Bij Lokeren mogen ze dan aan een kwakkelseizoen bezig zijn, João Carlos Pinto Chaves haalt bijna wekelijks een champagneniveau. Portret van een verdediger die liever aanvaller zou zijn.
Op een mooie dag in 2004 kreeg voorzitter Roger Lambrecht van Lokeren een videocassette in zijn handen gestopt met beelden van João Carlos Pinto Chaves. De bandenmagnaat trok daarop in eigen persoon naar Bulgarije om het Braziliaanse talent live aan het werk te zien bij zijn toenmalige club CSKA Sofia. Lambrecht was onmiddellijk verkocht. En het duurde niet lang of João Carlos was dat ook … aan Lokeren. Hij tekende er een vijfjarig contract tot 30 juni 2009.
‘Beter dan Kompany’
Lambrecht heeft tot op heden geen spijt van zijn aankoop. Integendeel. De Braziliaan, in Bulgarije twee jaar op rij uitgeroepen tot beste verdediger van de competitie, gooide ook in België hoge ogen. Samen met Olivier Doll vormde hij een ijzersterke tandem in de Lokerse verdediging. De supporters van Lokeren verkozen hem na zijn eerste seizoen bij de Wase club dan ook al onmiddellijk tot ‘Man van het Seizoen’. Die verkiezing wordt georganiseerd sinds 1998 en op de lijst met winnaars staan geen sukkelaars : Jan Koller, Daniel Zitka, Chris Janssens, Davy De Beule, Arnar Vidarsson …
Nochtans was het voor de technisch vaardige João Carlos even wennen aan de Belgische competitie. Aanvankelijk had hij het vooral fysiek moeilijk met het regime van twee trainingen per dag. Maar eenmaal zijn conditionele achterstand weggewerkt, presteerde hij wekelijks op hoog niveau. Door zijn natuurlijke flair en fluwelen baltoets werd hij al snel vergeleken met Vincent Kompany. Voorzitter Roger Lambrecht en Willy Reynders (opvolger van Franky Van der Elst als trainer van Lokeren in het seizoen 2004/05) staken niet onder stoelen of banken dat ze de Braziliaan zelfs béter vonden dan de Congolese Belg. Interesse voor de stijlvolle centrale verdediger is er dan ook genoeg, maar de prijs op zijn hoofd schrikt veel clubs af.
In zijn jeugdjaren speelde João Carlos meestal op het middenveld of als rechtsachter. Daar kon hij zijn liefde voor dribbels en het opzoeken van een- tegen-eenduels botvieren zonder al te veel risico’s voor de ploeg. Maar op zijn vijftiende kreeg hij een forse groeischeut, verloor hij zijn fenomenale startsnelheid en werd hij omgeschoold tot verdediger.
Zijn basistechniek leerde hij door veel te voetballen in zaal. De snelheid van uitvoering ligt daar veel hoger en die bagage komt van pas als je op het veld staat. Van zijn zeventiende tot zijn twintigste was hij regelmatig Braziliaans jeugdinternational. Bij het gereputeerde Vasco da Gama, genoemd naar de gelijknamige Portugese ontdekkingsreiziger, groeide hij ook al snel uit tot een vaste waarde. Waar hij bij Vasco da Gama en CSKA Sofia nog wel eens als middenvelder uitgespeeld werd, is dat bij Lokeren niet meer het geval. Bovendien moest hij dit seizoen onder ex-trainer Ariël Jacobs zijn aanvallende impulsen in toom houden. Van Slavo Muslin mag hij wel mee naar voren trekken, maar dribbelen in het hart van de verdediging is in een Europese ploeg volledig uit den boze. Dat doet hij dan maar op training, vaak tot ergernis van zijn ploegmaats. Soms durft hij al eens een trucje tijdens de wedstrijd te etaleren : een schaarbeweging, een dribbel achter het steunbeen, of een ‘no-lookpass’ (richting van de pass maskeren voor de tegenstander). De supporters op Daknam smaken zijn fantasietjes wel. João Carlos maakt er ook geen geheim van dat hij liever aanvaller dan verdediger was geweest.
Hoger niveau
Roger Lambrecht noemde zijn sambaverdediger onlangs nog zonder verpinken ‘de beste centrale verdediger van België’. Maar hij voegde er in één adem aan toe dat João Carlos zich op dit moment niet moet forceren en kan teren op zijn talent. De Belgische competitie is met andere woorden té gemakkelijk voor hem. Het is duidelijk dat de Braziliaan een hoger niveau aankan. Dat heeft hij ook al bewezen met CSKA Sofia, waarmee hij als jonge snaak deelnam aan de voorronde van de Champions League tegen Galatasaray en daarna in de UEFA Cup. De nog maar 25-jarige Braziliaan lijkt een investering meer dan waard. Hij is niet alleen een klasbak, een technische kraan en kopbalsterk, maar daarnaast ook fysiek onverzettelijk.
door steve van herpe
