Schoonheidsprijzen heeft STVV dit seizoen nog niet gewonnen, maar wel al behoorlijk wat punten. ‘Het is momenteel het belangrijkste’, zegt Jacky Mathijssen, ‘om in de grootst mogelijke rust aan de wederopbouw te kunnen werken.’

Blijkbaar zijn er vorig seizoen in Sint-Truiden lichamen geforceerd, in dat wonderjaar waarin er met een beperkte kern heel de tijd aan de top werd gestreden – én ook nog voor een plaats in de bekerfinale. Na nieuwjaar al was duidelijk dat er vooral in het offensieve compartiment een aantal het hoge niveau niet kon aanhouden. Bram Van Geel is er de exponent van. Hij begaf na de piekperiode langzaam maar zeker. Maar ook Marcos Pereira, Désiré Mbonabucya en Danny Boffin kampen nog met naweeën, fysieke dan wel mentale.

“Het bewijst dat we moeten opletten”, zegt trainer Jacky Mathijssen. “Dat jullie, journalisten, het allerbeste als referentie nemen, is logisch. Maar intern moeten we oppassen dat wij die superperiode van twee maanden niet als voorbeeld nemen. Momenteel doen we de groep en sommige spelers daar namelijk geen goed mee. Ik denk dat iedereen uit zichzelf moet weten dat hij heel hard moet werken en moet proberen daar naartoe te werken, maar ik vind het helemaal niet verkeerd als je er op zeventig, tachtig procent van verwijderd zit. Het is een streefdoel, maar het moet hen niet iedere keer weer voor ogen worden gehouden. Maar ja, ik begrijp ook dat het niet zo simpel is om dat verkocht te krijgen.

“We willen niet forceren, maar iedereen de tijd geven. Volgens sommigen duurt dat te lang, maar ik denk wel dat ik goed geplaatst ben om te weten dat je die mensen niet kunt forceren. Dat je moet opletten dat ze zichzelf niet voorbijlopen en je die blessures heel het seizoen meetrekt. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat mensen weer honderd procent fit zijn. Ondertussen kunnen we vanuit een iets dwingender gedachte aan organisatie naar een beter ik, een betere vorm groeien. Van daaruit zal de ploeg vanzelf ook wel groeien naar iets méér. Ondertussen moeten we gewoon zorgen dat we overal zoveel mogelijk punten meenemen om in de grootst mogelijke rust te kunnen werken aan die wederopbouw.”

Ondertussen zien we een in defensief opzicht zeer weerbaar STVV, maar de razendsnelle omschakeling die de ploeg vorig seizoen vooral in de heenronde kenmerkte, is helemaal weg. Voorin staat Jochen Jansen en ziet het er nogal statisch uit, zonder beweging en snelheid rond hem.

“Jochen is er de dupe van”, zegt Jacky Mathijssen. “Hij is iemand die anderen beter kan laten spelen, in de eerste plaats zijn collega-aanvallers kansen aan kan bieden in een soort targetmanfunctie. Maar als die mensen rond hem allemaal wegvallen, maakt dat het voor hem natuurlijk niet gemakkelijker. Maar ik zie iemand die zeer geëngageerd is, die zich graag wil bewijzen. Iemand die qua trainingsarbeid wel op de tippen van zijn tenen moet staan, omdat er nu eenmaal hard wordt getraind bij Sint-Truiden, maar vooral ook iemand die hunkert om aan de automatismetraining te beginnen. Hoe mensen met of rond hem bewegen, hoe hem op het juiste moment en in de juiste omstandigheden aanspelen… daar is hij natuurlijk superafhankelijk van, maar door blessures zijn we er nog niet aan toegekomen. Of toch nog niet in die mate dat het rendement kan geven in de wedstrijd. Wat dat betreft, lopen we de feiten een beetje achterna.

“Maar statisch… Het was ook de bedoeling een spits te hebben die statisch mocht zijn. Dus wat dat betreft, heb ik er totaal geen problemen mee. Het is trouwens allemaal veel minder statisch dan men denkt, hoor. Als een De Ceulaer of een Mbonabucya beweegt, ziet het er natuurlijk allemaal heel soepel en mooi uit, maar ik zou het aantal meters dat Jochen maakt maar niet onderschatten. Je moet het bovendien ook een beetje zien in het kader van wat er gevraagd of verwacht wordt. Als Jochen aan de cornervlag staat, heb ik er ook niks aan û aan anderen wel.”

Zondag ontvangt STVV kampioen Club Brugge, sowieso al geen wedstrijd waarin je eens lekker gaat aanvallen.

“Komende week hebben we twee beloftewedstrijden”, aldus Jacky Mathijssen afgelopen weekend. “Maandag tegen Heusden-Zolder, vrijdag tegen Club Brugge. Ik hoop dat een aantal mensen een finale test kan afleggen, mij kan bewijzen dat ze wél of opniéuw fit zijn. Dan kan we hopelijk zo snel mogelijk weer de weg van vorig seizoen inslaan en het iets opener, iets gedurfder, iets spectaculairder aanpakken.

“Het is zo dat Bram (Van Geel) bezig is aan een zware revalidatie. Hij combineert een spierprogramma voor de quadriceps met één training per dag en nu hopelijk ook met een speelhelft met de beloften. Désiré (Mbonabucya) moet zich zoals veel donkere spelers echt honderd procent voelen, maar Marcos (Pereira) is een ander type. Ook als hij nog niet pijnvrij is, loopt hij Peter Voets enkele keren per training ondersteboven. Hij is iemand die je in de strijd kunt gooien, die kan invallen, die binnen de minuut in de match aanwezig is. Als hij zich met de beloften kan profileren, pakt hij komend weekend misschien wel zijn plaats in de basis terug.”

En Danny Boffin ? ! Zien we ooit nog de betere versie terug ? Tenslotte is hij nog altijd maar 38 jaar – en heeft hij nog altijd geen last van artrose, zelfs niet aan de enkels.

“Danny past in dat hele beeld”, zegt Jacky Mathijssen. “Ook hij is moeilijk aan het seizoen begonnen en sleept dat toch een beetje mee. Voor hem geldt wat voor de ploeg geldt : als zijn niveau van nu altijd maar vergeleken zal worden met dat van die piekperiode, dan kan hij niet slagen. Want dat is weg. Dat is niet alleen voor hem weg, het is voor een aantal mensen weg. We moeten in de realiteit van vandaag leven. En ik moet zeggen dat ik zie dat hij met veel goeie wil en met heel veel engagement aan het proberen is om zichzelf uit een mindere periode te knokken. Ik wil hem alle kansen geven, omdat ik erin geloof dat het zal lukken.”

door Christian Vandenabeele

‘We moeten in de realiteit van vandaag leven.’