Zondagavond is Staaien het decor voor de klassieke Limburgse derby tegen RC Genk. STVV telt nul punten, zette zijn extern adviseur aan de deur en zag voorzitter Roland Duchâtelet zichzelf in het schootsveld zetten. Hoe moet het nu verder ?

Het was een kort bericht op de Truiense website, enkele uren na de verliespartij op Dender, de vijfde op rij : “STVV heeft de samenwerking met sportief raadgever François Laureyssen opgezegd.” Een vreemd bericht ook, want voor zover bekend was er geen samenwerking tussen STVV en Laureyssen. Laureyssen was de persoonlijke adviseur van voorzitter Roland Duchâtelet en stond niet in het cluborganigram. Wat viel er dus op te zeggen door STVV ?

Laureyssens invloed op de club – lees : de ploeg – was niettemin enorm. Zonder intern overleg binnengehaald door de voorzitter bepaalde hij zowat in z’n eentje het sportieve beleid. Op een inderhaast geïmproviseerde persconferentie zaterdagavond 7 april maakte Duchâtelet nog de oprichting van een driekoppige sportieve cel bekend, maar een lang leven was die constructie niet beschoren. Guy Mangelschots zette snel “een stap opzij”, van bestuurslid Aimé Vanleeuw werd niets meer vernomen en Laureyssen kreeg de volle verantwoordelijkheid voor het transferbeleid. Communiceren over sportieve zaken deed voortaan één man : Duchâtelet zelf.

Tot op vandaag is Duchâtelet er niet op betrapt het gevoerde transferbeleid in zijn club te veroordelen. Hooguit kwalificeert hij het als “niet optimaal”. De oorzaak voor de nul op vijftien zoekt hij vooral in het feit dat de verdediging, waar drie spelers nieuw zijn, nog niet op elkaar is ingespeeld. Nogal naïef geredeneerd, maar de voorzitter geeft dan ook grif toe dat hij weinig van voetbal kent. Kenners zouden hem kunnen zeggen dat Stijn Vreven en Ninoslav Milenkovic nog slechts alibivoetballers zijn en dat Matthias Trenson tekortschiet.

De verdediging is dus wel degelijk STVV’s probleemsector, maar dan om kwalitatieve redenen. Trenson was een bankzitter in de tweede klasse, maar hij is jong en meer dan ooit is dat de dada van Duchâtelet. Die haalt graag aan dat geen enkele eersteklasser meer zelf opgeleide Belgen in zijn kern telt dan STVV, maar de waarheid is dat die eigen jeugd al jaren het eerste elftal niet haalt en naar lagere afdelingen afvloeit. Pieter-Jan Van Oudenhove speelde door omstandigheden vorig seizoen, maar hij mocht weg deze zomer en dat zegt alles. Het geld dat STVV nu weer investeerde in de aanwerving van jonge, onervaren talenten, helpt de ploeg geen stap vooruit. Ze spelen niet. Je hebt er Laureyssens (internationale) netwerk ook niet voor nodig.

Waas van belangenvermenging

Rond Laureyssen hing van meet af aan een waas van belangenvermenging. Met zijn achterneef Gino Laureyssen runt hij het Antwerpse makelaarsbureau EuroClubServices, dat al Rocky Peeters en Cephas Chimedza op Staaien had lopen en sinds vorige maand ook Kevin van Dessel en Ashley Hartog. Zij spelen allebei amper of zelfs niet. Ook trainer Valère Billen zit in hun portefeuille, net als Nana Asare (KV Mechelen), aan wiens mouw STVV lang trok. Bij makelaars valt te horen dat door hen voorgestelde spelers geen of maar een minimumcontract aangeboden kregen. Ook intern is er kritiek : voornemens om bepaalde spelers te gaan scouten zouden door Laureyssen zijn afgeblokt. Anderzijds, spelers van wie algemeen directeur Sylvain Gielen de contracten naar verluidt niet wilde tekenen, lopen nu toch rond op Staaien. Vraag : wie tekende wél ? En Milenkovic en Mirsad Beslija zouden zonder medische keuring zijn aangetrokken.

