KV Kortrijk leed in de Zuid-West-Vlaamse derby tegen Zulte Waregem zijn zwaarste nederlaag van het seizoen: 5-1. Na de winst van Dender is het gezakt naar de vijftiende plaats. Roeselare volgt met een gewonnen wedstrijd meer op één punt. De vijftiende en de zestiende in de eindstand spelen met twee tweedeklassers een eindronde voor het behoud. Als Moeskroen failliet gaat, is de vijftiende rechtstreeks gered en neemt de zeventiende deel aan de play-off.
De heenronde sloot KV Kortrijk af op de elfde plaats. Het kwam ook uitstekend uit de winterstop: 3-1 tegen Westerlo (achtste finale Cofidis Cup), 2-1 tegen Roeselare (speeldag 18) en 0-1 bij Cercle Brugge (speeldag 19). Op eigen veld was het nog ongeslagen en met de komst van Anderlecht in het vooruitzicht beleefde het hoogdagen, maar tien weken later moet het voor de degradatie vrezen. In 11 wedstrijden pakte het slechts 3 punten: gelijke spelen op Bergen, thuis tegen Charleroi en op KV Mechelen. Het verloor ondertussen ook al 5 keer thuis: van Anderlecht, Standard, Lokeren, Club Brugge en Dender.
“Als ik die reeks bekijk, moet ik concluderen: soms kregen we niet wat we verdienden, soms gaven we het zelf weg, soms werd het ons afgenomen en soms waren we gewoon niet goed genoeg”, zegt trainer Hein Vanhaezebrouck. “Feit is ook dat het uitvallen van Karim Belhocine ons punten kostte en dat de onrechtvaardige bekeruitschakeling tegen KV Mechelen voor enkele jongens een heel zware klap was.”
De individuele kwaliteit is beperkt, maar de ploeg deed het vaak goed in zijn vertrouwde 3-4-3-spelsysteem. Ondertussen koos Vanhaezebrouck al enkele keren voor een andere spelwijze in een 4-3-3-veldbezetting, ook op Zulte Waregem. “Je verandert omdat het niet zo goed loopt, omdat jongens minder fit of niet in vorm zijn, wat vertrouwen of grinta missen”, verklaart hij zijn ingrepen. “Dan zoek je een andere manier om toch dominant te kunnen zijn. Want als we het spel ondergaan, missen we leidersfiguren om stand te kunnen houden. Soms hoor ik: ‘Vanhaezebrouck, die blijft altijd maar vóétballen.’ Wel, dát is de reden. Het is een manco in de groep waar we rekening mee moeten houden. Maar misschien is het nu inderdaad wel weer tijd om terug te keren naar herkenbaarheid.”
Sinds Vanhaezebrouck eind maart een contract tekende bij RC Genk verscheen er al enkele keren een bericht in de krant dat KV Kortrijk eraan dacht om hem te ontslaan. Vorige week pas schiep voorzitter Joseph Allijns duidelijkheid: de trainer blijft tot het einde van het seizoen. Na de nederlaag in Waregem werd dat nog eens herhaald.
Behalve komend weekend tegen het voorlaatste geklasseerde Tubeke (thuis), speelt KV Kortrijk ook nog tegen drie subtoppers: Genk (uit), Gent (thuis) en Westerlo (uit). Vanhaezebrouck benadrukt elke week dat Kortrijk een team is dat tegen iederéén punten kan pakken. De resultaten van de heenronde bevestigen dat. KVK verloor toen geen enkele van de vier duels tegen de nu nog resterende tegenstanders: in Tubeke speelde het 3-3, in Gent 1-1, thuis klopte het Genk met 3-1 en tegen Westerlo werd het 0-0. Maar het Kortrijk van toen is op dit moment niet meer.
Na de pandoering in Waregem zei Vanhaezebrouck dat hij dingen had gezien die hem wijzer maakten met het oog op de slotfase van de competitie. “Wat zeker is: voortaan kies ik voor mannen die er hun kop voor houden”, besluit hij. “De wandelaars gaan eruit. We zijn op een punt gekomen dat het niet meer om het systeem of om mooi voetbal gaat, maar om knokken tot je erbij doodvalt.” CHRISTIAN VANDENABEELE
