KV Kortrijk vertrok zondag op stage naar het Nederlandse Mierlo. Het is een gelegenheid om de groepssfeer te verbeteren en de aanpak op conditioneel vlak wat bij te sturen.
Die enkele aanwezige supporters treffen het niet: de eerste training van het jaar gaat niet zoals verwacht door op het oefenveld achter het Guldensporenstadion of op het sportcomplex Wembley aan de overkant van de straat, noch grijpt die plaats op de kunstgrasvelden van de jeugdacademie een kilometer verder en evenmin in de fitnessclub De Kaai aan de andere kant van de stad. Na een vriesnacht is er uiteindelijk geopteerd om te gaan lopen in het provinciale groendomein De Gavers in Harelbeke.
Het zijn Idriss Saadi en Elohim Rolland die tegen de middag als eersten en niet onopgemerkt weer de parking opdraaien. De eerste zit achter het stuur van de rode Mercedes A180 CDI, de tweede giet langs de zijruit een flesje water leeg op de voorruit om die schoon te kunnen laten wissen. Na hen volgt Anthony Van Loo, die eindelijk weer fit is en dat ook uitstraalt. Tussen de rest ook twee testspelers: de Canadese doelman Maxime Crepeau (23) van FC Montréal en de Belg Marco Weymans van Cardiff City, een bij PSV opgeleide middenvelder. Hervé Kage is er zoals aangekondigd niet, hij bereidt met Congo de Afrika Cup voor. Hij mist die ochtend een pittige bosloop in de vrieskou.
Precies tien dagen is het geleden dat KV Kortrijk op tweede kerstdag het jaar afsloot met een 4-1-nederlaag bij Westerlo, de laatste in het klassement voor wie het op vijf dagen na de eerste zege in drie maanden was. Voor KVK betekende het al de zesde competitienederlaag op rij en tussendoor was er ook nog de 4-0-nederlaag voor de beker in Eupen, nog een ploeg in degradatienood van wie het kansloos verloor.
Die neergang kwam er na een verdienstelijke heenronde, waarin Kortrijk meer scoorde dan ooit voorheen (sinds de invoering van de play-offs) en waarna het met 24 punten op één punt van de zesde plaats gerangschikt stond. Zes wedstrijden verder telt het dus nog altijd 24 punten en is het vier plaatsen gezakt. De doelpuntenverhouding was +4 en is intussen -11 geworden, omdat KVK in de eerste zes wedstrijden van de terugronde maar drie goals maakte en er achttien tegen kreeg.
Het is een anticlimax om nu al niet meer mee te doen voor deelname aan play-off 1. Ook omdat na de aanwerving van ook nog Dimitrios Goutas, Lars Veldwijk, Lucas Rougeaux en Andriy Totovytsky eind augustus voorzitter Joseph Allijns na het sluiten van de transfermarkt op 1 september verklaarde dat dit een van de sterkste spelerskernen ooit was.
MENTAAL
In die periode van verval kwam ook het sluimerende ongenoegen naar boven. Zo kon Stijn De Smet zijn opgestapelde frustraties niet meer onder controle houden, kwam hij zowaar neus aan neus te staan met de compétiteur in Karim Belhocine en werd hij naar de B-kern verwezen.
De onvrede van De Smet (31) is makkelijk te plaatsen. In vorm kan hij bij de betere offensieve middenvelders van de competitie behoren. Dat was hij in het laatste seizoen onder Hein Vanhaezebrouck, toen hij twaalf keer scoorde. Toen stond hij centraal achter de twee targetspitsen Ivan Santini en Elimane Coulibaly en zagen we misschien wel de beste De Smet ooit. Daarna werd zijn contract opengebroken, verbeterd en verlengd tot 2018. Maar sindsdien zagen we nog maar weinig de allerbeste De Smet. Hij raakte telkens geblesseerd in het seizoenbegin én hij werd ook maar zelden meer centraal op het middenveld uitgespeeld. Dit seizoen werd hij na zijn herstel van een trap van Stef Peeters in Sint-Truiden zelfs amper nog opgesteld. Eén keer nog mocht hij starten, op Gent, en voor de rest waren er invalbeurten in de 81e, de 85e, de 72e, de 69e en de 59e minuut of kwam hij helemaal niet van de bank af. Ook in de bekerwedstrijd tegen Excel Mouscron eind november mocht hij niet invallen, ondanks de zwakke prestatie van KVK. Toen werd het hem te veel.
