De nieuwe aanvaller van de Zebra’s (23 jaar) was een nobele onbekende … tot zijn winnende doelpunt tegen Standard.

1 Het kopbaldoelpunt dat Standard in een crisis dompelde, lijkt wel op de goals die men in voetbalscholen toont, niet ?

Cyril Théréau : “Het was inderdaad een mooie, zuivere goal. Een geweldige voorzet van Capi, onze kapitein, Frank Defays en mijn kopbal die netjes tegen de netten belandde. Maar dat is zelfs niet het beeld van de wedstrijd dat me het meest zal bijblijven. Wat me nog meer tevredenstelt, is onze sterke collectieve prestatie. We hadden ons voorgenomen om de elf van Standard vanaf de eerste minuten op te jagen. We speelden die avond zeer offensief. Onze backs rukten een hele wedstrijd mee op. We hebben nog een hoop kansen gekregen. Voor een aanvaller is het echt een genot om in zulke omstandigheden te spelen.”

2 Was dit doelpunt het belangrijkste uit je carrière ?

“Nee hoor … ( lacht). In januari 2005 heb ik met Angers voor de beker van Frankrijk op het veld van Marseille gescoord. We wonnen met 2-3 en het grote Marseille lag eruit, terwijl Angers slechts een nietig ploegje uit de tweede klasse was. Ik had pas enkele dagen voordien voor de club getekend, het was mijn eerste profcontract. Heel mijn familie zat in het stadion. Dat is dus mijn beste herinnering op het voetbalveld en er zal al iets heel bijzonders moeten gebeuren om dat nog te veranderen.”

3 Hoe komt het dat het avontuur bij Angers niet goed is afgelopen ?

“Omdat ik vorig seizoen niet top was … Het was een zeer moeilijk jaar voor mij. Ik had met de club zes maanden in de tweede klasse gespeeld en na de degradatie naar derde verwachtte men bij Angers enorm veel van mij. Ik moest een van de patrons van de ploeg worden. Ik wilde zelf liever vertrekken en er was concrete interesse van enkele ploegen, maar van het bestuur mocht ik niet vertrekken. Dus we begonnen al op slechte voet. Ik was niet gelukkig met die situatie en dat vertaalde zich in mindere prestaties op het veld. Aan het eind van de rit beschuldig ik echter niemand : ik ben er zelf verantwoordelijk voor dat mijn seizoen de mist is ingegaan. Omdat ik het niet meer kon opbrengen om alles te doen om te slagen en omdat ik mijn armen liet hangen. Ik kreeg het ook betaald gezet. Ik heb twaalf doelpunten gemaakt, maar mijn eindbalans was negatief : mijn prestaties waren zeer onregelmatig en ik speelde heel wat slechte wedstrijden.”

4 Je hebt niet de klassieke weg afgelegd, je bent niet zoals zoveel Franse voetballers opgeleid in een centre de formation ?

“Nee, mijn parcours was nogal atypisch. Ik heb het voetbal pas ontdekt op mijn dertien of veertien jaar. Toen ik op een dag met mijn vrienden aan het spelen was, zei iemand mij dat ik zeker de mogelijkheden had om iets te bereiken in het voetbal. Een geluk voor mij want dat heeft me weggehouden van de slechte zaken in het leven.”

5 Het had verkeerd kunnen aflopen met jou ?

“Vast en zeker. Ik verloochen mijn jeugd niet, maar ik stond vaak op het punt om enorme stommiteiten uit te halen. Ik woonde toen in de regio rond Gap. Het is er niet zoals in Marseille, maar er zijn daar toch ook enkele gevoelige wijken en ik had op het slechte pad kunnen terechtkomen ! Maar ik heb door de moeilijke momenten goede lessen getrokken uit mijn puberteit. Op mijn zeventiende heb ik mezelf ervan overtuigd dat het voetbal misschien een mogelijkheid kon zijn om iets van mijn leven te maken.”

6 Hoe ben je in Charleroi beland ?

“Op een dag kreeg ik te horen dat Sporting me in Frankrijk kwam scouten. Het was Raymond Mommens die me evalueerde. Ik zat bij Angers in een moeilijke periode, maar toch waardeerde hij mijn spel. Hij heeft me onmiddellijk gezegd dat hij op de hoogte was van mijn problemen, maar dat ik zeker de mogelijkheden had om in Charleroi iets te bereiken. Zijn uitleg stelde me tevreden : hij zei me dat Charleroi niet in me geïnteresseerd was om zijn kern te verbreden, maar dat ze echt wel een nieuwe titularis in de spits nodig hadden. Het was voor mij onverhoopt om een voorstel te krijgen van een club uit de eerste klasse na het belabberde seizoen dat ik achter de rug had.”

7 Wist je dat deze club al enkele jaren een echte Franse traditie heeft ?

“Niet echt. Charleroi krijgt wel wat media-aandacht in Frankrijk, maar ik wist niet dat er hier recentelijk verscheidene landgenoten hadden gespeeld. En van de Franse ploegmaats die ik bij mijn aankomst aantrof, kende ik er maar één : Fabien Camus. We hebben bij de jeugd nog tegen elkaar gespeeld.”

8 In Frankrijk blijven was geen optie voor jou ?

“Het belangrijkste in mijn ogen was om voor een club in de eerste klasse te spelen. In de Ligue 2 hadden enkele clubs interesse, maar toen Charleroi zich aanmeldde, had ik snel gekozen. Ik beschouw deze ploeg als een springplank. Ik weet dat er ook in België zeer goede ploegen zijn en als ik me bij Sporting kan bewijzen, zullen zij misschien ook interesse tonen. Of ik nog zou kunnen terugkeren naar Frankrijk ? Wie weet ! Mijn droom is om langs de grote poort de Ligue 1 te betreden.”

9 Volgens Jacky Mathijssen pas je binnen het profiel van de club : hoe zou jij dat profiel omschrijven ?

“Ik denk dat ik een vrij complete aanvaller ben. Ik blink niet uit op een bepaald domein : ik ben niet extreem snel, mijn kopspel is niet buitengewoon goed en ik ben niet echt een krachtpatser. Maar ik ben op alle vlakken vrij sterk. En ik ben amper 23, wat wil zeggen dat ik nog progressie kan boeken.”

10 Heb je sinds je komst veel over François Sterchele gehoord ?

“Het is evident dat die ter sprake kwam. Vanaf dag één wist ik dat ik een topspits moest vervangen die vorig seizoen toch wel wat doelpunten heeft gemaakt. Ik moet hem doen vergeten. Maar ik zal dat met mijn wapens doen en die zijn niet noodzakelijk dezelfde als die van Sterchele. Verwacht dus geen kopie van een speler die ik helemaal niet kende en die ik nooit zag spelen. Ik wil me doen gelden als Cyril Théréau, niet als de nieuwe François Sterchele.”

PIERRE DANVOYE