door Michel D’Hooghe

Wat is voetbal ? “Voetbal is economie, voetbal is business, de clubs zijn bedrijven, de spelers zijn werknemers, dus gelden de wetmatigheden van de economie.” Zo hebben grote rechtsgeleerden, die weten wat goed voor ons is, het ons geleerd. Deze stelling ligt trouwens aan de basis van het arrest-Bosman. Natuurlijk hebben ze gedeeltelijk gelijk. De activiteiten van de professionele kernen in de clubs van de Liga Beroepsvoetbal beantwoorden aan dit criterium.

Daarnaast is voetbal één der belangrijkste vectoren van de wereldeconomie geworden. Denk maar eens hoeveel mensen er op Champions Leaguedagen in de lucht hangen, hoeveel honderden autobussen er op zondag onze autosnelwegen onveilig maken, op weg naar de volgende wedstrijd. De sportuitrustingen zijn een miljardenhandel geworden. Wist u dat er in 2001 40 miljoen voetballen gefabriceerd werden ? De horeca, van het kleinste frietkraam tot het chicste restaurant, houdt telkens weer de ovens warm voor weer een wedstrijd.

Economie dus : business, handel, commercie, noem maar op. Maar… er is een ander voetbal.

De voetbalbond telt meer dan 2000 clubs. De overgrote meerderheid van deze clubs heeft essentieel een sociale functie. Ik heb bewondering voor al die kleine clubs die erin slagen 10, 12, 15 jeugdploegen in lijn te brengen. Voetbal is ook de wereld van duizenden idealisten, die week in, week uit de training van de miniemen B verzorgen bij een derdeprovinicialer. Ik ken er niet één die er rijk van geworden is, ik ken er wel velen die jaar in, jaar uit benevool trainingen geven en jeugdspelers op hun verplaatsingen begeleiden.

Voetbal is een alternatief voor het tekort aan lichaamsbeweging in ons onderwijs. Want in de normale leefwereld der jongeren is er nagenoeg geen plaats meer voor beweging : ze worden naar school gevoerd, zitten de hele dag in de klas en ’s avonds voor de tv of de computer. Voetbal is een levensschool : leren verliezen, leren rekening houden met een onvolmaakte autoriteit, met de zwakste schakel van de ketting.

Voetbal is emotie. Neem het eerste interview ter hand van eender welke bedrijfsleider die in het voetbal stapt, en hij zegt : “Ik zal de club leiden als mijn bedrijf”. Neem een interview met dezelfde man drie jaar later en hij heeft kennisgemaakt met de vele sociale, economische en mediatieke kanten aan de voetbalsport. De toon van zijn verhaal is helemaal veranderd. Waarom ? Heel eenvoudig : zijn bedrijf leidt hij met zijn verstand, zijn club voor een groot stuk met zijn hart.

Ten slotte is voetbal ook identificatie. Als de Rode Duivels winnen met 3-0 en moeder de vrouw vraagt hoe het geweest is, antwoordt u dan : “3-0” ? Neen. Zegt u : “De Belgen hebben gewonnen” ? Neen. U zegt wel : ” We hebben gewonnen”. Hebt u ooit na een avondje Pavarotti gezegd : ” We hebben goed gezongen” ?

Voetbal is inderdaad soms business, maar voetbal is in de eerste plaats ontspanning, teambuilding, sociale inzet en dienstbaarheid, fysieke en mentale vorming, emotie, identificatie en nog zoveel meer.

Had mijn eerste zin niet moeten luiden : “Wat is voetbal eigenlijk niét?”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content