Feit is: de concurrentie op de offensieve posities achter de diepe spits is groot. Zo kregen centraal Hervé Kage, Elohim Rolland en Xavier Mercier al de voorkeur op De Smet. Het ergert hem dat hij niet voldoende speelkansen krijgt om in vorm te geraken en naar zijn beste niveau te groeien en dat als hij mag invallen het op de flank is. Hij is ook iemand die zich ergert als er een ploegmaat een paar man probeert te dribbelen en het spel nodeloos ingewikkeld maakt terwijl hij of iemand anders vrij staat. Zo lopen er in Kortrijk wel een paar rond.
Opvallend was in elk geval dat De Smet na zijn terugkeer in de A-kern in Westerlo meteen mocht starten en nog wel op zijn favoriete centrale positie (terwijl Kage en Mercier op de bank begonnen). Het leek op een Wiedergutmachung.
Al langer leefde niet alleen bij hem het gevoel dat sommigen zich meer mogen permitteren dan anderen en dat werd er na zijn verwijzing naar de B-kern niet minder om. Dat iemand na een natrap op training weigerde zich voor de groep te verontschuldigen en daarmee wegkwam, wordt beschouwd als een voorval dat aan het onderlinge respect kan vreten. En wie er al langer zit, weet hoe belangrijk onderling respect is om als team boven zichzelf te kunnen uitstijgen, om als geheel meer te kunnen zijn dan de som der delen en als kleine club kans te maken om play-off 1 te spelen (zoals al drie keer lukte).
Ongeveer in dezelfde situatie als Stijn De Smet verkeert Gertjan De Mets. De viceaanvoerder keerde terug uit een zware blessure en geraakt niet meer in de ploeg. Maar er zijn er nog wel meer die zich niet goed voelen. Een groep van 25 volwaardige profspelers, dat betekent dat er telkens voor zeven van hen geen plaats is in de wedstrijdselectie. Onder hen vaker dan hem lief is: Lars Veldwijk, de Nederlander van Nottingham die eind augustus een vierjarig contract tekende.
Intussen zijn ze er in Kortrijk achter gekomen dat de kern dit seizoen veel te groot is én dat daarin de groep Fransen te dominant is geworden.
Dat spanningsveld is niet nieuw. De toenemende verfransing is al jaren een item bij KV Kortrijk, overigens een club waarvan het stadion genoemd is naar een veldslag van de Vlamingen tegen de Fransen die later van belang is geweest voor de Vlaamse bewustwording. Hein Vanhaezebrouck deed ooit een oproep om meer Vlaamse jongens met voeling met de regio aan te trekken, omdat dat volgens hem een noodzakelijke succesfactor is. Dit seizoen zijn er niet weinig wedstrijden geweest waarin er met Birger Verstraete en Thomas Kaminski maar twee Vlamingen op het veld stonden; en met Romain Métanire, Samuel Gigot, Elohim Rolland, Idir Ouali, Xavier Mercier en Idriss Saadi zes Fransen plus de Franstalige Belg van Congolese oorsprong Hervé Kage. En dan zijn er ook nog de Fransen Fabien Boyer en Lucas Rougeaux, plus de Franstalige sportieve baas Karim Belhocine en de Franse keeperstrainer Cédric Berthelin. Benoît Poulain, de Franse verdediger die een jaar geleden naar Club Brugge vertrok, vertrouwde ons vorig seizoen met de glimlach toe dat hij in Kortrijk snel begreep waarom er in dit land problemen zijn tussen Franssprekende en Nederlandssprekende Belgen.
