Mislukte hij bij PSG ? Dan helpt hij er zich bij Standard toch weer bovenop ? Vijf jaar na zijn vertrek uit Aalst is Godwin Okpara terug in België. Met een ongeschonden zelfvertrouwen.

Hem een beetje onrecht aandoen is het wel om Godwin Okpara te introduceren als mislukt bij Paris Saint-Germain. Geslaagd bij Eendracht Aalst en Straatsburg had ook gekund. Want werd hij in 1995 door Jan Ceulemans, toen trainer van Aalst, niet de beste voetballer uit de Belgische competitie genoemd ? En won hij in dat jaar ook niet de Ebbenhouten Schoen, de trofee voor de beste Afrikaanse speler in België ? Bovendien speelde hij in drie seizoenen Straatsburg met verve nagenoeg elke wedstrijd mee in de Franse hoogste klasse, wat hem een transfer naar PSG opleverde. Dat hij daar in twee seizoenen aan slechts negentien wedstrijden kwam en nu van de hand werd gedaan aan Standard, zal – als het aan hem ligt – dan ook louter een accident de parcours zijn geweest.

Was Paris Saint-Germain te hoog gegrepen ?

Godwin Okpara : Ik vind van niet. Maar als je de spelers ziet die ze daar hebben en je vergelijkt die met Straatsburg, dan zeg je : er loopt meer kwaliteit. Topklasse. Soms is het moeilijk kiezen tussen twee goeie spelers voor dezelfde plaats. En je kan in een team terechtkomen waar de coach het in je ziet of juist niet, no matter hoe goed je bent. In PSG hadden we bijvoorbeeld een speler als Jay Jay Okocha. Hij speelde niet. Niet dat hij niet goed is, maar misschien hield de trainer niet van zijn manier van voetballen. Het is nochtans een goeie speler. Soms hangt het van de trainer af. I mean, als een speler niet speelt, betekent dat niet automatisch dat hij niet goed is. In een carrière krijg je nu eenmaal variations.

Had jij goede trainers ?

Mmm. Yeah. Onder trainers als Ceulemans en Preud’homme voel je je goed, omdat zij vroeger grote voetballers geweest zijn op het hoogste niveau. Ze kennen het. Jacky Duguépéroux bij Straatsburg lás het voetbal, maar je merkte tactisch toch af en toe dat hij niet op het hoogste niveau had gespeeld. En Fernandez bij PSG… ( lachje). Veel spelers begrepen hem niet. Spelers die op het hoogste niveau voetbalden. I mean, hij is niet de enige coach bij PSG, hij is meer als een manager ( blaast). Hij probeert, maar wij begrijpen het niet wat daar gebeurt.

Wat bedoel je ?

Toen hij daar kwam, wou hij iedereen verkopen en nieuwe spelers brengen. Hij zei dat hij alles zou veranderen. Ik hoop voor hem dat het lukt, anders it’s gonna be very bad. Die vorige coach was beter. Maar het was geen vergissing om naar PSG te gaan, ik kon er veel opsteken door met de top te spelen.

Was de stap van de Belgische competitie naar de Franse groot ?

Basically zijn ze in België fysieker en is het in Frankrijk meer technisch en tactisch. Mijn eerste seizoen was heel goed, we wonnen met Straatsburg meteen de Ligabeker, plaatsten ons voor Europees voetbal en speelden tegen Inter Milaan en Liverpool. Topteams. Normaal heb je een aanpassingsperiode nodig als je in een ander land gaat spelen, maar ik pikte het heel snel op. Het hangt van jezelf af, of je de determination hebt.

Betekent je transfer naar Standard financieel een stap achteruit ?

Neen, het is hetzelfde. Ik lag nog twee jaar onder contract in Parijs en PSG en Standard verdeelden mijn contract in twee. Voor de rest weet ik er niets van.

Je werd meestal uitgespeeld centraal in de verdediging of op het middenveld. Wat verkies je zelf ?

Ik voel me op om het even welke positie goed. Telkens ik op het middenveld speelde, scoorde ik altijd wel een paar keer. Ik laat het van de coach afhangen. Het voordeel aan Frankrijk is dat ze wel tactischer spelen dan hier. Je hebt teams die in 4-4-2 of 4-3-3 spelen : ik weet nu beter hoe je ze moet aanpakken.

