Het eten was wel lekker

© belgaimage

KAA Gent verliet Bordeaux en Europa met een kater. Aan de kwaliteit van de wijn en het eten heeft het nochtans niet gelegen. Maar op het veld moet de Gentse bouwwerf nog in een succesvol team gegoten worden.

Place de la Bourse , in de vernieuwde, sfeervolle binnenstad van Bordeaux. Enkele fans van KAA Gent waden met de voeten in het water op het enorme spiegelplein. Ook op de terrassen zitten ze hier en daar, sommigen in Buffalo-outfit, sommigen met hun sjaals en truitjes discreet naast hen.

Met 519 zijn de Gentenaren afgezakt naar Bordeaux. Meer dan de 38 die in de vorige ronde meereisden naar Oost-Polen, maar veel minder dan het legioen van achtduizend man dat twee jaar geleden op Wembley de match tegen Tottenham bijwoonde.

’s Avonds valt het Gentse contingent amper op in de 35.000 aanwezigen die massaal inpikten op de aanbieding om voor vijf euro (een prijs die gold voor alle tribunes) een ticket te kopen in het Stade Matmut Atlantique, waar de Franse club sinds de zomer van 2015 speelt. De prijsverlaging en de wil om voor een zo groot mogelijk publiek te spelen geeft aan hoe belangrijk Bordeaux kwalificatie voor de poules van de Europa League vindt. De club beleeft moeilijke tijden, met een zwakke competitiestart (vorige week bedankte Thierry Henry voor het aanbod om trainer te worden) en een nakende overname door de Amerikaanse investeringsgroep GACP. Die zou, afhankelijk van de bronnen, 70 of 100 miljoen euro betalen voor FC Girondins Bordeaux.

KAA Gent betaalt geen lonen van één miljoen euro.’ Michel Louwagie

Dat zo’n streekgebonden traditieclub met een groot hinterland het zelf niet langer kan bolwerken, vindt KAA Gent, dat zweert bij lokale verankering, vreemd. Is Bordeaux met zijn 250.000 inwoners (als negende stad in Frankrijk) qua grootte nog enigszins te vergelijken met Gent, dan bedient het wel een agglomeratie van ruim 800.000 inwoners. Bovendien meldt de lokale krant Sud-Ouest op de dag van de match dat van de vijfhonderd rijkste Fransen er tachtig uit de wijnbouwwereld komen, van wie vijftig uit de regio Bordeaux. Geen van hen die blijkbaar de last aankan van een club met een jaarbudget van zeventig miljoen euro (het zevende budget in de Ligue 1, waarvan 35 miljoen euro uit tv-gelden). Desondanks sloot de ex-club van Raymond Goethals, Martin Lippens, Enzo Scifo, Marc Wilmots, Patrick Vervoort en Gilbert Bodart vorig seizoen af met een deficit van vijftien miljoen euro. Mede omdat Bordeaux sinds de verhuizing naar het nieuwe stadion jaarlijks vier miljoen euro huur aan de overheid betaalt.

Ontwikkelingen die KAA Gentvoorzitter Ivan De Witte zorgen baren, zegt hij op het uitstekende persdiner ’s avonds in het chique Grand Hotel de Bordeaux. Het is de laatste jaren bij Europese verplaatsingen een beetje het handelsmerk van KAA Gent geworden. Met de gedachte, zowel binnen de club als bij de meegereisde pers: als het straks sportief tegenvalt, zullen we tenminste lekker gegeten en gedronken hebben.

Toen Ivan De Witte eind jaren tachtig bij KAA Gent zijn opwachting maakte onder voorzitter Jean Van Milders, draaide de club op een budget van vijf miljoen euro. Vandaag is dat, vooral dankzij de deelname aan de Champions League in 2015, gestegen tot 45 miljoen euro, waarvan slechts zeven miljoen uit tv-gelden. Toch wil het op de centen blijven letten, met een bedrijfsmodel waarbij KAA Gent, net als KRC Genk, niet afhangt van één sterke man, zoals bij de andere leden van de Belgische G5.

Dat model houdt in dat er voortdurend verkocht en gekocht moet worden. Tot voor kort probeerde KAA Gent het even anders, maar duur inkopen om nog duurder te verkopen lukte niet. Van de drie belangrijkste transfers van de zomermercato in 2017 zijn er al weer twee weg: aanvaller Mamadou Sylla, voor wie de Buffalo’s 3,85 miljoen euro betaalden aan Eupen, werd met een onvoldoende uitgeleend aan Zulte Waregem, nadat ook Damien Marcq (kostprijs 2,5 miljoen) al in januari richting de Gaverbeek was vertrokken. De Kroaat Franko Andrijasevic, met een prijskaartje van vier miljoen euro de duurste aankoop ooit, lijkt ook na zijn blessureleed veroordeeld tot een plaats op de bank.