Volgens Duchâtelet reed Laureyssen niet voor eigen rekening : “Terwijl hij hier was, is hij gestopt als makelaar. Hij streek geen commissie op bij transfers en kreeg alleen een vergoeding als adviseur”, zei hij vorige week dinsdag op een contactavond met supporters.

Volgens een intimus had Laureyssen zelf al enkele weken aangegeven dat hij zijn engagement voor STVV niet langer zag zitten. Omdat de autoritten tussen Antwerpen en Sint-Truiden begonnen te wegen, maar ook omdat hij naar zijn mening met het ter beschikking gestelde transferbudget niet de kwaliteit kon halen die wel van hem werd verwacht. Door een einde te maken aan een samenwerking die hij zelf altijd had geminimaliseerd, hoopt Duchâtelet nu ongetwijfeld de morrende achterban te sussen. Voor één keer is het geen trainerskop die rolt. Duchâtelet liet niet na tegenover de opgekomen supporters de loftrompet over Valère Billen te steken. “Schiet liever op mij, maar niet op onze trainer of onze spelers”, besloot hij met geëmotioneerde stem.

Mission statement

Opvallend op de supportersavond was de afwezigheid van Sylvain Gielen. Verteld wordt dat hij ook de ploegvoorstelling vlak voor de competitiestart links zou hebben laten liggen als Duchâtelet er was geweest, maar de voorzitter/politicus was toen door de regeringsvorming in beslag genomen. Gielen zou zo het risico op publieke tegenspraak hebben willen vermijden. Beide mannen zouden niet altijd op dezelfde golflengte zitten, wat mogelijk mee het aanslepen van de lang aangekondigde reorganisatie van de club verklaart.

Gielen werd een halfjaar geleden binnengehaald om intern orde op zaken te stellen bij STVV. Zo groot blijkt te chaos te zijn, dat hij de installatie van een nieuwe structuur al moest uitstellen tot januari 2008. Normaal was alles voor dit tussenseizoen voorzien, maar een steeds weer van idee veranderende voorzitter maakt dat het hervormingsproces stilaan een processie van Echternach is gaan lijken. Gielen die oriënterende contacten legt met potentiële sportief directeurs en Duchâtelet die publiekelijk blijft verklaren dat er niemand komt om de taken van François Laureyssen over te nemen : hoe valt dat te rijmen ? Er zou een shortlist met drie namen bestaan, waarvan er twee ondertussen bekend zijn ( Guy Vandersmissen en Marc Wilmots) en de derde níét Gunter Jacob is, maar volgens Duchâtelet is dat allemaal uit de lucht gegrepen. Voorlopig nemen Billen, de enigszins gerehabiliteerde Mangelschots en hoofd jeugdopleidingen Thomas Caers de sportieve zaken waar.

Zelfs in de club kunnen velen het niet meer volgen. “Hij blaast warm en koud”, zegt iemand over de voorzitter. “Een man van momenten : het ene moment zus en vijf minuten later zo, afhankelijk van met wie hij net heeft gepraat”, schudt een ander het hoofd. Een derde heeft het over “de wispelturigheid van de voorzitter, een goeie, maar wat rare man”. Samengevat : als voetbalvoorzitter is Duchâtelet in hetzelfde bedje ziek als veel van zijn collega’s : hij doet te graag zijn zegje in sportieve aangelegenheden. En daarbij benadrukt hij iets te vaak dat zonder zijn geld STVV al lang ten dode was opgeschreven.

Daarom is de voorbije maanden onder leiding van Gielen hard geschreven aan een mission statement. Het interne document wordt vooral gezien als een gedragscode waaraan iedereen, óók de voorzitter, zich zal moeten houden. “We moeten hem beschermen,” klinkt het, “maar hij moet het ook willen : dáár gaat het om.” De één heeft er goede hoop op, de ander minder. Eén man trok alvast zijn conclusies : Aimé Vanleeuw bood vorige week zijn ontslag uit de raad van bestuur aan. S

Door Jan Hauspie