Standard zal wellicht in een 4-3-3 proberen te spelen. Maakt het dat moeilijker voor jou als centrale verdediger ?

Neen, neen. Het is een eerder aanvallende opstelling dan een verdedigende en dat is goed voor ons. Als we de instructies van de coach opvolgen, we can do something. Van Meir heeft ervaring en een goed overzicht, goeie pass – ik ken hem, ik weet dat hij vroeger bij Charleroi zat. Hij heeft alleen iemand met snelheid naast zich nodig. Dat is een goeie combinatie.

En jij bent snel ?

Yeah. En de ploeg is er ook klaar voor. Alleen in de oefenmatch tegen Sporting Lissabon lieten we te veel goals binnen door een paar foutjes. Vorig seizoen hadden ze een goeie ploeg, waarvan ze veel spelers verkochten. Het is nu aan ons om te bewijzen dat we zeker even goed zijn.

Al die veranderingen van de afgelopen jaren zorgden er wel voor dat de buitenwereld Standard niet veel krediet geeft als het minder gaat.

Voetbal is tough. Je kan nooit zeggen dat je aan de top zal blijven. Sommige wedstrijden kunnen slecht zijn, maar je moet mij niet wijsmaken dat je drie, vier wedstrijden na elkaar slecht kan zijn. Dat is niet normaal. Als speler, noch als team. Met het soort spelers dat hier rondloopt, denk ik niet dat we drie slechte matchen na elkaar kunnen spelen. Maar het is wel beter dat je als team weinig spelers verkoopt. Kijk naar een ploeg als Manchester : ze verkopen weinig, ze kópen alleen maar. Die ploeg blijft dezelfde en zo blijf je aan de top.

Wat kunnen we dit seizoen van Standard verwachten ?

De druk ligt nu bij ons. Wij moeten bewijzen dat we de titel kunnen winnen. Dat is het doel voor de supporters. De Belgische beker, I don’t mind : de titel is wat we moeten halen.

Waarvoor er uiteraard concurrentie zal zijn.

Anderlecht en Brugge, dat zijn de enige. I mean : it’s no big deal, hein ! Als je nu naar een competitie als in Italië of Spanje kijkt, dan zijn er wel vijf of zes teams die kampioen kunnen worden. Dat maakt het moeilijk. Hier zijn er maar twee. Dus het hangt van ons af of we de determination hebben om het tegen hen op te nemen en to do it ! Ik denk niet dat het dan moeilijk wordt. Het is een mentale kwestie. Een kwestie van geconcentreerd blijven.

In Aalst hielden ze dikwijls hun hart vast omdat je in een wedstrijd altijd wel eens de concentratie verloor.

Geconcentreerd ben je altijd, maar soms weet je : ik moet iets méér doen. Maar dat lukt soms niet en dan is het of je domme dingen doet. Maar ik heb meer ervaring nu, dus ik denk niet dat dat nog zal gebeuren. Weet je wat het ook is : als er één black guy in de verdediging staat en hij maakt een fout, heeft iedereen het gezien, want hij is de enige. Als het een white guy overkomt, ziet niemand het omdat hij niet opvalt.

Behalve in Lokeren.

Yeah ( lacht) ! Als een blanke daar een fout maakt… oooh ( giert) ! Als je een goede mengeling hebt, valt geen enkele fout op. En Standard heeft zeven zwarten, dus hier worden geen fouten gemaakt ( giert) !

Je zat zes weken in Nigeria en toen je bij Standard kwam, moest je een speciaal trainingsprogramma volgen. Hoe fit ben je nu ?

Ik voel me elke dag beter. Het speciale programma volg ik niet meer, ik doe mee met de groep. Maar het was zwaar ( lacht). Ik trainde wel een beetje in Nigeria, maar op die hoogte, in die warmte… dat kan je niet vergelijken met hier.

Hoe staat Nigeria er als land voor ?

Sinds een jaar of twee, drie is er geen militair regime meer, maar een democratie. Dus problemen zijn er niet meer en iedereen werkt voor zichzelf.

Er was een tijd dat er met Amokachi, Oliseh, Ikpeba, jijzelf en nog anderen relatief veel Nigerianen in de Belgische competitie speelden. Hoe komt het dat we er tegenwoordig minder zien ?