Giorgi Kvilitaia wint een kopbalduel van Igor Lewczuk, de Poolse verdediger van Bordeaux.
Giorgi Kvilitaia wint een kopbalduel van Igor Lewczuk, de Poolse verdediger van Bordeaux.© belgaimage

Loonplafond

Een les waar KAA Gent zijn conclusies uit trok. Het koopt niet meer zo duur in als de voorbije twee seizoenen, en weigert de betere spelers langer aan zich te binden door hen te hoge lonen te betalen. Enerzijds om de interne verhoudingen in de kleedkamer niet te verzieken, anderzijds om de salarislast op een naar Belgische normen aanvaardbaar peil te houden. ‘Wij gaan geen lonen van één miljoen euro betalen’, zegt algemeen manager Michel Louwagie.

Andrijasevic kreeg wel zo’n topsalaris, maar dat was geen succes. En het leidde tot jaloezie bij zijn ploegmaats. Dus hanteert KAA Gent nu een loonplafond: ‘Als we een mooi bedrag kunnen krijgen voor spelers die bij ons meer willen verdienen dan we willen en kunnen betalen, nemen we afscheid’, zegt Louwagie. Hij doet niet mee aan de opwaartse loonspiraal in het Belgische voetbal. Met verbijstering ziet hij hoe sommige voetballers in de Jupiler Pro League lonen opstrijken die boven de twee tot zelfs drie miljoen euro (bruto) gaan.

Dat, zegt Michel Louwagie, is de reden waarom KAA Gent, naar aloude gewoonte, afgelopen zomer veel in- en uitgaande transfers deed. Liefst vijftien nieuwe spelers arriveerden, 22 anderen gingen weg. Van de dertig spelers in de competitiespecial van Sport/Voetbalmagazine, die net voor de competitiestart uitkwam, zijn er intussen al zeven vertrokken. Achter die ogenschijnlijke chaos zit een logica, én een economische reden. Sommige spelers gingen weg om plaats te maken voor aankomend talent. Daarom leende Gent de Japanner Yuya Kubo uit aan FC Nürnberg. De Georgiër Giorgi Tsjakvetadze, die zich vorig jaar al in de kijker speelde, verdient dit seizoen immers een basisplaats. Sterker nog: wie de pas negentienjarige middenvelder vorige week tegen Bordeaux aan het werk zag, snapt waarom Kubo beter vertrok. En dat Louwagie een goeie zaak deed door zo’n talent onder de neus van onder meer Bayern weg te halen.

Wanneer hij de dag voor de wedstrijd de persruimte binnentreedt, staat de spanning op het gezicht van Yves Vanderhaeghe te lezen.

Andere vertrekkers kregen zulke interessante aanbiedingen uit het buitenland dat ze niet langer te houden waren. Zoals Thomas Foket (Reims betaalde meer dan drie miljoen euro), Samuel Gigot (Spartak Moskou schreef acht miljoen euro over) en Samuel Kalu. Een groot, maar té wisselvallig talent. De ene keer uitblinker, de week daarop onzichtbaar. Toen Bordeaux 8,5 miljoen euro veil voor hem had, aarzelde Louwagie geen seconde. De keerzijde van die transfer was dat Kalu net tegen zijn ex-ploeg een superdag had. Zo knikte de Nigeriaan bijna in zijn eentje de Buffalo’s uit de Europa League, en boorde hij hen zo vijf tot zes miljoen inkomsten door de neus. Kalu werd meteen de nieuwe chouchou van de Bordeauxaanhang.

De zomermercato leverde KAA Gent wél veertig miljoen euro op, terwijl de vijftien inkomende transfers samen twaalf miljoen kostten. Reken zelf maar uit hoe gezond de financiële balans van de club is. Al benadrukte voorzitter Ivan De Witte in Bordeaux dat KAA Gent geen spaarbank wil worden.

Vier overblijvers

Het gevolg is dat de Buffalo’s er op het veld heel anders uit zien dan enkele jaren geleden. Van de kampioenenploeg die de succesvolle Champions Leaguecampagne in 2015 afwerkte, speelden op Bordeaux nog drie spelers mee: Nana Asare, de afscheidnemende Thomas Foket en na de rust Brecht Dejaegere, die steeds vaker met een rol als invaller tevreden moet zijn. Of Renato Neto, de vierde overblijvende van de gloriejaren, nog een rol zal spelen, durft niemand te voorspellen. Hij is al een jaar geblesseerd.