FYSIEK
De oorzaak van de zware terugval was ook van fysieke aard. Algemeen manager Matthias Leterme verwoordde het terloops als volgt: Karim Belhocine wilde klaar zijn voor de moeilijke competitiestart – Gent thuis, Anderlecht en Mechelen uit, Club Brugge thuis – en het gevolg was dat de groep minder scherp was in december. Dat wezen de gegevens van het door Cardiff City geïntroduceerde gps-systeem uit.
Handicap was dat begin juli conditietrainer Eric Dehaeseleer vertrok. Die werd niet vervangen. Belhocine deed voort zonder conditietrainer en met alleen maar beloftecoach Bram Lucker en keeperstrainer Cédric Berthelin aan zijn zijde. Eind augustus kwam Bart Van Lancker erbij, een noodzakelijke T1 met een UEFA Pro-diploma, omdat ‘sportief directeur voetbalzaken’ Belhocine het hoogste trainersdiploma nog niet bezit en de overgangsperiode van zestig dagen waarin hij als T1-ad interim kon fungeren verstreken was. Over een conditietrainer beschikt KV Kortrijk intussen nog altijd niet. De vraag is of het zichzelf en zijn spelers niet tekortdoet zonder een specialist in collectieve en individuele fysieke periodisering in zijn overigens ook vrij jonge en onervaren technische staf. Het antwoord laat zich raden.
Een nieuwe speler is er wel al en op die nieuwe speler werd meteen de focus gelegd.
Teddy is back!
Chevalier komt terug thuis.
Teddy Chevalier tekende vrijdag een contract van twee en een half jaar, zaterdag trainde hij mee op het kunstgras van de jeugdacademie en zondag vertrok hij mee op stage tot en met woensdag naar het Nederlandse Mierlo.
Het is toch een beetje een merkwaardige transfer, die hij naar eigen zeggen overigens dankt aan voorzitter Allijns.
1) Omdat het alweer om een Fransman gaat, terwijl het de bedoeling is om die groep te verkleinen;
2) Omdat hij een karakter is dat veel aandacht vraagt en waarmee je in een karakterieel al wat gecompliceerde groep na een tijd problemen riskeert die de teamgeest kunnen schaden;
3) Omdat de kwetsbaarheid van de ploeg vooral achterin ligt.
Teddy Chevalier speelde twee jaar geleden een goed seizoen bij KV Kortrijk, met Ivan Santini in zijn rug, en wou toen per se weg. Sindsdien presteerde hij weinig of niets meer, niet bij het Turkse Caykur Rizespor en nog minder bij RC Lens in de Ligue 2. Maar hij kent de Jupiler Pro League en voelt zich bij KV Kortrijk dus thuis. Dat bleek zondagochtend al bij het vullen van de minibusjes voor de afreis naar de stageplaats en vijf uur later ook op het kunstgras in Mierlo.
Het Carlton Hotel De Brug en zijn De Brug Active, ‘het grootste Sports & Health Centre van Europa’, waar KV Kortrijk verblijft, zich inspant en zich ontspant, ligt tussen de natuurgebieden van Noord-Brabant. Het is zeker een stageplaats die geschikt is om de spelers dichter bij elkaar te brengen.
Maar op 21 januari begint het competitievoetbal weer, dan moeten er weer keuzes gemaakt worden: wie op het veld, wie in de dug-out en wie in de tribune? En dan vraag je je nu als waarnemer toch al af: wat denkt zo’n Lars Veldwijk als hij ziet dat Saadi incontournable is en Chevalier als een held wordt ingehaald?
Je voelt het: er mogen deze maand nog wel meer transferactiviteiten verwacht worden in Kortrijk. Benieuwd of er ook geïnvesteerd zal worden in een conditietrainer.
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S BELGAIMAGE
Over een conditietrainer beschikt KV Kortrijk intussen nog altijd niet.
Intussen zijn ze er in Kortrijk achter gekomen dat de kern dit seizoen veel te groot is én dat daarin de groep Fransen te dominant is geworden.