Er zijn nog veel goede jonge Nigerianen, net als vroeger, maar ze krijgen niet altijd de kans. Ze vinden het moeilijk en dingen zijn veranderd. Er zijn nu zoveel wetten in het voetbal… Ik weet dat hier gepraat is over de manier waarop met Afrikanen wordt omgegaan, maar daar heb ik toen ik bij Beerschot kwam zelf nooit iets van gemerkt. Ik heb zelfs nog altijd dezelfde manager. De meeste Nigeriaanse voetballers kiezen tegenwoordig ook voor Griekse of Turkse clubs, omdat ze daar veel geld kunnen verdienen, maar ze hebben het moeilijk. Sommige ploegen betalen niet. Of je moet twee, drie maanden wachten. Dat is gevaarlijk.

Heb jij, zoals Cavens, ook een clausule in je contract dat je naar Marseille kan ?

Neen, neen ( lacht). Dat is business, hein.

’t Is Standard.

Marseille, special club, hein ? Special club. Als ik hier vertrek, zou ik graag naar Spanje of Engeland gaan. Niet terug naar Frankrijk. Liefst Engeland. Ik wil iets nieuws, eens zien hoe het ginder gaat. Dat ik naar België teruggekomen ben, is to rebuild myself in een ploeg die Europees speelt.

Je tekende hier een contract voor drie jaar, maar één jaar had je naar verluidt liever gehad.

Yeah, want als ik er weer sta, wil ik verder.

En dat gaat in één seizoen lukken ?

Dat zullen we op het veld moeten zien. Ik zeg niet dat het makkelijk zal gaan. Niets is makkelijk. Als je het licht opneemt, kom je nergens. Je moet het zien als naar de oorlog gaan. Achteraf pas weet je dat het makkelijk ging. If you take it easy, things slip away. Het hangt van mij af. Ik speelde niet zoveel vorig seizoen, dus ik moet bewijzen dat ik nog altijd dezelfde ben. Het is alsof ik een pasgeboren kind ben, you know ( lacht). Het is één grote uitdaging. Maar ik zit al lang in het vak, I know what it takes. Hard work. Confidence. Determination. Je kwaliteiten kán je niet verliezen.

Nooit getwijfeld aan jezelf toen je er bij PSG niet meer aan te pas kwam ?

Dat hangt ook van je trainer af. Een speler heeft iemand nodig die hem vertrouwen geeft. Anders verlies je alles. Dan begin je te denken : deze trainer houdt niet van mij, I don’t care. Dus het hangt van de trainer af.

En van de speler.

Ook van de speler, ja, maar om een team te maken moet je met elkaar praten, samenkomen. De trainer moet met de spelers praten, álle spelers. Dat is wat een ploeg sterker maakt. In PSG was het zo niet. Met sommige spelers praatte de trainer vaak, met anderen niet. Dus verscheidene spelers lieten het schieten.

En jij ?

Ik ? I mean, als een trainer niet meer met je praat, dan geef je er zelf ook niet meer om.

En dan wordt Parijs met al zijn verleidingen een gevaarlijke stad ?

Very dangerous. Crazy. Sommige spelers gingen vaak uit. Maar ik ben zo niet. Veel te veel lawaai. Ik heb een huis gekocht buiten Parijs, want ik hou van de rust, en ik heb een vrouw en vier kinderen, dus ik had er geen behoefte aan om mij in het nachtleven te storten. Nu ik in Luik zit, blijven zij in Parijs, maar op anderhalf uur kunnen ze hier staan met de TGV. Ik zal ze misschien wel wat missen, maar het is niet alsof ik in Dubai zit. Het is alleen te moeilijk met kinderen om voortdurend te verhuizen.

Nu is je gedrevenheid op het veld er blijkbaar opnieuw : je had op de tweede training al een aanvaring met een van de spelers.

Dat is de nervositeit, dat is normaal, want trainen doe je zoals je wedstrijden speelt. Achteraf, in de kleedkamer, praat en lach je gewoon weer met elkaar. Dat is normaal als je jezelf wil bewijzen. Hey, het bewijst dat je er bent ( draait de handpalmen naar boven en trekt de wenkbrauwen op) !

door Raoul De Groote en Patrice Sintzen