbal: ‘Daarvoor is het nog veel te vroeg. Wij volgen Thomas op dit EK van nabij, maar voor een evaluatie moeten we wachten op het einde van het toernooi.’

DOOR PETER T’KINT EN THOMAS BRICMONT IN TOULOUSE – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Ik maak me sterk dat Eden ooit nog de Gouden Bal wint.’

AXEL WITSEL’Voor mij is dit het moment om iets te laten zien.’

THOMAS VERMAELEN

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content