Lovre Kalinic moet zich gewonnen geven op een schot van François Kamano. Bordeaux komt 1-0 voor.
Lovre Kalinic moet zich gewonnen geven op een schot van François Kamano. Bordeaux komt 1-0 voor.© belgaimage

Kortom: een nieuw KAA Gent staat in de steigers, met veel jong talent. Ga er als trainer maar eens aan staan, om al die onbekende nieuwkomers tot een hecht en vooral winnend geheel te maken. Geen sinecure, de taak van trainer Yves Vanderhaeghe.

Wanneer hij de dag voor de wedstrijd tegen Bordeaux de persruimte binnentreedt, staat de spanning dan ook op zijn gezicht te lezen. Een sterk contrast met de rust die zijn collega Éric Bedouet net ervoor uitstraalde, al zal dat ook te maken hebben met veertig jaar dienst en het besef dat hij maar een interim-trainer is. Weliswaar iemand van wie je, als je hem hoort praten, als speler automatisch denkt: voor die man wil ik wél enkele meters extra lopen.

Het is de eerste keer in zijn vijf jaar als hoofdcoach dat Vanderhaeghe zich kan plaatsen voor de poulefase in de Europa League, één jaar nadat hij met KV Oostende als trainer Europees heeft gedebuteerd. Als speler zwom hij wel door tal van Europese wateren: ‘In zulke matchen wint de ambitie van de stress. De wil om te winnen. Zo’n wedstrijd is een strijd waardoor je op zoek gaat naar je eigen limieten.’

Als coach is de impact van de opdracht van ’s anderendaags hem echter duidelijk aan te zien. De vraag wat de gevolgen zouden zijn van een mogelijke uitschakeling op het groeiproces van een nieuw team, vindt Vanderhaeghe erover, zegt hij in overigens uitstekend Frans: ‘Ik had die vraag verwacht. Dit is de negatieve ingesteldheid die ik tegenover KAA Gent voel.’

Voelt hij het belang van de wedstrijd? Weegt de aanhoudende onzekerheid of KAA Gent wel tevreden is op hem? Of heeft hij als voormalig verdedigende middenvelder ook als trainer een externe vijand nodig om het duel mee aan te gaan en zich in vast te bijten? Een week eerder, na de heenmatch, was Vanderhaeghe nochtans de rust zelf, toen zijn team thuis tegen Bordeaux ontgoocheld achterbleef met een magere 0-0, wegens veel gemiste kansen.

Hoofdcoach

Ruim vier jaar geleden bracht dit blad Yves Vanderhaeghe, Geert De Vlieger en Bart Goor samen voor een gesprek met ex-Rode Duivels over het aanstaande WK in Brazilië. Vooraf ging het aan tafel over de trainerssituatie bij KV Kortrijk. Vanderhaeghe werd er genoemd als kandidaat-hoofdcoach nadat Hein Vanhaezebrouck zijn overstap naar KAA Gent had bekendgemaakt. Op de vraag of hij het zag zitten om hoofdtrainer te worden, antwoordde Vanderhaeghe toen spontaan: Ik wel, maar het bestuur twijfelt of ik dat aankan .‘ De spelers stonden nochtans achter de promotie van hun assistent-coach verzekerde hij toen. Uiteindelijk mocht de West-Vlaming het toch proberen, en met succes. Verrassend plaatste Vanderhaeghe zich met KV Kortrijk voor play-off 1, wat hem een overstap naar KV Oostende opleverde. Met een bekerfinale en Europees voetbal verraste hij daar opnieuw iedereen.

Toen Vanhaezebrouck eind september 2017 KAA Gent verliet, gaf Gert Verheyen aan dat hij zich op dat moment nog niet klaar voelde voor het hoofdtrainerschap. Doordrukken voor Philippe Clement durfde Ivan De Witte niet, omdat die onder contract lag bij Waasland-Beveren en De Witte uit ethisch oogpunt de zaak niet wilde forceren.

Met Vanderhaeghe, die na zijn ontslag bij KV Oostende op 19 september wel beschikbaar was, hoopte Gent op een win-winsituatie. De eerste vraag van Michel Louwagie maakte de nieuwe trainer meteen duidelijk dat hij bij KAA Gent in een andere wereld belandde dan bij Kortrijk en Oostende. Van hem werd Europees voetbal gevraagd, terwijl de Buffalo’s toen met 6 op 27 veeleer tegen de degradatie leken te moeten kampen.

Vanderhaeghe gaf geen krimp, stroopte de mouwen op en verraste voor de derde keer iedereen. Hij haalde KAA Gent binnen de kortste keren uit de penarie, kreeg de kleedkamer mee, én leverde op de valreep een Europees ticket af. Opdracht volbracht.

Of niet?

