Een paar keer ontsnapte John van den Brom bij KRC Genk de voorbije weken aan een ontslag, maar maandag viel het niet meer te ontwijken.
Toen Théo Bongonda in minuut 43 tegen KV Mechelen KRC Genk op voorsprong bracht, sloeg de schrik de Genkse bank en de fans om het hart. Wanneer zou het nu weer verkeerd lopen en wie zou er nu in de fout gaan? Trapt Paul Onuachu tegen tien man in de slotminuut een niet te missen kans op één meter van de doellijn binnen, is er niets aan de hand, maar dat deed hij niet. Eén dag later stelde het Genkse bestuur vast dat de grinta van de twee wedstrijden tegen Club Brugge er zondag niet meer was en dat 22 op 51 (43% van de punten) niet alleen een onvoldoende was, maar ook dat op die manier John van den Brom niet meer te delibereren viel.
Zo komt een einde aan dertien maanden samenwerken met de Nederlander. Die begon goed, kroop in maart al eens door het oog van de naald, maar kon dit seizoen de hooggespannen verwachtingen ondanks een goeie start niet inlossen. Al te vaak bleef KRC Genk in dezelfde fouten vervallen. Goals slikken op stilstaande fases, wedstrijden waarin het op voorsprong kwam toch nog onverwacht verliezen (KV Oostende thuis en KAS Eupen uit, om er maar een paar te noemen) of gelijkspelen (thuis tegen Union en Cercle). Match na match moest de trainer hetzelfde verhaal vertellen, om vast te stellen dat hij de knop daarna niet omgedraaid kreeg. Een coach moet nu eenmaal spelers beter maken. Dat lukte Van den Brom in de slotfase van de vorige competitie wel, maar de nuchtere vaststelling is dat nu zowat alle spelers ver onder hun niveau blijven en net de grote namen en de dure aankopen de laatste weken flagrant in de fout gingen door verdedigende fouten te maken ( Muñoz, Lucumí) of grote kansen toch te verkwanselen ( Ugbo, Onuachu).
Als Europees overwinteren niet lukt, worden het wel erg donkere wintermaanden.
De Nederlandse trainer, die lang begeesterde met zijn positieve ingesteldheid en enthousiasme, straalde de afgelopen weken na de wedstrijden radeloosheid uit, de triestige blik van een man die het niet meer weet, en die misschien té lang té trots bleef op zijn jongens. Als je als speler alsmaar hoort dat het toch goed was, waarom zou je dan je eigen spel in vraag stellen?
Het was zowat het enige verwijt dat je Van den Brom in zijn analyses kon maken. Want dat moest je hem nageven: excuses zocht hij nooit, en de fout legde hij geen enkele keer bij een ander of bij de omstandigheden. Alleen kon het zo niet doorgaan, nadat trainer en club voor dit seizoen zelf de lat erg hoog hadden gelegd. Logisch, met een groep die net geen kampioen werd en die niet alleen alle sterkhouders behield maar ook flink investeerde in wat toch waardige vervangers moeten zijn.
Heel lang heeft Head of Football Dimitri de Condé, die sportief op één lijn zat met de coach, hard gevochten voor zijn trainer. Zonder zijn inzet was een ontslag misschien al eerder doorgevoerd. Maar ook De Condé kon, met de door KRC Genk geschetste ambities, het onverdedigbare niet langer verdedigen. Zo gaat de club door het stof in een seizoen dat men zich heel anders had voorgesteld, met een ploeg die tegen de meeste tegenstanders bij momenten indrukwekkend voetbalde maar dat niet kon omzetten in efficiëntie.
Uiteindelijk werd besloten om niet te wachten op de belangrijke Europese wedstrijd van morgen/donderdag tegen Rapid Wien, waar Genk alsnog hoopt te kunnen overwinteren. Als dat niet lukt, worden het, met de recente bekeruitschakeling en de kloof met de topploegen die een snelle aansluiting met de top vier uitsluit, wel erg donkere wintermaanden. Genk moet nu op zoek naar de man die wél meer kan halen uit deze spelers en deze ploeg.
Toen het Glen Riddersholm als assistent binnenhaalde, voorspelde men in Denemarken dat hij voor Nieuwjaar wel eens hoofdtrainer zou kunnen zijn. Vroeger dan verwacht is het zover. De komende dagen moet Genk besluiten of hij die opdracht aankan dan wel of een andere naam de twaalfde hoofdcoach in tien jaar tijd wordt op wat nu echt wel een trainerskerkhof genoemd mag worden.
