Best indrukwekkend was het zaterdagavond om te zien hoe Lokeren op Daknam kandidaat-kampioen Anderlecht vastzette. In een paar jaar tijd zijn de Waaslanders uitgegroeid tot een van de vaste waarden boven in de rangschikking, maar een vierde deelname op zes aan play-off 1 komt er niet. Als zo’n goed voetballend team gewoon geen plaats heeft in de eindstrijd om de titel, wil dat al wat zeggen. Opvallend – en in strijd met de bitse toon van veel uitspraken na wedstrijden in de Jupiler Pro League – was de lof van Anderlechttrainer Besnik Hasi voor de tegenstander. Hasi noemde Lokeren gewoon beter en vond het jammer dat ze verloren hadden. Knap is dat, in een bij momenten dolgedraaid wereldje waarin doorgaans alleen het eigen team telt en alles wat verkeerd gaat altijd de fout is van de anderen.
Zaterdag was Lokeren-Anderlecht overigens de enige van de acht eersteklassewedstrijden zonder inzet, met Anderlecht dat al geplaatst was, en Lokeren virtueel uitgeschakeld. Zeven wedstijden op acht met inzet op de voorlaatste speeldag van de reguliere competitie is véél. In vijf van de acht matchen werd de kaap van 10.000 toeschouwers gerond. Het niveau van de wedstrijden mag dan niet altijd top zijn, de formule leeft. Komende zondag op de laatste speeldag wordt het in vier van de acht slotmatchen voor minstens een van beide teams bibberen om uitsluitsel te krijgen betreffende deelname aan play-off 1 of play-off 2.
In de marge van de wedstrijden van het afgelopen weekend viel op hoe de contestatie van het play-offsysteem met de jaren weggedeemsterd is. Vorig seizoen hingen de spandoeken met ‘anti-play-off’ nog in verschillende stadions, de afgelopen weken leek het alsof de formule die aan haar zesde seizoen toe is, algemeen aanvaard is.
Een blik op de afgelopen vijf jaar leert dat slechts negen ploegen de dertig plaatsen (vijfmaal zes ploegen) invulden en zich konden plaatsen voor de titelstrijd, met huidig tweedeklasser STVV in het allereerste seizoen met de nieuwe formule als dé grote verrassing. Charleroi zou in geval van plaatsing pas de tiende club in play-off 1 zijn. Dat is bijzonder weinig, en een signaal dat die titelstrijd minder open ligt dan gedacht. Anderlecht en Club waren er altijd bij, Standard miste één editie. Genk kan net als de Rouches op vijf deelnames komen. Gent is, na twee jaar afwezigheid, aan zijn vierde deelname toe. Lokeren blijft op drie deelnames steken, evenveel als Zulte Waregem en KVK.
Morgen verdedigt Club Brugge de Belgische kleuren in de achtste finales van de Europa League tegen het Turkse Besiktas. De vorige keer dat Club nog eens de achtste finales van een Europabeker haalde, was in het seizoen 2003/04 toen het tegen Bordeaux uitgeschakeld werd. Daarna bereikten Belgische clubs nog drie keer een achtste finale: Anderlecht in 2007/08 tegen Bayern, Standard in 2011/12 tegen Hannover. Twee jaar eerder bereikten de Rouches tegen HSV zelfs de kwartfinales. Anderlecht moet voor een Europese kwartfinale al teruggaan tot 1996/97, toen Inter te sterk was.
Bij Club moeten ze nog verder terug in de tijd. Als Club Besiktas wipt, bereikt het voor het eerst in 20 jaar weer de Europese kwartfinales. In 1994/95 gebeurde dat voor het laatst. In de toenmalige Europabeker voor bekerwinnaars was Chelsea net te sterk. Club won toen thuis met 1-0, met een doelpunt van Gert Verheyen en een team waarin ook Yves Buelinckx een basisplaats had. Op Stamford Bridge verloor Club na twee vermijdbare doelpunten met 2-0.
Na Besiktas maakt Club zich op voor de bekerfinale tegen Anderlecht die plaatsheeft op 22 maart. In dit nummer bieden we u naar aanleiding van deze finale alvast een dossier Club Brugge aan. In het volgende nummer komt Anderlecht uitgebreid aan bod.
DOOR GEERT FOUTRÉ
In vijf jaar play-offs haalden slechts negen clubs play-off 1.