Twijfels

Ondanks een sterk parcours bleven echter de vragen: doorgaan of niet met Vanderhaeghe? Louwagie en De Witte houden van sterke persoonlijkheden op de trainersstoel, genre Michel Preud’homme, Francky Dury, Trond Sollied of Hein Vanhaezebrouck. Mensen met wie ze bij de wekelijkse etentjes kunnen discussiëren over voetbal en andere zaken. Een ongewone manier van werken voor Vanderhaeghe. Hij hoeft immers niet zo nodig een avond per week uitgebreid met zijn broodheren aan tafel te zitten om goed werk te leveren.

De Gentse trainer scoort goed op een aantal punten, weten ze ook bij het bestuur. Ze zijn er zich bewust van zijn sterktes en zwaktes. Vanderhaeghe is een goed mens, wantrouwig tegenover de pers, maar wel een goeie peoplemanager die de kleedkamer mee heeft, én hij kan op het veld een ploeg zetten. Alleen moet een trainer bij een topclub anno 2018 iets meer zijn: een zelfverzekerde ambassadeur die niet alleen zichzelf, maar ook zijn club naar buiten goed moet kunnen verkopen.

Dat zijn voor Vanderhaeghe nog werkpunten. Mét een kwalificatie in Bordeaux had hij stappen gezet op de weg naar het wereldje van toptrainers. Dat lukt uiteindelijk niet, ondanks de lovende woorden van de trainer van Bordeaux die Gent omschrijft als ‘ une très, très belle et bonne équipe, zeer goed georganiseerd en met een goeie trainer, een vakman.’

Dit nieuwe KAA Gent heeft talent en potentieel, maar tegen Bordeaux maakt het achterin enkele grote fouten die op dat niveau prompt afgestraft worden. Het komt voorin zelf tekort en het mist nog samenhang. Niet onlogisch, met zo veel nieuwkomers. Niet allemaal de fout van de trainer, maar nog voor de Buffalo’s Bordeaux ’s anderdaags verlaten, is dat hét item op de sociale media: ‘Wie wordt de nieuwe trainer?’ Een polemiek waar de Gentse beheerders op de luchthaven van Bordeaux niet in meegaan, maakt voorzitter Ivan De Witte meteen duidelijk. ‘Dit is niet het moment om een zondebok te zoeken.’ Hij voegde er meteen aan toe dat ook een slechte uitslag op Cercle hem niet van mening zou doen veranderen. Pas daarna, tijdens de interlandweek, zou het Gentse bestuur alles op een rijtje zetten.

Het wordt hoe dan ook een kantelweek voor Yves Vanderhaeghe. Een week die hem een stap achteruit kan duwen of hem net een vóóruit doet zetten. Tegenover de Europese uitschakeling bezorgde hij zijn club, na een 0-3 zege op Cercle afgelopen zondag, alvast een goed competitiebegin (13 op 18). ‘Die punten nemen ze ons niet meer af’, onderstreept Michel Louwagie nog eens het belang dat KAA Gent na de ervaring van een jaar geleden aan een goeie seizoensstart hecht, mét dank aan de trainer.

Als Vanderhaeghe verder het vertrouwen krijgt, moet hij daaruit kracht putten om zijn twijfels en wantrouwen naar de buitenwereld eindelijk van zich af te gooien.

Het eten was wel lekker
© belgaimage

‘Een zeven in Europa’

De buitenlandse overnames en de vernauwing aan de absolute top, zowel in het Belgische als in het buitenlandse voetbal, vindt Ivan De Witte geen goeie zaak. Zeker niet nu KAA Gent na de titel van 2015 definitief aansluiting kreeg met de Belgische top en op weg leek om zich een plaats op de kaart van Europa te bezorgen. Maar sinds vorig seizoen stokt het ook daar. Een tweede Europese uitschakeling in twee jaar tijd zou geen financiële ramp zijn, stelde de KAA Gentvoorzitter zijn toehoorders op weg naar Bordeaux gerust, al zijn de vijf à zes miljoen euro die een club aan zo’n geslaagde Europa Leaguecampagne kan overhouden niet te versmaden.

Belangrijker vindt De Witte de uitstraling die KAA Gent met twee opeenvolgende geslaagde Europese campagnes opgebouwd heeft. Daardoor verdween in het buitenland stilaan de verwarring tussen Genk en Gent, en wordt KAA Gent nu met respect behandeld. ‘Op een bepaald moment waren we over de grens een negen op tien’, zegt hij, bij het vertrek op de kleine luchthaven in Wevelgem. ‘Nu zijn we een zeven. Dat is ook het cijfer dat we willen houden. Maar je moet opletten dat het straks niet opnieuw een vier of een vijf wordt.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content