Ewald Pironet

Het goede voorbeeld

Een dag nadat Knack ‘Waarom u geen opslag krijgt’ op de cover zette, werd bekend dat topmanagers hun salarispakket met 23 procent zagen stijgen. Hallo?

Een dag nadat Knack ‘Waarom u geen opslag krijgt’ op de cover zette, werd bekend dat topmanagers hun salarispakket met 23 procent zagen stijgen. Hallo?

Het grote loondossier waar Knack vorige week mee uitpakte, was glashelder: de lonen zijn in 2009 niet gestegen maar ook niet gedaald. Het adviesbureau Berenschot becommentarieerde: ‘Werknemers begrijpen ook wel dat het crisis is en kiezen voor werkzekerheid. Als de pijnlijke maatregelen beperkt blijven – men neemt niets af, maar geeft ook geen extraatjes meer – dan zal een werknemer dat aanvaarden.’ Dat klonk redelijk.

Nauwelijks 24 uur later kwam de krant De Tijd met de volgende kop: ‘Topmanager ziet salarispakket met 23 procent aandikken’. Uit berekeningen bleek dat het gemiddelde salaris van de topman van een grote beursgenoteerde onderneming in ons land in 2009 uitkwam op 2,27 miljoen euro. Dat is een stijging met 23,4 procent in vergelijking met het voorgaande jaar.

De sterke stijging komt voor een deel door de hoge bonus die topman Carlos Brito van bierbrouwer AB InBev kreeg: 6,14 miljoen euro, boven op zijn vaste salaris van 1,08 miljoen euro. In januari kondigde de biergroep nog aan 800 banen te moeten schrappen in West-Europa, waarvan 300 in Leuven. Is het verbazingwekkend dat er dan ophef ontstaat over de duizelingwekkende sommen die Brito naar huis sleept?

Ook andere topmanagers zagen hun loon fors stijgen: Christian Jourquin (Solvay) kreeg in totaal 1,5 miljoen euro (plus 25 procent), Pierre-Olivier Beckers (Delhaize) meer dan 3 miljoen (plus 20 procent), Jef Colruyt (Colruyt) 1,5 miljoen (plus 6 procent), Bert Degraeve (Bekaert) 1,3 miljoen (plus 3 procent) enzovoort.

Crisis? Welke crisis? Loonmatiging? Zeker, maar blijkbaar niet voor topmanagers. Er was vorig jaar maar één topman die duidelijk minder kreeg: Didier Bellens van Belgacom. Hij ontving 2,4 miljoen euro, dat is 16 procent minder dan een jaar eerder. Die daling kwam er nadat de hoofdaandeelhouder, de Belgische overheid, daarop had aangedrongen.

Thomas Leysen, voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), zei de voorbije jaren herhaaldelijk dat onze economie zich geen continue loonsverhoging kan veroorloven. Het is daarom des te opmerkelijker om te zien wat de VBO-voorzitter bij Umicore opstrijkt. Thomas Leysen volgde er vorig jaar Karel Vinck op als voorzitter. Vinck ontving in 2008 88.000 euro. Leysen kreeg voor dezelfde job in 2009 eveneens 88.000 euro, maar via zijn firma nv Booischot sloot hij nog een vierjarig consultancycontract af met Umicore. Dat levert hem jaarlijks nog eens 300.000 euro op.

Dat betekent dus dat Thomas Leysen 388.000 euro verdient bij Umicore, meer dan vier keer zoveel als Vinck. En zo’n consultancycontract voor een voorzitter is hoogst merkwaardig. Het is alsof je een buschauffeur een loon geeft om passagiers veilig naar hun bestemming te brengen, en dan nog een supercontract om te remmen als het verkeerslicht op rood springt.

Eerder had VBO-voorzitter Thomas Leysen in een brochure van de Belgisch-Japanse kamer van koophandel geschreven dat België dankzij de notionele-interestaftrek de laagste reële vennootschapsbelasting ter wereld heeft.

De ondernemers hebben dus geen reden meer tot klagen over te hoge belastingen. Nu heeft hij zijn salarispakket opmerkelijk aangedikt, en ook talloze andere topmanagers hebben hun vergoeding in het crisisjaar 2009 flink weten op te drijven. De werkgevers kunnen dan ook onmogelijk volhouden dat een loonsverhoging uit den boze is. Volgend jaar dus op de cover van Knack: ‘Waarom u fors opslag kreeg’. Als dat niet zo is, leven we in een onrechtvaardige samenleving.

Ewald Pironet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content