Een galawedstrijd tegen Club Brugge in de zestiende finales van de Croky Cup, maar vooral bezorgd kijken naar de toekomst. Een bericht van aan de Maas.
Vorig seizoen dreef Patro Eisden Maasmechelen het grote paars-wit, Anderlecht, tot wanhoop aan de oude mijngebouwen: 120 minuten zwoegen, 3-5 na verlengingen. Net geen bekerstunt voor stamnummer 3434, dat weggleed in de rangschikking en alleen door het faillissement van RAEC Mons de barrages kon vermijden. ‘We zijn veel sterker’, zegt voorzitter Robert Stevens, wiens vader begin de jaren veertig deel uitmaakte van het stichtingselftal.
Tussen 1993 en 1998 was Stevens al voorzitter, in de zomer van 2009 begon hij aan zijn tweede ambtstermijn. Het paars-witte hart bloedde. De club dobberde al vier seizoenen anoniem in bevordering rond, maar onder zijn impuls pakte het in 2011 de titel, drie jaar later promoveerde Patro naar tweede klasse.
‘Na de promotie beslisten we met dezelfde jongens door te gaan. We wilden langzaam groeien en binnen een jaar of drie een subtopper worden, maar door de competitiehervorming moesten we een serieuze inhaalbeweging maken. Tot op de laatste dag probeerden we ons te versterken, nu kijken we naar vrije spelers die twee maanden geleden nog het dubbele wilden verdienen. Het is erop of eronder.’
Tweedeklassers die niet in de top acht eindigen of aan de licentievoorwaarden voldoen, krijgen geen plaats bij de 24 profclubs (16 in eerste klasse A, 8 in eerste klasse B) en verdwijnen naar de Nationale Amateurliga. ‘Terugkeren is zogoed als onmogelijk. Voor Beerschot-Wilrijk kan het misschien nog, voor de andere clubs zijn de voorwaarden – zeker wat accommodatie betreft – te streng. 8000 plaatsen, welke amateurclub heeft dat?’
Geen goede zaak, die hervorming, vindt de voorzitter. ‘We gaan de weg van Nederland op, waar het niveau in tweede klasse lager ligt dan bij ons. We hadden vorig seizoen een speler van MVV, die geen minuut heeft gespeeld. Als er straks maar 24 profclubs meer zijn, waar moeten ze dan rekruteren? Nog méér in het buitenland?’
Patro, amper één jaar eerste klasse (1960/61), was ooit een doorgeefluik van jong talent. Onder anderen Vital Borkelmans, Nico Claesen, Lei Clijsters, Mathy Billen en Manu Karagiannis speelden aan de Kastanjelaan, tot 2002 de thuishaven. Jos Vaessen, vermogend Maaslander en sterke man van KRC Genk, was er dertien jaar voorzitter. Ernst Künnecke, Leo Canjels, Guy Mangelschots en Lei Clijsters stonden er langs de zijlijn. Dit seizoen moet de Kroaat Drazen Brncic (44) de club door de Proximus League loodsen. De ex-voetballer van Sporting Charleroi verkaste eind de jaren negentig naar de Serie B, stond op de loonlijst van AC Milan én Inter en leidde Union vorig seizoen naar tweede. Woensdagavond droomt hij van een bekerstunt tegen Club Brugge.
‘Vol huis, 4000 toeschouwers, ook omdat er in de streek veel Clubsupporters zijn. Vooral financieel een opsteker. Achter een van de doelen werd een extra tribune met 2000 plaatsen gezet, met als enige bedoeling meer comfort te bieden. Mochten we in de top acht eindigen, dan zijn er met de gemeente afspraken gemaakt om achter de beide doelen eventueel tribunes te zetten, waardoor we toch aan 8000 plaatsen kunnen komen.’
Een luxe. ‘We spelen minimaal voor 1000 toeschouwers, al zijn er dat geregeld een flink pak meer. En vorig seizoen hadden we gemiddeld 120 eters per wedstrijd.’ Maar: Genk ligt op amper twaalf kilometer van Eisden. ‘De pot van sponsoring wordt afgeroomd, ja, maar er valt altijd wel iets naast de pot’, lacht hij.
DOOR CHRIS TETAERT – FOTO BELGAIMAGE
‘In de streek zitten enorm veel Clubsupporters.’
