Had John van den Brom er uit zelfrespect niet beter aan gedaan om veel eerder al met Anderlecht een overeenkomst te maken en de eer aan zichzelf te houden, in plaats van te wachten tot anderen voor hem gingen beslissen?

Want hoe kon de Nederlander de voorbije weken nog het licht in de duisternis hebben gezien? Aan welke illusie zou hij zich hebben vastgeklampt om dit gestrande schip nog recht te trekken?

Elke week opnieuw die verhalen van spelers die roepen dat het nu echt moet gebeuren, elke week de belofte om geconcentreerd en gepassioneerd te voetballen en steeds weer blijken het holle woorden in de wind.

En elke week trad John van den Brom, zoals zaterdag in Leuven, moedig voor de pers, maar steeds meer straalde hij machteloosheid uit.

Zijn dat niet de omstandigheden waarin je jezelf uit je lijdensweg moet bevrijden? Dat kost natuurlijk geld, wellicht veel geld, maar op lange termijn hoeft zich dat niet tegen je te keren. Het zou alleen maar getuigen van een sterke persoonlijkheid. En je uiteindelijk ook gezichtsverlies hebben bespaard.

Ooit was er een tijd dat Anderlecht een trainer wegstuurde die aan de winterstop vijf punten voor stond en dat in een tijd dat een overwinning nog twee punten opleverde. Dat was Luka Peruzovic in december 1992, volgens het bestuur was het voetbal niet sprankelend genoeg. De Kroaat hield aan dit ontslag een trauma over.

John van den Brom heeft dus veel meer krediet gekregen. Als hij eerlijk is met zichzelf, dan weet hij dat een trainer die al het hele seizoen naar het juiste concept zoekt en dat niet vindt, mee verantwoordelijk is voor de huidige impasse. Als Van den Brom zichzelf analyseert dan kan hij alleen tot de conclusie komen dat er van de Nederlandse flair niet veel meer is overgebleven, zoals een paar weken geleden bleek toen hij in de thuiswedstrijd tegen hekkensluiter Bergen één spits opstelde. Hij moet al lang hebben geconstateerd dat hij er niet in slaagt spelers scherp aan de aftrap te brengen.

John van den Brom is geen methodische trainer. Doorgaans houden spelers van coaches die hen niet verstikken en verstrikken maar vanuit het buikgevoel werken. Opmerkelijk daarom dat er de laatste weken vanuit de groep steeds meer kritische kanttekeningen doorsijpelden. Dat hij niet hard genoeg zou zijn bijvoorbeeld. Van den Brom mag dan zeggen dat dit met zijn karakter zou botsen, het is wel een noodzakelijke eigenschap om in een topclub overeind te blijven. Zeker bij Anderlecht waar nogal wat spelers last hebben van een hoog zelfbeeld. John van den Brom keek ernaar en hij leek het te ondergaan. Reddeloos en radeloos. In die zin is het ontslag voor hem wellicht een bevrijding.

Dat Anderlecht dit seizoen al negen keer verloor, is niet alleen de verantwoordelijkheid van de trainer. Het transferrapport is negatief, na het vertrek van enkele sterkhouders is deze groep verkeerd samengesteld. Er zijn geen leiders, maar vooral broze en zeer wisselvallig voetballende spelers. De doorstroming van jongeren leek in het begin van het seizoen een prioriteit te zijn, maar het is verontrustend dat al dat prille talent achteruitgaat. Dat heeft ook te maken met het gebrek aan leiderschap in het elftal dat jonge voetballers remt om zich in de schaduw van anderen te ontwikkelen.

Anderlecht leek de voorbije weken achter zijn trainer te staan en benadrukte dat er van een ontslag geen sprake kon zijn. De club hoopte Van den Brom te handhaven en op het einde van het seizoen op een normale manier uit elkaar te gaan. Maar het erbarmelijke voetbal in Leuven en de angst om een Europees ticket te missen – voor het eerst in 50 jaar – liet de kampioen geen andere keuze.

Het valt af te wachten of het nu met Besnik Hasi beter zal gaan. Er wordt de Albanees als trainer een grote toekomst voorspeld, vrijwel iedereen die met Hasi werkte, overlaadt hem met lof. Dat is geen garantie op succes. Zeker niet als je een stuurloos elftal in handen moet nemen, tegen een achtergrond van wurgende stress.

Besnik Hasi schrikt er niet voor terug. Hij brandt van ongeduld om zichzelf te bewijzen. Het valt voor hemzelf en voor Anderlecht te hopen dat hij zichzelf niet overschat.

DOOR JACQUES SYS

De verantwoordelijkheid voor de negen nederlagen ligt niet alleen bij Van den Brom.